Newest Member of EXO is a girl [EXO-FF]

C h a p t e r 73: It was a nightmare you can't woke-up with

C h a p t e r 73: It was a nightmare you can't woke-up with

Luhan's POV

Agad kaming pumunta sa hospital kung saan naka confine ang lolo ni Frixie. Hindi na namin nagawang mag-usap-usap pa kung ano ang nangyayari sa paligid namin. Pagdating sa Hospital, lahat ng kaibigan ni Frixie at nandon. Ang mga batang SM Rookies, si Taeyong, Dhen na yumakap at umiyak agad pagdating ni Kyungsoo at yung tatlo, sila Yixuan, Junhui at Jeonghan. Pero ang hindi inaakala ng lahat ay yung dalawa na hindi namin nakita ng matagal. Si Jiyong at Yuta.

Lahat sila umiiyak, kahit si Kris na hindi sanay umiyak ay nasa isang tabi at tahimik na pinapatahan si Tao habang yung sarili niyang luha ay tumutulo din.

"Oppa!!" Sigaw ni Lami sa kuya niya. "B-Bakit ganto?! Una si Eonnie, tapos si Harabeoji naman ngayon. May ginawa ba tayong mali?"

"Shh, wag mong iisipin yan."

"K-Kasi wala na nga tayong m-magulang--" /sob/ "tapos yung natitira nating pamilya kinukuha pa saatin. Kuya ano b-bang ginawa natin?" Sabi ni Lami at humagulgol ng iyak.

"Lami, wag mong sabihin yan." Pagpapatahan din ni Yuta na umiiyak din.

"Lami. Wala tayong ginawa, tandaan mo yan. Everything can happen at wala tayong magagawa dun." Sagot naman ni Taeyong at tsaka niyakap si Lami ng napaka higpit.

Tahimik kaming lahat na umalis sa hospital. Walang nagsasalita at walang umiimik.

Si Yuta ay agad na bumalik dito sa Korea ng mabalitaam niya yung nangyari kay Frixie. At, si Jiyong, na ngayon na lang uli nakita sa public.

Siguro kasalanan ko talaga lahat? Kung hindi ko siya binitawan, hindi siya mawawala. Kung hindi siya nawala, buhay pa sana yung lolo niya ngayon. Kasalanan ko.

Pero, umaasa pa din ako at nananalangin na buhay siya. Kailangan kong maniwala na buhay siya. Kasi kung hindi, hindi ko din kakayanin na kaya nawala siya saakin ay kasalanan ko din.

"Hyung" napalingon ako kay Kris. Ngayon lang niya ako tinawag ng Hyung.

"Bakit?" Tanong ko pero naglagay siya bigla ng panyo sa hita ko. "Anong gagawin ko jan, Yi Fan?"

"Try mong gamitin sa luha mo, kanina ka pa din singhot ng singhot jan. Pwede mo namang ilabas yan, wag mo lunukin." Tapos nginitian niya ako. "Namimiss mo siya?"

"Siguro." Siguro, siguro kasi kasalanan ko na nawala siya. At kapag kasalanan mo, wala kang karapatan mamiss ang isang tao.

Ilang beses ko na ba siyang nilagay sa kapahamakan?

Siguro, kaya din siya kinuha para ilayo saakin. Buhay siya, nararamdaman ko. Kung nasaan man siya ngayon, dun siya nilagay para ilayo saakin. Kasi ako yung pahamak sa buhay niya.

Sa buong isang linggong yun, hindi ako nawawalan ng bangungot. Bangungot na gumigising saakin gabi-gabi at sinasabing, Luhan, ikaw, kasalanan mo lahat.

Gabi-gabi kong nakikita si Frixie sa panaginip ko. Laging parehas, kung saan ko siya binitawan. Siguro konsensya ko yun, pinapaalala na may taong baka wala-- no -- hindi siya wala. Buhay siya, kaya wala silang mahanap na Li Shang Xi sa dagat.