Het meisje dat alles verloor! ( a Dutch 1D/Niall Horan Fanfiction )

geheugenverlies..?!

*Kelsey POV*

Dokter Paul wilde ons iets gaan vertellen over Daisy voordat we naar binnen mochten.

'Zoals jullie waarschijnlijk al weten, heeft Daisy haar hoofd flink gestoten en is daardoor bewusteloos geraakt.' zei Paul.

'Ja' zei ik.

'En ze kwam niet meer bij tot in het ziekenhuis.., ze heeft een behoorlijke klap gehad en heeft daarom een lichte hersenschudding.' zei Paul.

'OMG nee! dat kan niet, ik bedoel.. maar... wat is er dan met.... ik.. het.. het spijt me Devin.' zei ik bedroefd en vol met schuldgevoel.

'En daardoor lijd ze nu aan een tijdelijke maar zware versie van geheugenverlies, en daarom moet ik jul...' zei Paul, maar ik onderbrak hem in het midden van zijn zin.

'WAT?!? GEHEUGENVERLIES! WAT HEB IK GEDAAN!!, Devin het was niet mijn bedoeling echt niet het spijt me zo!!, asjeblieft vergeef het me.' zei ik huilend terwijl ik keek naar Devin.

Hij knikte alleen en keek weer terug naar dokter Paul.

'dus zoals ik al zei, daarom moet ik jullie vragen om niet te veel informatie over de afgelopen week te geven, want dat kan zorgen voor hersenbeschadiging want als ze zich teveel gaat herinneren in een te korte tijd, dan kan ze nog meer gaan vergeten, en dan kan haar herstel misschien nog langer duren dan nu. Dus ik wil jullie vragen niet teveel informatie te geven over de laatste paar dagen, en begin zelf geen gesprekken over dingen waarvan je niet zeker weet of ze die nog herinnerd, en als ze vraagt of iets bijvoorbeeld is gebeurt dan moet je zeggen dat je dat niet kan herinneren en dan komt het allemaal goed, als jullie je aan deze dingen houden, zou ze binnen ongeveer 2 weken zich het meeste weer kunnen herinneren.' zei Dokter Paul.

'Dank u Dokter' zei Devin.

'geen dank' zei Paul.

De Dokter draaide zich om en liep naar een groepje doktoren en begon te praten.

Ik en Devin draaide ons langzaam om, nog banger voor wat we zullen aantreffen, dan voor het verhaal van Paul.

Ik hoorde Devin hard slikken, daarna greep hij naar de deur hendel en duwde de deur open.

*Daisy POV*

Ik werd wakker in een witte kamer, mijn ogen moesten wennen aan het scherpe licht van buiten dat langs de gordijnen naar binnen scheen.

Na een paar keer flink te hebben geknipperd wenden mijn ogen aan het licht.

Ik opende langzaam mijn ogen en zag dat ik in een lege kamer lag.

Ik probeerde rechtop op mijn bed te gaan zitten zodat ik beter in de kamer kon kijken.

Toen ik mijn been optilde en rechtop wou gaan zitten, voelde ik een sterke steek in mijn achterhoofd.

Ik dacht goed na waardoor ik die sterke pijn voelde, omdat ik me niks meer kon herinneren.

Ik dacht dat ik maar beter kon gaan liggen voordat mijn hoofd ontplofte, want zo voelde het wel toen ik probeerde te gaan zitten.

En toen zag ik in mijn ooghoek dat de deur open gedaan werd.

Ik keek naar links en zag een jonge vrouw binnenkomen, helemaal in het wit.

'Waar ben ik, wat doe ik hier en wie bent u?' vroeg ik aan de vrouw in de deuropening.

'Hallo Daisy, goeie morgen, Hoe gaat het met je?' zei de vrouw terwijl ze richting mijn bed liep.

'Hoi, Met mij gaat het goed, alleen ik heb een beetje hoofdpijn. Mag ik nu wel antwoord op mijn vragen alstublieft, ik ben echt in de war.' zei ik.