Kendinden emin attığı hızlı adımları her zaman açık olan apartmanın dış kapısını kapalı görmesiyle yavaşladı. Özgüvenini kırmak işte bu kadar kolaydı.
Bozuntuya vermeden zile bastı.
"Kimsiniz?"diyafondan gelen sesi tanımıyordu.
"Asıl sen kimsin?!"
Birkaç saniye süren bir sessizlik oldu.
"Ben Magnezyum 134? Kime bakmıştınız?"
"Demek adın bu aşağılık herif. Babama ne yaptın çabuk söyle! "
Ses kesilince daha da sinirlenen Lit bütün zillere bastı ve en azından bir kişinin sinir bozucu sesiyle kim o demeden otomatiği açmasını bekledi. Çok geçmeden klik sesi duyuldu.
Yüzüne şeytani gülümsemesini yerleştirdi ve özgüveninin yerine geldiğini hissetti. Kafasındaki türlü işkence planlarını uygulamak üzere harekete geçti. Ama hızla içeri gireceği sırada Bay Yakışıklı Traktör Şoförü'nün kolunu tutmasıyla geriye doğru sendeledi.
"Köşke dönmüş olman gerekmiyor mu senin ?"kaşlarını çattı ve adamın kolunu kelepçe gibi saran elinden kurtulmaya çalıştı.
"Bana arkadaşına gittiğini söyledin ama durum pek de öyle gözükmüyor."
"Evet önce biraz eğleneyim dedim. Zillere basarak filan."
"Zillere bastıktan sonra kaçman gerekir aptal. Dayak mı yemek istiyorsun, hem de 30 farklı daireden ? Mazoşist misin sen ?"
"Evet aynı zamanda sadistim de!"bağırdıktan sonra Bay Her İşe Karışan Şoför'ün bacak arasına sert bir tekme attı. Acı içinde kalan adamdan kolunu kurtararak adrenalinin verdiği etkiyle koşmaya başladı. Merdivenleri ikişer üçer çıkarak kısa sürede dördüncü kata ulaştı ve soluk soluğa evinin ziline bastı. Kapının arkasında duraklayan ayak seslerini duydu.
Kapı deliğinden bakınca gördüğü kişiyi tehdit olarak algılamayan adam kapıyı açtıktan sonra yüzüne yediği okkalı şamardan sonra bu yaptığına pişman oldu.
Lit adamın boynunu elleriyle boğarcasına sıkıyordu,öfkeden gözü dönmüştü;konuşurken ağzından tükrükler saçılıyordu." Beni uyuşturup yolun ortasına atmanın hesabını soracağım sana pezevenk! Ama önce babamın nerede olduğunu söyleyeceksin duydun mu beni!"
Bir anlık şoku üzerinden atan adam Lit'i sertçe itti ve yere düşmesine neden oldu.
"Deli misin sen?! Neden bahsettiğin konusunda hiçbir fikrim yok. Çabuk buradan uzaklaş ve beni rahat bırak yoksa polisi arayacağım anladın mı?"
Vay be
Mermer zemin kuyruk sokumuna vurunca gözünden bir damla yaş süzüldü. Daha önce böyle bir acı yaşamış mıydı? Kesinlikle hayır. Ama şimdiye kadar hayatını patates çuvalı gibi yaşaması tabiki onun suçuydu, tadacağı bir çok acı onu sinsice pusuda bekliyordu;sadece en savunmasız anında vurabilmek için.
Özür diler gibi gülümseyen Bay Yakışıklı Traktör Şoförü'nün kolunu tekrar esir almasıyla girdiği kısa transtan kurtuldu." Onun adına özür dilerim. Akli dengesi yerinde değil."
"Akli dengem gayet yerinde! Sen köşküne geri dön,ayrıca beni tanımış gibi yapmaktan da vazgeç çünkü benimle oynamaya çalıştığınızı biliyorum!"
Bay Yakışıklı Traktör Şoförü tatlı bir sabırsızlıkla derin bir nefes aldı ve elini davetkar şekilde Lit'e doğru uzattı." Bu akşam seni karakolda beklemek için fazla yorgunum. Hadi gel köşkümüze dönelim. Başka bir gün birlikte eğleniriz,söz."
Beni baştan çıkarmak o kadar kolay değildir Bay Yakışıklı Traktör Şoförü,beni tanıdığını iddia ettiğine göre bunu bilmen gerekirdi ama ben sana öğreteceğim.
"Burası bizim evimiz! 6 yıldır oturduğumuz ev burası!
Kanıtlayacağım,göreceksin! Hemen şimdi kanıtlayacağım!"
Karşı dairedeki komşusu Opal ziline basıldığı halde kapıyı açmamıştı. Taşındıklarından beri ara sıra yemek ikram etmek için kapılarına gelen bu kadın,o an aklını kaçırmadığını kanıtlatabileceği tek insan olabilirdi.
