SESSİZ ÇIĞLIK 🌹

MG-21

Pul pul olan tenim giderek soğuyordu.Nefesini boynumda hissederken iğreniyordum.O iğrenç elleri ile vücudama dokunurken kendimden daha daha da tiksiniyordum.
Kabus gibiydi.Keşke de öyle kalsaydı...

Hızlı şekilde nefes alıp veriyordum.Arkama dahi bakmadan koşuyordum.O lanet sesi gittikçe kulaklarıma yaklaşırken bu kıskaçtan çıkmak için uğraşıyordum.Depodan çikmıştım.Sevinirken uzuvlarımı kaybedecektim.Orman gibi bir yere gidiyordum.Yolumu kaybediyordum.O ahlak yoksunundan kurtulmuştum.Ama ormanda can verecektim.Eymen piçinin elinde günlerdir perişandım.iki aya yakındır elindeydim.Ona itaat etmediğim için günlerce aç bırakılmıştım.açlıktan artık yüzümde morluklar çıkmaya başlamıştı.Nerde olduğumu bile bilmediğim yerde ilerlemeye devam ediyordum.Onu atlatmayı ne kadar başarsamda ormanın ıssızlıği beni korkutuyordu.
Ilerlemeye devam ederken ayağımın takılmasıyla yere kapaklamam bir oldu.Dala takılan ayağım kanasada ses çıkartamadan yürümeye devam ettim.Artık hava kararmış önümü bile göremez olmuştum.puslu havanın arkasından görülen küçük köpek kulubesini görünce oraya yöneldim.
Beni görünce havlamaya başlasada yanına gidip başını okşadım.Sakinleşmişti.Kulübenin içine bakarken bir fener görmemle almam bir oldu.Alıp ilerlemeye başladım.Feneri açıp ilerlerken köpeğin peşimden geldiğini gördüm.Hava giderek kararmiştı.Ve ben artık korkudan ve tırsmaktan aklımı kaybetmek üzereydim.Panik atağim nüks etmesin diye dua ederken hayal meyal bir kaç İha'ların kalktığını görmekti.

¤
Telsiz sesleri başimda öterken sedyede yattığımi gördüm.ani bir hareketle kalkmaya çalışsamda başım dönmüş başimdaki kişide izin vermemişti.Üzerini incelediğimde Asker üniforması olduğunu fark ettim.
"Sakin olun sizi ormanda baygın halde bulduk.Yüzlerinizde ve kollarınizda morluklar vardı
Vücüdunuz çok aç ve sussuz kalmış.Bizde sizi operasyon sırasında töreristler bizden kurtulmak için sizi rehin alırken gördük ve kurtardık."
duyduklarimla elim ayağım titrerken özel harekatçı başımdan hiç ayrılmıyordu.
"Ben ımm ben eymen denen herifin elindeydim.Beni cadde ortasında kaçirdı.Haftalardır bültenlerde aranıyorum.Bana su verirmisiniz- şimdi?"derken hıçkırarak ağlamaya başlamıştim.Kolumda olan sıyrığı acısını fark ederek daha yoğunlaşmıştı.Sırtımı sıvazlarken hemşireler bana suyu getirmişti.Suyu bana yavaş yavaş içirirken elim titriyordu.Bulunmama rağmen Selim'den hiçbir haber hala yoktu.
Önüme yemek gelirken kaşiği tutmaya çalışirken elim titreyip üzerime döktüm.Yanımda Ismini bile bilmediğim kişi yedirmeye başladı.
"Şey..."
"Mert! Ismim Mert"
"Aileme haber verilmedi mi ? Se-Selim o neden gelmedi neden?" diye bağırmaya başladım.Beni sakinleştirmek için çabalasa da başaramadı.
"Lütfen sakin olun aileniz yolda"
"Sevgilim nerde? Selim nerde ? Söylesene" diye yalpalasam da cevap yoktu.
"Aileniz gelince öğrenebilirsiniz" diyerek bana yemek yedirmeye devam etti.Zorla nerdeyse yemek yedirmeye devam ediyordu.
Polisler içeri girdiğinde telaşlansam da bir şey olmaması için dua ediyordum.

"Merhaba Açelya hanım aylardir aranıyordunuz ve sonunda askerlerimiz sayesinde sizi bulduk.Fakat sizden tutanak alacağım.Karakola gelebilirmisiniz?" diye sorsada ben cevap vermeden hemşire gelemiyeceğimi söyledi.
"Tamam o zaman. Ilk olarak nasıl kâçırıldıniz?"

"Yol ortasında belime bıçak dayayarak"
"Sizi nereye götürdü?"
"Istanbul dışında baraka gibi bir yer."
"Darp veya taciz bulguları var mı ?"
"Raporları doktorumdan alin ama darptan daha çok günlerce aç bazense sussuz kaldım."
"Peki.Sizi kaçıran kişiyi önceden tanıyormuydunuz?"
"Evet.Kendisi eski sevgilimdi.Birkaç defa daha karşima çıktı zarar vermeye kalktı."
"Anladım.Siz..." diyemeden doktor atladı.
"Hastamız çok yoruldu.Bu kadar yeter!" demesiyle beni kurtarmıştı.Çünkü nefesim derinleşmiş yaralarım daha da acır olmuştu.Polisler dışarı çıkmıştı.Bense yanan genzimin acısı eşliğinde yemek yemeye devam etmeye çalışıyordum.
Mert'in telefonun çalmasıyla kalktı.
"Peki Komutanım.Saol" deyip kapattı.Sanırım emir gelmişti.Gidecekmiydi?
Burada tek kimse olmadan ailem gelmeden Selim gelmeden tek başima duramazdım.hemşireler varken bile duvarlar üstüme gelirken tek başıma diye kendimi yiyordum.
"Gidicekmisiniz ? Mert bey.Gitmeyin Lütfen!" dememle yanlış anlamaya müsait birşey dediğimi anladi ve dudaklarında tebessüm oluştu.
"Hayır gitmeyeceğim.Sakin Ol! tek kalmicaksın."
"Duvar üzerime üzerime gelirken tek kalmam çok korkutucu oluyor"