Honger 》NIEUWSGIERIG

Halve waarheden

'Een goed leugenaar spreekt meestal de waarheid.'  - C. Buddingh

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

David op het paleis. In de kamer van Cyan. Woedend keek Maddison Cyan aan. Ze verwachtte antwoorden. Cyan verwachtte antwoord. Dat kan ze aan zijn gezicht zien. Maar ze zou niet toegeven. Niet voordat zij een antwoord had. David was degene die de stilte verbrak. 

'Maddy, ik ben blij om je weer te zien. Ongedeerd.' het laatste woord benadrukte hij. Maddison's woedende blik verschoof van Cyan naar David. 

'Denk je nou echt dat alles weer koek en ei is? Maandenlang negeren wij elkaar, en dan zou je nu weer normaal en leuk en aardig kunnen doen? Oh nee vriend, ik ben nog niet klaar met jou. Of met jou, Cyan. Lees mijn gedachtes maar. Doe het dan. Je weet toch wel wat er in mijn hoofd afspeelt, ja toch.' Van haar woedende blik was weinig over. Ze keek nu uitdagend naar Cyan. Die schudde met zijn hoofd. 

'Maddy, ik lees je gedachtes niet. Daar vertrouw je me in en dat vertrouwen zou ik niet beschamen.' Cyan haalde zijn schouders op. Hij draaide zich weer om naar David. 

'Ik ben niet zoals hij. Vertel haar wat je mij hebt verteld.' Cyan eiste het van David. Allerlei gevoelens kwamen als een golf over Maddison heen. Ze keek om zich heen en zag Mercury en Polonium staan. 

'NATUURLIJK. KUNNEN JULLIE NIET VOOR EEN KEER MIJN GEVOELENS MET RUST LATEN.' schreeuwde ze in het rond. Alle ogen waren op haar gericht. 

'Ik ben er zo klaar mee dat jullie mijn gevoelens proberen te manipuleren. Ik ben niet rustig nee. Dat zal ook niet gebeuren in de aankomende tien minuten. Zeker niet, als je er mee aan de haal gaat. Dat maakt mij alleen maar bozer. Dus beter laat je me nu met rust, Mercury en laat je mijn eigen gevoelens voelen.' Maddison was woedend. Waar haalden ze het recht vandaan om zomaar haar gevoelens om te zetten. Ze haalde een paar keer diep adem. In haar hoofd maakte ze een afweging. Mercury en Polonium gingen toch niet weg, dus dat hoefde ze niet te proberen. Ze wou graag weten waarom David op het paleis was. Maar ze was ook wel benieuwd naar wat hij haar te vertellen had. Blijkbaar had Cyan iets uit hem gekregen wat zij nog niet wist. Tegelijk probeerde ze haar emoties onder controle te krijgen. Ze was woedend, maar ze was ook blij. Blij dat ze David weer zag. Ze had wel wat behoefte aan menselijk contact. Maddison voelde zich ook nog gelukkig. Ze wist niet zo goed waarom, maar dat was voor latere zorg. Ze haalde nog een keer diep adem en begon kalm te praten.

'David, ik ben heel erg benieuwd waarom je op het paleis bent.' Cyan deed zijn mond open om te praten.

'Ik vraag het aan David, jij mag zo je zegje doen.' met haar hand waande ze Cyan tot stilte. 

'Hij daar,' David wees naar Cyan, 'haalde me op vanuit het tehuis. Ik moest wat vragen beantwoorden naar aanleiding van je arrestatie. Toen ik hoorde dat hij van het koninklijk paleis was, heb ik mij verstopt. Helaas vond hij me toch en nam hij me mee naar het paleis. En hier ben ik dan.' zei David tegen Maddison. Vragend keek ze Cyan aan. 

'Ik heb hem inderdaad opgezocht. Je weet hoe ik over jou arrestatie denk. Ik wou wat antwoorden hebben en die kon ik alleen krijgen door ze rechtstreeks te vragen.' verklaarde Cyan. Maddison dacht heel eventjes na. 

'Maar je weet dat ik ook antwoorden wil hebben. Waarom mocht ik niet bij je 'verhoor' zijn?' vroeg ze aan Cyan. 

'Omdat ik niet wist wat er uit zou komen en omdat ik weet hoe emotioneel jij bent op dit moment. Als je iets te horen zou krijgen wat je niet verwacht, zou het je over een randje duwen, was ik bang. Daarom wou ik het eerst zelf zeker weten, voordat ik jou dit ging vertellen.' zei Cyan. Hij liep naar Maddison toe.