I've always admired the love story of my parents.
They've always been there for each other. Since I was a kid, I've seen their unfading love for each other. Ako din I dreamed that someday makikilala ko din si true love ko. Pero syempre di dapat ako magmamadali kasi ang mabilis makuha, mabilis din mawala o maglaho. So I guess kapag nakilala ko na 'siya' I think it's gonna be worth the wait.
Naalala ko pa nga I always ask my mom "mommy kelan darating yung true love ko?" And of course she answers me, "Anak wag mo muna isipin yan, when you grow up makikilala mo din siya."
I am a hopeless romantic obviously...
I loooove reading and watching romantic movie. Big fan ako ng love pero pag nandyan na si love? Parang nakakatakot? I never felt LOVE itself. Siguro LOVE sa Family, Friends and loved ones pero the LOVE from a real person? No.
Pero di ko na rin maiwasan minsan na mag-illusion. I want to feel what LOVE is. Yung feeling daw na parang hinuhulog ka sa sky kasi thrilling? Yung parang New Year's eve kase di ka mapakali dahil sasabog ka na sa kilig?
Ano kaya ang feeling ma-inlove, na kinikilig ka, na mayroong special someone na magpapafeel saiyong importante at worthy of love ka?
Hayyy...BUT ofcourse wag natin pangunahan si destiny dahil hindi magiging perfect at worth the wait. Dapat hindi easy to get. Dapat hinay-hinay lang. Si Destiny ang bahala sa love story natin.
Kaya kung Destiny ang pangalan mo, Nako ghourl ipinauubaya ko ang love life ko sayo!
Char lang!
Pero diba aminin niyo man o hindi, natanong na rin natin minsan ang sarili,
"magkakalovelife ba ako?"
or
"kelan kaya siya darating?"
O kaya naman...
"nakilala ko na kaya siya?"
Eh ..
"ano kaya mukha niya?"
" ilan taon kaya bago ko siya makikilala?"
DIBA?
"Hoy Athaliah 'wag ka nang KJ oh! Sige naaaa sama kana malalate na tayo oh!" Panira naman ng moment ko!
Ito naman kasing makulit na kaibigan ko na si Yumi pinipilit ako na sumama sa isang house party eh syempre ayaw ko yun kasi duh homey ako I'm not into social gatherings lalo na't puro teens and I guess may inuman kaya who knows what will happen?
Nag a-adjust pa ako since kakalipat lang namin.
"Edi 'una ka na! Alis ka na kasi! I told you I'm not into those stuffs." Pagtataboy ko sa kanya.
Tch, panira talaga ng pagmoment ko.
"Ihhh Athy pleaaase! This is also a good opportunity for you to meet new friends. " Pagluhod na niya.
"Bakit ba? Ano bang gagawin ko dun?" nababanas na ako ha! Isa nalang talaga mananapak nako!
"Wala, hmmm umupo ka lang. Enjoy! Wag ka nga nagpapaka-loner dyan! Minsan kailangan mo din na makipag socialize." Pagmamakaawa niya.
"Ayumi! Alam mo naman na ayaw ko d'yan sa mga party party na yan tsaka papagalitan ako, alam mo naman. And 'di naman ako invited sa party na 'yan noh!" Pagsagot ko.
"No! Everyone's welcome. And also some of your future classmates will be there. Paano pag pinagpaalam kita kay Tita Airyn ta's pumayag siya sasama ka?"
"Hmm.. Hindi." Humiga ako sa kama at pumikit.
"Ihh Athy naman eh, pleeease!" After ilang seconds napadilat ako pero wala na 'yung bungangerang bestie ko.
