Het meisje dat alles verloor! ( a Dutch 1D/Niall Horan Fanfiction )

Het afscheid..?

*Zayn POV*

Daisy springt opeens de auto uit en rent op haar deur af.

Ik stap snel uit en ren achter haar aan.

Als ik er ben, zie ik dat Daisy staat te knuffelen met een klein meisje van een jaar of 4.

Zou dat haar zusje zijn die ze al zo lang niet meer heeft gezien?!

Ik loop iets verder voorbij haar en zie dat er een man in de deuropening staat met nog twee kinderen, een jongen en een meisje.

De jongen is rond de 12 schat ik en het meisje rond de 8.

Als ik merk dat ik naar de twee inmiddels bange kinderen aan het staren ben, kijk ik snel weg maar vervolgens kijk ik recht in de ogen van de man.

Ik kijk de man geschrokken aan en slik.

'H-hoi' fluister ik zacht.

'Hey, en wie ben jij?' zegt hij vriendelijk.

'I-ik ben Z-' zeg ik maar ik word onderbroken.

'Papa!!' roept Daisy hard en ze omhelsd de man, blijkbaar haar vader, stevig.

'Daisy! Ik had je niet gezien achter hem! Hoe gaat het met je? Waar was je??' zegt hij met tranen in zn ogen.

Ik voel een klein warm handje zich om mijn vinger klemmen en ik kijk omlaag.

Het kleine meisje die Daisy eerst knuffelde, hield mijn hand vast en kroop tegen me aan.

Ik til dr op en ze kijkt me met een lieve glimlach aan met haar mooie blauwe kijkers.

'Heyy liefie, en hoe heet jij?' zeg ik lief tegen het meisje en ik glimlach naar dr.

'Ik heet Evie en hoe heet jij?' zegt ze met een super schattig stemmetje.

'Ik ben Zayn. Daisy heeft bij mij in huis gewoont terwijl ze weg was' zeg ik eerst lief maar het tweede gedeelte zacht.

'Zayn? Kom je ook binnen? Mijn moeder wil je zien' zegt Daisy glimlachend en ze loopt naar binnen waarna ik haar achterna loop met Evie in mijn armen.

Als ik binnen kom word Evie uit mijn handen gepakt door een vrouw die me een beetje raar aankijkt.

Ik kan haar emotie niet aflezen van haar gezicht, ze kijkt me alleen maar droog aan.

'Ehh.. Hoi. Ik ben Zayn Malik' zeg ik en ik steek mijn hand naar de vrouw uit.

Ze pakt hem aan en schud hem.

'Ik ben Maria, de moeder van Daisy' zegt ze vriendelijk, dit keer met een glimlach.

Ik zucht een beetje opgelucht en glimlach dan naar haar.

*Daisy POV*

Ik, zayn en mijn moeder hebben nog heel lang gepraat over wat er allemaal is gebeurd in de tijd dat  we elkaar niet hebben gezien.

Mijn vader, broertje en 2 zusjes zijn naar mijn vaders flat gegaan omdat ze net al op het punt stonden on te vertrekken toen ik net aankwam.

Mijn vader heeft verteld dat hij de voogdij over de kinderen terug heeft en dat Paul, de ondertussen ex-vriend van mijn half zus, opgepakt is.

'Dus. Ik heb eigenlijk nog 1 laatste vraagje' zegt mijn moeder en ze kijkt me aan.

Ik knik als bevestiging dat ze mag praten en Zayn pakt rustig mijn hand vast.

'Een tijdje geleden aan de telefoon, zei je dat je een gezin had.. Klopt dat? En is Zayn je vriend?' vraagt ze voorzichtig.

'Ja, ik heb een gezinnetje. Maar Zayn is niet degene met wie ik een relatie heb mam. Niall is mijn vriend en we hebben samen een dochtertje genaamd Evelyn. Zayn is meer als een grote broer voor me. En ik zijn kleine zusje' zeg ik glimlachend aan alle mooie gedachtes.

Zayn kust mijn wang en ik glimlach lief naar hem.

'Dus ik heb nog een kleinkind?' vraagt mijn moeder blij en enthousiast.

Ik knik uitbundig en kruip dichter tegen Zayn aan.

Zayn slaat zijn arm om mijn heup en trekt me stevig tegen zich aan.

'Wanneer kan ik iedereen ontmoeten? De jongens, de meiden, je vriend en je kindje' vraagt ze enthousiast.

Voordat ik kan antwoorden, voel ik mijn telefoon trillen.

'Niall belt me..' fluister ik zachtjes en bijt op mn lip.

"Neem op babe. Het is vast belangrijk" zegt zayn lief en mijn moeder knikt.

Ik neem de telefoon op en breng hem naar mijn oor.

"Hey schatje. Wat is er aan de hand?" zeg ik en ik speel met mijn vingers.

Ik hoorde niks, alleen maar hard gegil en gehuil.

'Niall?! Zeg iets!' zeg ik ongerust en ik kijk Zayn bang aan.

'E-Evelyn...' huilt hij hard.

'Wat Niall? Wat is er met Evelyn?!' zeg ik nog banger dan net.

'Ze is ontvoerd!' gilt hij huilend.

Mijn mond valt open en mijn telefoon laat ik op de grond vallen.

'Mijn kindje... Is... O-ontvoerd...?' fluister ik.

'Wat?' zegt Zayn verbaasd.

Ik barst in een keer in huilen uit en ik ga op de grond liggen.

'EVELYN IS ONTVOERD!!' krijs ik hard huilend.

-------------------------
Haihai :)

Weer een nieuw hoofdstukjeee :3
Een beetje kort, maar wel spannend vind ik :D

Hope you like it

Lots Of Love,

Mandy ❤