31
Tessa's part
วันเวลาผ่านไปลมหนาวก็เข้ามาทักทายพร้อมกับหิมะสีขาวเป็นสัญญาณบอกถึงการมาของเทศกาลคริสต์มาสที่ทุกคนรอคอย วันที่ครอบครัวจะได้พบปะกัน ร่วมกินมื้อค่ำและแลกเปลี่ยนของขวัญใต้ต้นสนที่ถูกประดับด้วยสายรุ้ง
ไม่ใช่สำหรับฉัน...ฉันไม่ได้ฉลองคริสต์มาสกับครอบครัวมาหลายปีจนฉันชินกับการเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียวในขณะที่เพื่อนๆในวงต่างไปฉลองกับครอบครัวที่บ้าน นาโอมิเองก็ชวนฉันแต่ นี่มันเป็นเวลาของครอบครัว...ฉันเลยคิดว่าให้พวกเขาใช้เวลาร่วมกันโดยไม่มีฉันจะดีกว่า
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นในขณะที่ฉันนั่งกินขนมพลางดูทีวีอยู่บนโซฟา ฉันดูหน้าจอว่าใครโทรมาก่อนจะรับโทรศัพท์
"ว่าไง?"
"แต่งตัวและลงมาข้างล่างได้แล้ว ฉันให้เวลาห้านาที"แล้วเขาก็กดวางสายไป
ฉันแต่งตัวและหยิบเสื้อโค้ทตัวหนาสีเทา รองเท้าบูทสีดำกับหมวกไหมพรมมาใส่ก่อนจะสะพายกระเป๋าใบเล็กและออกจากห้องไป
ฉันลงลิฟท์มาก่อนจะเจอเคออสที่กำลังยืนพิงรถรอฉันอยู่ด้านนอก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทนหนาวยืนเก๊กหล่ออยู่ตรงนั้นแทนที่จะเข้ามารอด้านใน
"ยืนทนหนาวทำไมเนี่ย? แทนที่จะเข้าไปรอด้านใน"ฉันถามเขาขณะที่เดินกอดอกตรงไปหาเขา
"งั้นขอกอดหน่อยเผื่อจะอุ่นขึ้น"เคออสอ้าแขนรอกอดจากฉัน ฉันหลุดยิ้มพลางส่ายหน้าออกมา
"นี่หลอกขอกอดฉันใช่มั้ยเนี่ย?"เขาเลิกคิ้วกวนประสาทใส่ฉัน
"ฉันจะหลอกทำไม? ในเมื่อถ้าฉันอยากกอดเธอฉันก็ทำได้อยู่แล้ว ฉันแค่กำลังวัดใจเธอว่าเธอมีน้ำใจและเห็นใจคนที่กำลังยืนรอผู้หญิงแต่งตัวแล้วต้องทนกับอากาศหนาวมากแค่ไหน"
"นั่นเพราะนายเลือกที่จะยืนเองเคออส"ฉันกรอกตาก่อนจะเดินไปกอดเขา เพราะถ้าฉันไม่กอดมีหวังวันนี้เราคงไม่ได้ไปไหน เคออสกอดตอบฉันแน่นพลางจูบขมับซ้ายฉันเบาๆ
YOU ARE READING
ENEMY (The Three Musketeers)
Teen Fictionเทสซ่า คอลลิน สาวติสต์ผู้มีใจรักในเสียงเพลงคิดที่จะฟื้นคืนชีพชมรมดนตรีประจำโรงเรียนหญิงล้วนเบเลน่าให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง หลังจากที่ถูกยุบไปนานหลายปีโดยได้รับความช่วยเหลือจาก นาโอมิ เรสลี่ เพื่อนซี้ของเธอ ยังไงก็ตาม การจะตั้งชมรมขึ้นมาใหม่ไม่ใช...
