The Past

12 - Confuse

Nasa jeep ako, tapos sabi ni manong driver usog da ako
At dahil mabait ako umusog ako
Naka-move-on na ba ako nun?
-ms.L

_______________________________________

Improve yourself by studying. Kaya nga learning is a lifelong process. Sa araw na tayo ay magtatapos, hindi rin doon nagtatapos ang ating pagkatuto. Dahil kailangan mag-aral pa rin tayo para mas madagdagan ang ating kaalam at ang ating kakayahan. You may be a master in your chosen field, but you will always be a student.

Bukas ang araw ng pagtatapos ni Hafsah. Halong emosyon ang nararamdaman niya ngayon. Excited, saya, at relief dahil matapos ang ilang taon sa pagsusunog ng kilay for her Master,  natapos na rin. Ganitong-ganito rin ang kanyang naramdaman noong nagtapaos siya ng College. But there’s difference, walang Dione sa tabi niya. And speaking of him, handa na siyang harapin ito. Handa na siyang margining ang mga sasabihin nito. Kahit alam niyang masasaktan lang din siya.

Nasa sa sariling kwarto siya ngayon at nagahahalungkat ng dress na babagay sa kanya para sootin niya sa kanyang pagtatapos bukas. Hinalungkat niya ang kanyang closet. Kinukuha ang mga dress tsaka itatapat sa sarili at humarap sa salamin at kapag di nagustuhan, itatapon niya sa kama. Nasa ganoon gawain siya ng marinig ang notification ng skype niya. Ibig sabihin may tumatawag sa kanya through skype. Umupo siya sa kanyang kama at hinarap ang laptop niya. Sinadya niyang ibukas lang ito dahil inaasahan niyang tatawag ang parents niya. Nagpadala kasi siya ng mensahe kanina na gusto niyang matawagan ang mga ito yun nga lang ay offline ang mga ito.

Nakita niya sa screen na ang kanyang mommy ang tumawag kaya sinagot niya ito.

“Hi mom! Hi dad!” excited na bati niya sa mga ito

“Hello princess. How are you?” tanong sa kanya ng kanyang ina

“I’m okay mom and super excited. Tomorrow is my graduation. And hey, you’ve got to be here.” Malabatang kwento niya sa mga ito na ikinalawak ng ngiti ng mga ito. Nagtinginan ang mga ito saka humarap sa kanya.

“Of course anak. We will be”  paniguradong saad ng kanyang ama

“You must be” sabay nguso sa mga ito ngunit may naalala siya kaya bumalik na rin ang atensyon niya sa mga ito. “And mom, dad, there is this someone that I want you to meet. Ahmmm a good friend of mine”

“Friend. Good to hear. Akala namin magmo-mongha ka diyan. Just kidding anak. Expect as tomorrow morning”

“Okay dad. See yah and take care sa biyahe” paalam niya sa parents niya at saka nag-goodbye kiss sa mga ito saka pinatay ang pinatay ang laptop. Magliligpit na siya ng mga gamit at napagdesisyonan na mag-shopping na lang na dress na gagamitin para bukas.

Tunogng cellphone niya ang pumukaw sa kanyang seryosong pagliligpit. Kinuha niya iyon sa bedside table agad sinagot nang mabasa ang pangalan ng caller.

“Hey” masiglang bati niya rito

“Hi. Busy?”

“Ah medyo. Nagliligpit lang gamit. Naghahanap kasi ako ng damit para bukas pero wala akong mahanap dito sa closet ako. Kaya I end up fixing my closet and I decided to go to mall para bumili na lang”

“You want me to accompany you?”

“You’re not busy?”

“Nope. At kahit busy pa ako. I still have time for you”

Napangiti naman siya sa sinabi nito. This man and his words make her heart jump out of her ribs. Inayos muna niya sa sarili bago muling sumagot rito.