Aç
Şu
Siktiğimin
Kapısını
Zile ısrarla basıyor ve aynı anda kapıyı da yumrukluyordu. Diğer kattaki insanların gelen seslere aldırış etmemesi dikkatini çekmişti.
Belki de korkuyorlardı? Ya başka bir nedeni varsa? Ya onlar da bu oyunun içindelerse?
Kapının aniden açılmasıyla düşünceli yüz ifadesi kayboldu ve umutla açan kişiye baktı.
Seninle konuşmak için bu kadar heyecanlanacağımı hayal bile edemezdim Bayan Tipik Orta Yaşlı Kapı Komşusu.
"Kapımı barbarca çalmak için iyi bir nedeniniz vardır umarım hanımefendi."
Aynen, ben de seni gördüğüme sevindim.
"Babamla burada 6 yıldır yaşadığımızı bu adamlara söyler misin acaba? Şu düzenbaz hiçbir şey olmamış gibi evimizi işgal etmiş inanabiliyor musun?"
"O düzenbaz dediğin benim komşum Magnezyum oluyor. Asıl sen kimsin ve ne saçmalıyorsun?"kadın hızlıca cevap verdikten sonra aniden kapıyı kapattı.
İnanılmaz
Gerçekten inanılmaz
Olayların saçmalığı can sıkıcı bir hale gelmişti. Kafasının karmaşıklığı titreyen ellerine yansıyordu. Hala bir rüyanın içinde olduğu umuduyla uyanmanın yollarını arıyordu ama yavaş yavaş her şeyin en az kuyruk sokumundaki acı kadar gerçek olduğunu kabulleniyordu.
Başının dönmesi durumu zorlaştırsa da kendini bir şekilde binadan dışarı atmayı başarmıştı. Kaldırıma varınca dizlerinin üstüne yığıldı ve hızla inip kalkan göğsünü kontrol altına almak amacıyla gözlerini kapatıp nefesine odaklanmaya çalıştı.
İnsanlığa bir yararım olmadığı doğru ama bir zararım da olmadı. Beni organize şekilde çıldırtmak için nasıl bir sebepleri olabilir ki?
Duyduğu adım seslerinin kime ait olduğunu bulması için arkasına bakmasına gerek yoktu.Her zamanki gibi BYTŞ yanında bitmişti. Elini Lit'in omzuna temkinli bir şekilde koyduktan sonra boğazını temizledi." Sen iyi misin?"
Aralarındaki garip sessizliği yoldan geçen arabalar ve korna sesleri bozuyordu.
"Neden beni delirtmeye çalışıyorsunuz?"
Bay Sinirli Traktör Şoförü kaşlarını çattı ve elini Lit'in omzundan çekti." Bizim seninle sorunumuz yok. Oyun da oynamıyoruz,emin olabilirsin. Hayatını o kadar boş yaşıyorsun ki bunalıma girmen kaçınılmazdı. Ama bunun üstesinden başkalarına zarar vererek gelemezsin, içinde çözmelisin her şeyi. Artık kendi başının çaresine bakmayı öğrenmenin zamanı geldi. "
"Seni tanımıyorum..."
"Beni çok iyi tanıyorsun Lit, herkesten iyi tanıyorsun;hatta tanıdığın tek insan benim." İşaret parmağını Lit'in kafasına dokundurdu." Çünkü ben burdayım."
Beyninde bir aydınlanma olmasını beklemişti ama şimdi her şey eskisinden daha da karmaşıktı. Yani demeye çalıştığı şey... Yani Bay Yakışıklı Traktör Şoförü ... Hayali miydi? Onu kafasında mı kurmuştu?
Elleriyle yüzünü kapatarak yıllar sonra belki de ilk kez ağlamaya başladı. Tırnaklarıyla kendi boynunu tırmalıyor ve ne kadar ses çıkardığını umursamadan çaresizce bağırıyordu.
Aniden her şeyi bıraktı. Ağlamayı,bağırmayı hatta nefes almayı bile. Boynunu yavaşça çevirip Bay Yakışıklı Traktör Şoförü'ne baktı.
"Ben... Deliyim."
Ve Bay Yakışıklı Traktör Şöforü'nün gülümsemesinin ilk kez gözlerine ulaştığını gördü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PARANOYA
Adventure"Seni tanımıyorum..." "Beni çok iyi tanıyorsun Lit, herkesten iyi tanıyorsun;hatta tanıdığın tek insan benim." İşaret parmağını Lit'in kafasına dokundurdu." Çünkü ben burdayım." Beyninde bir aydınlanma olmasını beklemişti ama şimdi her şey eskisinde...
