Honger 》NIEUWSGIERIG

Verhaal halen

'Wie van zijn onwetendheid genezen wil, moet haar eerst opbiechten.' - Michel Eyguem de Montaigne

                                                                         ~~~~~~~~~~~~~~

Maddison was niet dom. Ze wist heel goed dat ze dom werd gehouden door haar ouders en haar omgeving. Ze wist ook heel goed dat dit voor haar eigen best wil was. Alleen kon ze haar nieuwsgierigheid naar de buitenwereld niet bedwingen. Ze wou weten hoe ze hierin was beland. Ze had vragen waar ze antwoorden op wou weten, maar die niemand haar zou geven. Samen met haar beste vriend David was ze al het een en ander te weten gekomen. Onderweg naar de bejaarden had Maddison een brandende vraag gehad, die ze moest stellen. 

   'Wie zijn de Royals eigenlijk? Ik bedoel, het in de koninklijke familie die ons regeert, maar hoe heten ze echt? Het zal echt niet zo zijn dat ze zichzelf Royals hebben genoemd, dat is gewoon hoe zij in de volksmond bekend staan', vroeg Maddison zich hardop af.

   'Ja, ik denk wel dat je gelijk hebt, maar er zijn maar heel weinig mensen die hier weten hoe ze echt heten en als ze het al weten, zullen ze het ons niet vertellen', zei David.

   'Ik snap niet waarom wij dit soort kleine dingen niet mogen weten', riep Maddison gefrustreerd uit.

   'Maddy, je weet heel goed waarom wij dit niet mogen weten. Sterker nog, je zou het niet eens moeten vragen', berispte David haar. 

  Woedend keek ze David aan. Soms snapte ze hem absoluut. Ze wist dat hij zelf ook nieuwsgierig was naar deze informatie, maar waarom gaf hij daar niet aan toe.

   'Dat wil niet zeggen dat ik het niet wil weten, ik denk alleen dat je moet oppassen met wat je zegt', zei David. Maddison keek hem vragend aan.

   'Kijk, we zijn nu bijna bij de bejaarden, ja?' Ze knikte. 'Goed, maar je weet ook dat er beveiligers zijn. Zolang ze nog bloed kunnen geven, mogen ze geen hulp krijgen bij zelfdoding, ook al willen ze niet meer leven, toch?' Weer knikte ze. 'Als jij dan in de buurt van die bewakers uit gaat roepen dat je wilt weten hoe de Royals daadwerkelijk heten, denk je dat niet dat ze zich dingen af gaan vragen? Het is raar dat een meisje van 17 dit soort dingen wil weten. Ze zouden kunnen gaan denken dat je nadenkt over dingen. Zouden ze je dan niet meenemen naar het paleis in Valera om te onderzoeken hoeveel je al weet en of je misschien van nut voor hen bent?' David keek met een bezorgde blik naar Maddison. Hij zag dat ze over deze woorden nadacht en dat ze van plan was om hier tegen in verweer te gaan.

   'Nog een ding, Maddy. Je kan misschien wel naar het paleis willen, maar dan zal je eerst meer kennis moeten hebben. Je overleeft het niet zonder kennis.' Hij wist dat ze graag naar het paleis wou, niet zozeer om de Royals te ontmoeten, maar omdat ze dan haar nieuwsgierigheid wat zou kunnen stillen. Ze zou weten hoe het eruit zag en wie daar woonden en werkten. Hij wist dat ze daarover fantaseerde, maar hij kon haar er niet naar toe laten gaan, niet zonder kennis. Bang om zijn beste vriendin te verliezen, wou hij eigenlijk nog een ding zeggen, maar zodra hij zijn mond opendeed, zei Maddison al iets anders.

  'Hoe weet jij nou dat ik dat wil. Hoe weet jij nou dat je die kennis nodig hebt, je bent zelf nog nooit op het paleis geweest. Ik weet dat jij net zo nieuwsgierig bent als ik. Misschien kan jij het beter beheersen dan ik, maar ik weet dat je meer wilt weten dan de informatie die we voorgeschoteld krijgen van onze ouders. Ik ga op onderzoek uit. Ik wil meer weten en ik begin gewoon door te vragen. Misschien weten de bejaarden wel wat meer.' Uitdagend keek ze David aan. Ze wist gewoon dat ze gelijk had. Dat moest. Samen zouden ze best veel kunnen ontdekken. Ze wist ook heel goed dat ze David hiermee voor het blok zette, aangezien ze bijna bij de bejaarden waren. Ze moesten nu voorzichtig zijn met wat ze zeiden.