Sabah cemre ve kader uyandıktan sonra kahvaltı hazırladı..Diğerleri de uyanmıştı..
Güney=cemre Eylül'e baktın mı ?
Cemre=hayır abi bakmadım uyuyordur diye şimdi gidip bakarım
Güney=tamam canım sizde oturun millet çayları doldurup geliyorum bende
Kader=sen otursaydin güney ben getirirdim
Güney=yok kader yoruldunuz zaten oturun siz
Güney çayları doldurmaya gitti..Elinde bardaklarla geldi..Cemre inmemisti..
Güney=ee nerede kaldı bunlar
Meral=anlamadım ki bakarım şimdi ben
Güney=otur otur ben bakarım
Güneyde odaya çıktı.ikiside inmeyince merak edip diğerleri de gitti.Cemre de güney de ağlıyordu..
Songül=ne oluyor cemre? Güney? Eylül nerede?
Cemre-güney=...
Kader=ya bir şey söylesenize
Zeyno=abi! Abla! Ablam nerede! Neden ağlıyorsunuz
Cemre=eylül gitmiş
Yiğit=nasıl gitmiş
Güney=gitmiş işte..mektup bırakmış!
Zeyno=hayır ya hayır gidemez bırakmaz ablam beni
Songül=ver şu mektubu Güney
Güney mektubu Songül'e verdi..Songül yüksek sesle mektubu okumaya başladı..
Eylül'ün mektubu
İnsan her şeyini kaybetmeye ne zaman başlar? Büyüdüğünde mi? Hiç sanmıyorum..Ben her şeyimi kaybetmeye bebekken başladım..Ailemi kaybettim..3 kardeş dört bir yana sürüldük..Üvey ailemi gerçek ailem sandım..Önce üvey babamı kaybettim..Sonra üvey annemi..Aslında kaybettiğim ne gerçek ailemmis ne de üvey ailem..Ben inancımı,mutluluğumu,saygımı,sevgimi her seyimi o zamanlarda kaybetmişim..Sadece bundan habersizmisim..Günün birinde kardeslerimi buldum..Daha doğrusu onlar beni buldu..Dedim ki tamam ben artık hiçbir seyimi kaybetmem..Ama unuttuğum bir şey vardı..kaybedilen bir şeyi bulamazsın..Ben bulduğumu sandım ama yanılmışım..Sevdiğim adamla evlenecektim ben..Abim,iki kız kardesim,arkadaslarımla birlikte mutlu olacaktık..Kocaman bir ailemiz olacaktı..Ama mutluluk bize hiç uğramadı..Neden bunları yazıyorum az çok anladınız zaten..Ben gidiyorum..Sizi yariyolda bıraktığımı düşünüp bana kızabilirsiniz..Ama bunu yapmak zorundayım..Ben mutlu değilim..Sizin gözünüzün icine bakamıyorum..O aileyi ben başımıza sardım..Keşke oğuz beni öldürmeye çalıştığında olseydim de hiçbiriniz bu acıyı yasamasaydınız..
Abi,sen bu hayatta gördüğüm en mükemmel insansın..Seni o kadar çok seviyorum ki bunu unutma olur mu..Ben senin elinden bir sürü şey aldım..Şuan bunu yazmak istemiyorum ama sen ne söylemek istediğimi anladın..Beni affet olur mu..Senden o şeyi aldığım için özür dilerim..keşke bana bir şey olsaydı da..Vazgeçme olur mu,inanmaktan mutluluktan..Çünkü burada sana ihtiyacı olan insanlar var..Onlara da kendine de çok iyi bak..iyiki benim abimsin..
