Kemal mutluydu..Sonunda istediğini almıştı.Eylül yanındaydı.Oğlu yoktu ama onun zaafı Eylüldü.Elinin intikamını bile unutmuştu.Herkes uyurken evden çıktı..Simit falan aldı..Eve geldi kahvaltı hazırladı..Herkes uyanınca kahvaltı yaptılar..
Büşra=Kemal abi ben okula gitmeyecek miyim
Kemal=Kız olur mu öyle şey,eğitim önemli,işte bu kadar da kültürlü bir adamdır bu adam canım..Ben seni de ablanı da okutacağım..Merak etmeyin kız paramız var
Eylül=Sağol Kemal abi
Kemal=Ne demek gülüüm
Kahvaltı yaptıktan sonra Büşrayla Eylül odalarına çekildi..
Serkan sabah gözünü açtı..Aşağıya indi..Sanki bir an her şeyi unutmuştu,mutfağa Eylül diyerek girdi...Yoktu Eylül..Dayanamadı evin anahtarını alıp evden çıktı..Yürüdü..Düşündü,düşündü bulamadı..Eylül neredeydi? Nereye giderdi? Büşra kaçırılmışken nasıl gidebilirdi? Kemal onu tehdit mi etmişti? Sorulara yine cevap bulamadı..Bundan sonra bulabilecek miydi onu da bilmiyordu..oysa o Eylül'ü eskisi gibi sevmeye başlamıştı..Aşık olmuştu ona yeniden..Bunu kendine bile itiraf edememişti.Etmesi için Eylül'ün başına bir şey mi gelmesi gerekiyordu? Bir de bunu düşündü..Düşündükçe kalbi sıkışacak gibi oluyordu..Aklına Eylülle birlikte yemek yaptığı akşam geldi..
FLASHBACK
Serkan=Ya Eylül bundan siyah su çıktı bu mercimek bozuk olmasın
Eylül=Yok yok onun zaten suyunu döküp öyle pişireceğiz
Serkan=İyi tamam ne yapıyım şimdi kapatayım mı altını
Eylül=Kapat kapat
Serkan yürürken sahile gelmişti..Bir banka oturdu..Denizi seyretti..Eylül denizi çok severdi,en sevdiği renkte maviydi dedi kendi kendine..Hiç aklından çıkmıyordu Eylül..Gördüğü her şeyi ona bağlıyordu..Telefonu kaç kez çaldı hicbirini duymadı..
Güney serkan için endişeleniyordu..Sabah uyandıktan sonra kaç kere aradı ama ulaşamadı..Bir yandan da Songülle birlikte kahvaltı hazırlıyordu..Hastane de serkanla konuşması aklına geldi..Serkan'ın kafasının karışık olduğunu anlamıstı.Ama şu birkaç gündür görüyordu,Serkan Eylül'ü seviyordu.Cemreyi değil..
Songül=Güney kendi kendine ne konusuyorsun
Güney=Eylül nerede diye düşünüyordum
Songül=Benim de kardeşimi düşünmediğim an yok nerede Eylül? Başı dertte mi bilmiyoruz
Kader,Cemre ve Meral yurtta oturuyordu.Uykusuz geçen bir gecenin sonunda sabah olmuştu..
Cemre=Ya yine elimiz kolumuz bağlı bekliyoruz burada
Meral=Eylül'ün cesetini bulurlarsa ben buna dayanamam kızlar anne acısından sonra bi de buna dayanamam
Kader=Bende bir kez daha kardeş acısını kaldıramam
Cemre=Kalkın gidelim buradan
Kader=Nereye cemre?
Cemre=Songüllere gidelim..Sonra da Eylül'ü arayalım..
Eylül Büşrayla birlikte evin önündeki bahcede oturuyordu..Eylül Büşraya eğilerek bir şeyler söyledi..O sırada Naciye elinde portakal suyuyla yanlarına geldi..Oturup içtiler..
