A Supplementary Story: Taekook

Bölüm 3: Sır

       -"... Ben öyle düşündüğün gibi kötülük yaptığımdan bu toplumdan dışlanmadım. Anlarsın ya, kimsenin canını yakmadım, yakmak da istemedim. Sadece.. Kişisel bir sorun işte.. Kabul edilmedim ve edilmeyeceğim de. Biliyorum. İstersen gidebilirsin dedim ama bunu isteyeceğini zannetmiyorum. Çünkü be-ben bunu anlatamam."
    Sözlerinde kırgınlık vardı. Tanımadığı birine sır vermesini bekleyemezdim ama bekliyorum işte.
       -"Küçüğüm hayat tozpembe değil. İnsanlar düşündüğün gibi değil..."
  Konuşurken ayağa kalktı, eski tahta zeminin üstünde yürüyerek yavas adımlarla bana yaklaşıyordu.
      -"İnsanlara güvenirsin. Onlar da sana. Bir anda her şeyin olurlar. Sonsuz dostluğu veya aşkı bulursun. Ne olursa olsun böyledir. Sonra hata yaparsın; dostun da sanki avını bekleyen bir aslancasına hatanı yakalar. Genelde kimse görmezden gelmez. Ve o hatayı yaptığın an.. Senin sonun demektir. Ondan ona, ondan öbürüne derken herkes hakkında konuşur. Küçüğüm sakın arkanı kimseye dönme. Benim tavsiyem fikirlerini kendine sakla. Kimse anlayış gösterecek kadar olgun değil. Kusura bakma ama hikayemi sana anlatamam. Sadece sana değil insanlara olan güvensizliğimden. Sen de kolay kolay güvenme. Öyle her gizemli insanın pesinden koşma."
    Söyledikleri doğruydu ama .. Benim hayat felsefem bu değil ki?
    -"Bay Taehyung , peki dışarıya olan kırgınlığınız neden? Yağmura, rüzgara , gökyüzüne... Sizi bu eve bağlayan ne?"
    Galiba çok oluyorum ama bugun bu işi halletmeliyim.
   -"Burası daha güvenli. İnsanlardan.. Uzak durmalıyım.. Ben.. Ben hayır onlarla yaşayamam!"
       Ona bir şey olacak diye çok korktum. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Mutfağa koştum, bir bardak su alıp güzelce içirdim. Devam etmeli mi? Cidden merak ediyorum. Onun sırrını çözmek, hikayesini bilmek istiyorum.
    -"Daha iyi misiniz?"
    -"Evet, tesekkurler."
    Gözlerime yaklaşık yedi buçuk saniye baktı. Rahatsız olduğumu düşünmüş olacak ki , gözlerini kaçırdı. Bu iş öyle tek gecede bitmeyecekti.
    -"Bay Taehyung sizi daha fazla sıkmak istemem fakat hikayenizi duymayı çok isterim. Hem belki bu sayede insanlara olan güveniniz artar? Lütfen itiraz etmeyin. Yarın gece yine geleceğim. Bu sefer daha çok şey duymak isterim. "
     Yamuk bir gülümsemeyle:
    -"Tabii küçüğüm. Geç kalma bu sefer." dedi ve beni kapıya kadar uğurladı. Tam gidecekken sıkıca sarıldım. Şaşırmış olacak ki hiç tepki vermedi.
    -"Size bir umut yaratabilirim. Sadece bana güvenin."
    -"İyi geceler." dedi ve kapıyı suratıma kapattı. Öyle dedim demesine ama nasıl yapacağımı bilmiyorum. Epey geç olmuştu. Eve gitsem iyi olacak. Sokak kaldırımları ağır ağır ıslanıyordu. Adımlarımı yağmurla senkronize edip yürürken arkada bir ses:
    -"Aptal yağmurla oynayacak zaman değil doğru eve git!" dedi.
  Arkamı dönüm kocaman güldükten sonra hızla eve gittim. O gün yatağımda yatarken aklımda saçma sapan sorular yerine sadece o vardı. O unutulmaz yedi buçuk saniye. O bana sırrını verince ben de ona sırrımi vereceğim. Erkeklerden.. Hoşlandığım sırrı. Belki de, belki de ondan. Sesindeki derinlik sanki kalbinden geliyor. Tanrım bana yardım et onu cidden tanımalıyım. Beni ister mi bilmiyorum. Ama yine de .. Lütfen yardım et.