Het meisje dat alles verloor! ( a Dutch 1D/Niall Horan Fanfiction )

Kidnapped?!

*Daisy POV*

Ik werd wakker met barstende koppijn.

Ik opende mijn ogen langzaam en knipperde een paar keer.

Ik zat op een vies, oud matras, die op de grond lag in een bijna lege kamer.

Op het matras, een stoel en kast na was hij helemaal leeg.

Ik probeerde op te staan maar het lukte niet want als ik eindelijk al overeind kwam zakte ik weer door mijn knieën.

Ik begon zachtjes te huilen en na een tijdje ging het over tot alleen maar snikken.

Ik voelde in mijn zakken en vond mijn telefoon.

Ik moet toch iemand kunnen bereiken...

Ik ontgrendelde hem en zag gelijk een foto van Niall en mij.

Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht en bleef er naar staren.

Het scherm werd weer zwart en ik knipperde een paar keer.

Oh ja, iemand bellen, dat ging ik doen...

Ik toetste het nummer van Niall in en de telefoon ging over.

'Deze persoon is nu niet bereikbaar, druk af of spreek iets in na de piep' zei de mevrouw.

Ik drukte af en probeerde Liam te bellen maar zijn telefoon stond uit.

Zayn, Louis, Danielle, Michelle, Kim en Christine namen ook niet op.

'Wie kan ik dan nog bellen...' fluisterde ik zacht.

Harry!

Ik weet niet waarom maar ik vertrouw hem echt heel erg nu hij niks meer heeft gedaan de laatste tijd.

Ik toetste zijn nummer in en de telefoon ging over.

'Hallo, met Harry' zei hij.

'Harry! Ik ben zo blij dat ik jou wel kan bereiken.' zei ik terwijl ik weer zachtjes begon te huilen.

'Daisy? Ben jij dat?' zei hij verbaasd.

'Ja. Je moet me helpen. Ik zit in een klein kamertje ergens in een huis. Ik weet niet waar ik ben' huilde ik.

Ik hoorde gesmoes op de achtergrond en Harry drukte me weg.

Ik begon harder te huilen en even later ging de deur van het slot en werd hij langzaam open gedaan.

Er verscheen een bekend gezicht om de hoek.

Het was een jongen met bruin krullend haar, groene ogen en een bril.

Het was Marcel!

'Marcel! Je moet me helpen! Haal me hier alsjeblieft uit!' huilde ik zacht.

'Maar waarom zou ik mijn nieuwe speeltje nu al laten gaan?' zei hij verbaasd.

'W-wat bedoel je...?' snikte ik zacht.

'Wat heb je daar in je hand? Probeer jij mensen te bellen?' zei hij streng.

Ik keek naar mijn handen en zag mijn iphone.

Ik stopte hem snel in mijn BH want ik wist dat Marcel toch veel te verlegen was om hem te pakken.

'Denk jij dat dat gaat helpen lieve schat?' zei hij met een grijns.

Hij liep op me af en trok me aan mijn armen omhoog.

'Dan vind ik het alleen maar leuker om hem af te pakken' fluisterde hij in mijn oor.

'Marcel, waarom doe je nou ineens zo?' huilde ik.