Chapter 3 อย่าเพิ่งหมดหวังนะ

100 11 2
                                    

3

Tessa's part

เช้าวันจันทร์ฉันรีบตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนเบเลน่า เสื้อเชิ้ตสีขาวยาว เนกไทสีฟ้าสลับน้ำเงิน สวมทับด้วยเสื้อกั๊กไหมพรมสีดำและสูทสีเทาที่มีตราโรงเรียนอยู่ที่อกข้างซ้าย กระโปรงลายสก๊อตสีฟ้าสลับสีเทาสูงเหนือเข่าหนึ่งฝ่ามือและถุงเท้ายาวสีดำกับรองเท้าหนังหุ้มข้อสีดำ

ฉันหวีผมสีดำยาวหยักศกและปล่อยไว้สบายๆก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้มาสะพายหลังและเดินออกจากหอพักเพื่อไปกินมื้อเช้าที่โรงอาหาร ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆเอาอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้าเข้าปอดพลางชมวิวสวนดอกไม้และอาคารเรียนขนาดใหญ่ที่ได้รับการออกแบบสไตล์ยุควิคตอเรียอันหรูหรา

ทันทีที่ฉันเดินเข้ามาในโรงอาหาร ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน นักเรียนหญิงทุกคนต่างมองฉันด้วยสายตาที่ไม่พอใจซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ฉันเลยตัดสินใจรีบกินมื้อเช้าตรงหน้าให้เร็วที่สุดก่อนจะเดินไปที่ห้องพักครู

"มิสโรเบอต้า"คุณครูที่ปรึกษาสาวหันมาหาฉันด้วยรอยยิ้มสดใส เธอเป็นครูที่ใจดีที่สุดในโรงเรียนนี้เลยนะ

"ว่าไงเทสซ่า? โอ้ ครูต้องขอแสดงความเสียใจด้วยที่ทีม Harmony แพ้การแข่งขันร้องประสานเสียงนะจ๊ะ แต่ครูรู้ว่าพวกเธอทำกันสุดความสามารถแล้ว โดยเฉพาะเธอ อะไรที่ทำให้เธอคิดทำอะไรสุดโต่งขนาดนั้น?"มิสโรเบอต้าพูดไปหัวเราะไปจนฉันหลุดยิ้มออกมา

"แค่รู้สึกว่าทีมต้องการอะไรที่แตกต่างจากเดิมน่ะค่ะ แต่ช่างเถอะค่ะ ตอนนี้หนูโดนไล่ออกแล้ว หนูเลยคิดที่จะตั้งชมรมใหม่ ชมรมดนตรีที่เคยยุบตัวไปน่ะค่ะ หนูอยากตั้งชมรมนั้น"มิสโรเบอต้ามีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด

"แต่เปิดเรียนมาได้สองเดือนแล้วนะ นักเรียนทุกคนก็มีชมรมแล้ว ครูว่ามันยากนะที่เธอจะหาสมาชิกเข้าชมรม"

ENEMY (The Three Musketeers)Where stories live. Discover now