Chapter 29 ขอบคุณที่ทิ้งฉัน

114 9 13
                                    

29

Netis's part

"เบย์ลี่มานี่มา"ผมจูงเจ้าหมาพันธุ์เซนต์เบอร์นาร์ดตัวโตเข้ามาในสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยหมาที่กำลังวิ่งเล่นกันทั่วพื้นที่สวน

เบย์ลี่เป็นหมาเงียบๆไม่ค่อยเล่นกับใคร ผมคิดว่าคงเป็นเพราะมันอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดในบ้านผม มันคงชินแล้วแต่คิดอีกแง่นึงผมก็สงสารมันนะ มันเป็นเพื่อนผมตอนผมเด็กๆ แต่พอผมเริ่มเล่นกีต้าร์ ผมก็ไม่ค่อยได้เล่นกับมันเหมือนแต่ก่อนแล้ว และดูจากการที่มันไม่ค่อยฟังคำสั่งผม ผมเลยคิดว่าตอนนี้มันคงงอนผมอยู่

"เบย์ลี่ไม่เอาน่า! เห็นในนั้นมั้ย? เพื่อนๆนายกำลังเล่นอยู่ไม่อยากไปเล่นกับเพื่อนๆเหรอ?"ผมเริ่มพูดเสียงดังกับมันแต่สิ่งที่มันทำคือการนอนแผ่ลงที่พื้นหน้าทางเข้าสวนสาธารณะขวางทางชาวบ้านเขา ให้มันได้แบบนี้สิ!

"เบย์ลี่เร็วเข้าอย่าดื้อ จะลงโทษที่ฉันไม่คุยกับนายด้วยการทำฉันขายหน้ามันไม่โอเคเลยเพื่อน"มันยังคงนอนมองหน้าผมนิ่งในขณะที่ผู้คนรอบข้างเริ่มหัวเราะเยาะผม

แต่แล้วจู่ๆมันก็เงยหน้าขึ้น มันหันไปทางด้านขวาและลุกขึ้นทันที ผมหันไปมองตามมันก่อนจะพบกับนาโอมิที่จูงหมาพันธุ์ออสเตรเลียนเชเพิร์ดมาด้วย เธอเงยหน้าจากหมาของเธอมามองผมด้วยสายตาประหลาดใจขณะเดิมมาตามทาง

"โอเคเบย์ลี่ทำตัวดีๆอย่าทำให้ฉันหน้าแตกต่อหน้าเธอนะ"ผมหันไปบอกมันก่อนที่นาโอมิจะทักผม

"เนทิส! ไม่คิดว่าจะเจอนายที่นี่"

"พอดีคนดูแลหมาฉันลางานน่ะ พ่อแม่เลยให้ฉันทำหน้าที่นี้แทน"

"เหมือนกันเลย!"นาโอมิพูดขึ้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจ้าเบย์ลี่เดินเข้าไปดมกลิ่นหมาของนาโอมิ

"โอ้ว! ดูสิเหมือนจะมีคนแอบปิ๊งเธอนะบอนนี่"นาโอมิพูดด้วยท่าทีตื่นเต้นจนผมหลุดขำออกมา

ENEMY (The Three Musketeers)Where stories live. Discover now