Delinquent University 2: The Last Mafia War

Chapter 26.

[Asa youth camp si agi :( ingat ka po agi ko!]

(*Althea's POV)

Nagising ako ng mayroong masakit na katawan at ulo.

"waaaaa mimi Q! You'we awake!" biglang yumakap sa akin ang anak ko.

Pag tingin ko sa paligid nandun sila kuya at mommy.

"finally you're awake baby, how's your feeling?" tanong ni kuya Lyndon.

Pinilit kong maka-upo medyo inalalayan pa ako ni kuya Jeff.

"tsk. Baby Al grabe ang tulog mo huh isang linggo at dalawang araw bang matulog?" biro ni ate Ri ngumiti lang ako sakanya at pinilit inalala ang mga nangyari...

Finally it's done, the war ended but...

"w-where's Arkiel?? Kuya, mom where's my husband??" tanong ko.

Isa isang nagsipasukan ang mga gangmate ko, si Jin ay nakawheel chair si Nisha ang nagtutulak ng wheel chair nya, si Cody ay nakasaklay, si Jimin ay nakaneck brace at may dextrose pang hila hila.

Frietz and Mei are helping their boyfriends, may mga pasa at galos naman sila Ace, Cean, Vinx, Fathima, Raymond, Amie, Jeon and Naomie. Si Lian ay may cast sa kaliwang kamay.

"GISING NA SI LEADER!!!!!" sigaw nila at agad lumapit sa akin.

Pinagkumpulan nila ako kaya di naiwasang masagi ang sugat ko kaya napangiwi ako sa sakit.

"what the hell get off me!" bulyaw ko.

Pero ang mga babae lang ang lumayo at nagsorry yung mga gunggong kong gangmates ayun at naluluhang nakayakap parin sa akin except of course kay Ace na nanatili sa tabi ni Cean habang hawak hawak ang kamay nito na akala mo ay aagawan.

"leader iba talaga pag masamang damo matagal mamatay, huhu leader thank god at masamang damo ka!" Lian

"what the?!" singhal ko, so anong ibig nyang sabihin dun???

"Hoy hoy hoy lumayo layo nga kayo jan kay Althea baka mamaya may bulkang sumabog dito sa tabi tabi.

Napatingin kami sa bagong dating na si Miguel. Nakapamulsa itong lumapit sa kinaroroonan namin.

"at sino naman yun? Ikaw nga dapat ang lumayo eh, may pagnanasa ka sa leadet namin!" Cody

"lul ka anong pagnanasa ka jan!" sabi nya at akmang babatukan si Cody.

"lahat ng lalaking lumapit sa Honey ko humanda!!!" napatigil kaming lahat sa narinig naming boses.

Yung boses na yun...

Hindi ako pwedeng magkamali...s-sya yun, s-so he made it too.

Unti unting ilinuwa ng pinto si Arkiel na paika ika, may cast at benda sa ulo, may kaunti syang scratch sa mukha.

"Arkiel..." tanging nabanggit ko.

Napasimangot ako ng makita ko kung sino ang umaalalay sakanya.

Si Venice =______= I really hate this girl.

"oh relax lang wag bitter makatingin ka jan" malditang sabi nya sa akin ng maipaupo si Arkiel sa tabi ko.

"tss.. I'm not bitter." simpleng sagot ko.

Agad akong yinakap ni Arkiel pagkaupong pagkaupo palang ni Arkiel sa gilid ng kama ko.

"we made it Honey...we've won the war, it's finally over" bulong nya.

I can't help but to hug him back. Looking back andami naming pinagdaanan ni Arkiel. I never thought na magkasama parin kami sa huli, like the heck ang mga kagaya ni Arkiel ang hindi ko matatagalan. I never thought that I'll fall deeply in love with this kind of guy, di ko nga inaakalang magmamahal rin pala ako. I am very thankful to lolo, because of him...I had a chance to feel how to love, and how to be love. I owe him every happiness I am having right now.