"Seni tanımıyorum..."
"Beni çok iyi tanıyorsun Lit, herkesten iyi tanıyorsun;hatta tanıdığın tek insan benim." İşaret parmağını Lit'in kafasına dokundurdu." Çünkü ben burdayım."
Beyninde bir aydınlanma olmasını beklemişti ama şimdi her şey eskisinde...
Garip sessizliği bozan tek şey masadaki üç kişinin yemeklerini çiğnerken çıkardıkları sinir bozucu sesti. Lit normalde bu sesten olabildiğince kaçar,yemeğini tek başına yerdi. Ama bu intoleranslarını dikkate alabileceği normal bir zaman değildi;gözlerini kapıya sabitlemiş babasının gelip mantıklı bir açıklama yapacağı umuduyla bekliyordu.
Karşısında kayıtsızca portakal suyunu yudumlayan ve kardeş olduklarını iddia eden platin saçlı genç adama baktı.
Belki de babam bir yasak aşk yaşadı ve bu da onun meyvesidir.
Gazetesini dikkatle okuyan tekerlekli sandalyedeki adam hakkında ise hiçbir fikri yoktu. Zaten adam onunla hiç ilgilenmemişti. Lit'i en çok şaşırtan herkesin onu uzun süredir tanıyormuş gibi davranmasıydı.
Eminim mantıklı bir açıklaması vardır.
Gözlerini bir anlığına gazetesinden ayıran adam Lit'in kendisine olan bakışlarını farketti." Bana hiç öyle bakma kızım. Kahvaltıdan sonra ahırı temizleyeceksin. Bugün de önceki günlerde olduğu gibi kaytarabileceğini sanıyorsan yanılıyorsun."
Üç beş saniye süren bir sessizlik oldu.
Lit sandalyesinden yavaşça kalktı,kaşları sinirle çatılmıştı. "Kahvaltı için gerçekten teşekkürler. Ama ben evcilik oynamaktan sıkıldım ve şimdi 'gerçek' babamın yanına döneceğim ,beyefendi."
Beyefendi kelimesini duyan adam gözlerini devirdi. Platin kafa ise ağzındaki portakal suyunu fışkırttıktan sonra katıla katıla gülmeye başladı.
Galiba aklımı kaçırıyorum.
"İstediğin kadar kaytarmaya çalış,sorumluluk sahibi olmayı öğreneceksin."yüzüne sıçrayan portakal suyunu mendiliyle silerken kafasını oğluna çevirdi." Sen de öyle Platin. Gelmişsin 22 yaşına hala görgü kurallarından bihabersin. Kredi kartlarınızı iptal ettireyim de görün siz."
Platin alınmış gibi elini kalbine götürdü. Ağzını şaşkın bir şekilde açtı ve kirpiklerini nazikçe kırpıştırdı." Ben de gerçek babamın yanına gideceğim."sonra gülmemek için zorlanan bir halde Lit'e baktı ve dramatik olmasına gayret ettiği sesiyle fısıldadı." Beni de götür."
Kesinlikle aklımı kaçırıyorum.
#######################################
Köşkün önündeki muhteşem havuz dikkatini dağıtmasın diye bakışlarını ilerdeki ağaçlı yola dikti. Adımlarını kararlı atmak istiyordu ama gerçek hiçbir fikrinin olmadığıydı. Nerede olduğunu ve evine nasıl döneceğini bilmiyordu. Tek bildiği psikolojisini bozmaya çalışan bu bir köşk dolusu insandan kurtulmak istediğiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşıdan bir traktörün geldiğini görünce yolun kenarına çekildi. Kırmızı traktör dev ağaçların yaprakları arasından sızan güneşle parlıyordu. Sürücü onu farkedince aracı durdurdu.
Harika. Beni tanıyan birisi daha.
"Günaydın Lit."
Kot salopeti ve hasır şapkası olan genç sürücü samimi bir şekilde gülümsedi. İnci dişleri de traktörü gibi parlıyordu.Dudaklarındaki samimi ifade ise gözlerine ulaşmıyordu. Lit içine dolan huzursuz duyguyu bir kenara attı çünkü adam yakışıklıydı.
Biraz cesareti olsaydı 'selam yakışıklı' vb bir şekilde karşılık verecekti ama bunun yerine çekingen bir ifadeyle gülümseyip 'günaydın' demekle yetindi.
Bu sefer tanıyor gibi yapacağım çünkü.... Neden olmasın?
"Nereye gidiyorsun?"
"Şehir merkezine."
"Yürüyerek mi? Aklını mı kaçırdın sen?"
Evet.
"Biraz egzersiz yapmış olurum. Birkaç gündür yapamadım da."
Bakalım yemi yutacak mı?
"Egzersiz mi? Sen?! Demek bir kaç gündür yapamadın ha? Eminim öyledir." Adam kahkahalara boğulurken Lit kaşlarını çattı. Demek ne kadar hantal olduğundan haberi vardı. Bu insanlar hakkında bu kadar şeyi nasıl biliyordu?
"Araba sürmeye üşeniyorum demiyorsun da..."alayla kaldırdığı kaşlarını indirdi."Nefrit'i aramaya uğraşma ,izne ayrıldı. Bir süre şoförlük işini ben yapacağım. Gel." Elini uzattı.
Ne kadar uzun ve güzel parmaklar.
"Traktörle mi gideceğiz?"
Şaşırma.
Traktörle Mars'a gidiyoruz derse bile şaşırma.
Artık hiçbir şeye şaşırma.
"Neden bir sorun mu var? Sanki daha önce traktörle şehre inmedik."
