Skater boy

Chapter 3

CHAPTER 3

Philippines

 I woke up by the sounds of my mom's voice. Damn! Mura ko sa aking isipan. Parang kakapikit ko lang tas ngayon ay ginigising na nya ako. Itinakip ko ang unan sa aking mukha upang hindi sya marinig ngunit mukhang desidido si mommy na gisingin ako.

Maya maya ay tuluyan ng bumukas ang pinto ng aking kwarto. Siguro ay kinuha nya ang spare key ng kwarto ko. Naramdaman kong lumapit sya akin. Maya maya ay bigla nya na lang hinablot ang kumot ko.

"For god sake mom I want to sleep so please let me." saad ko at muling hinatak ang kumot ko.

"Wake up and move your ass young lady. You're gonna be late." saad nya at muling hinatak ang aking kumot sa pagkakataong ito ay tuluyan nya nang itinapon sa sahig ang kumot ko.

Na pilitan na akong bumangon at tumayo. Nakalimutan kong flight ko nga pala ngayon pabalik ng pilipinas. Agad akong nagligo at nagbihis. Pagkababa ko ay nakahanda na ang sasakyan. Talagang tinataboy na nila ako. Ni hindi man lang ako inantay na makapag almusal at makapagpaalam sa mga kaibigan ko.

"I'll be going now Dad, Mom." paalam ko at humalik sa pisngi ni mommy. Lumapit ako para sana humalik kay Daddy pero itinaas nya ang kanyang kamay hudyat na wag na akong lumapit.

"You should go now Sunny." walang emosyong saad nya.

Minsan iniisip ko kung mahalaga ba kami na anak nila sa kanila. Ipinanganak ba kami para may matawag lang silang anak. Ngumiti ako kay Mommy at tumalikod na. Nagsimula na akong maglakad papunta sa sasakyan.

Bago sumakay ay tinapunan ko muna ng huling tingin ang malaki naming bahay. Isang International Company ang meron kami. Sa entertainment ang business namin. We are entertainment agency. We handle different artist and actors.

Maybe that's why I'm into music more than business. I wrote songs whenever I want that important moment to remember.

I'm gonna miss this place. Bulong ko sa aking sarili. I stay here for the past 7 years of my life. Bridge and Adrian are my best friend. They were the one who constantly remind me that I'm alive. That I can be happy.

Gusto ko sanang makita muna sila bago umalis kaso wala ng oras. Late na ko sa flight ko. Tinawagan ko na lang si Bridge para sabihang paalis na ako.

"Morning Bridge." bati ko ng sagutin nya ang tawag ko matapos ang ilang ring.

"Morning." paos ang boses na halatang na alimpungatan sa pagtulog.

"Oh sorry. Did I wake you up?" tanong ko.

"No. It's okay. So what's the matter?"

"I'm leaving." saad ko.

"Where are you now?" tanong nya na mukhang tuluyan ng nagising sa sinabi ko.