Honger 》NIEUWSGIERIG

Test 1, 2, 3, 4

'Er is geen succes te vergelijken met een mislukkin en een  mislukking is hin het geheel geen succes.' - Bob Dylan

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Er werd op de deur geklopt. Maddison zat al klaar op het randje van haar bed. Ze moest alleen nog haar veter strikken. Chris had ervoor gezorgd dat ze een stevig ontbijt had, zodat ze helemaal voorbereid haar test in kon gaan. 
'Binnen.' riep ze en haalde diep adem. Ze had tegenstrijdige gevoelens over deze test. Het voelde als valsspelen, omdat ze wist dat ze een test ging doen vandaag. Maar ze was ook benieuwd naar de vierde test. Benieuwd of ze de vier vampieren tegelijk kon weerstaan. Cyan kwam binnen. Hij keek verbaasd.
'Jij bent vroeg wakker.' zei hij terwijl hij de kamer inspecteerde. Hij leek de situatie niet te vertrouwen. 
'Ik werd vroeg wakker en had zo'n voorgevoel dat jullie zouden komen.' zei Maddison met een glimlach. Ook Cyan moest nu lachen.
'Goed aangevoeld. Jammer dat ik je nu op mijn manier wakker kan maken.' knipoogde hij. Maddison begon te blozen. Ze dacht terug aan de manier waarop ze de laatste keer naast Cyan wakker was geworden. Ze had gedacht dat hij een muur was geweest en, nouja, laten we het er maar op houden dat het een beetje uit de hand liep.
'Je weet het nog.' zei Cyan. Zijn mond trok in een scheve grijns. Maddison keek naar hem op. Hij stond tegen de deuropening aangeleund, met zijn handen in zijn zakken. Hoe kon hij nou zo rustig zijn als hij wist dat ze een test moest doen? Haar ogen bleven even rusten op zijn sixpack. Ze wist dat die er was. Ze zag dat hij zijn spieren even aanspande waardoor zijn sixpack onder zijn strakke, zwarte shirt opbolde. Maddison zuchtte en keek weg.
'Natuurlijk weet ik het nog.' zei ze licht geïrriteerd. Waarom zou ze het vergeten. Ze stond op. Even zag ze een flits en toen stond Cyan voor haar. Ze knipperde een paar keer met haar ogen. Maddison zou nooit wennen aan vampiersnelheid. 
'Wat is er? Je lijkt wel geïrriteerd dat ik hier ben. Vind je het soms jammer dat ik je niet wakker heb gemaakt?' Cyan stopte een pluk haar achter haar oor. Hij keek haar onderzoekend aan. Er was iets aan de hand maar hij kon niet ontdekken wat. Maddison sloeg met haar hand tegen zijn borst. 
'Ik wilde alleen maar wat tijd voor mezelf, wat dingen op een rijtje zetten. Jullie spelen met mijn gevoelens, maar houden er geen rekening mee wat de consequenties zijn. Ik zei tegen Mercury gister dat ik tijd voor mezelf wou. En toch ben jij hier, om me ergens voor op te halen, misschien?' ze trok haar wenkbrauw op, waarmee ze hem liet weten dat ze wist dat ze weer een test moest maken. 
'En daarbij, ik weet heus wel dat ik tussen jullie moet kiezen. Dat vind ik al moeilijk genoeg, zonder dat jullie allemaal knap en sexy doen en mij in verleiding brengen.' Maddison beet op haar lip en keek boos naar Cyan. Ze zag er vast uit als een klein kind, na deze uitbarsting, maar dat kon haar niet schelen. Ze vond dat Cyan de waarheid verdiende, maar ze kon hem niet aankijken. Toegeven dat ze hem sexy en knap vond was misschien niet de handigste zet als hij zo dicht bij stond. 
'Maddy, je ontwijkt mijn blik. Ik ga niet eerder antwoord geven voor je mij aankijkt.' Zijn stem klonk rustig, troostend. Eindelijk bleven haar blauwe ogen op zijn groene ogen rusten. Ogen die veel hadden gezien. Maddison zag een soort rust in zijn ogen, waardoor ze zelf kalmer werd. Onbewust had ze haar adem ingehouden, die ze nu heel rustig liet ontsnappen.
'Maddy, wij weten heel goed wat de consequenties zijn. We hebben al veel meer meisjes gehad die in ieder geval een van ons kon weerstaan. Maar heel vaak gingen ze met de eerste die ze ontmoette ervandoor. Twee of drie testen, verder kwamen we niet. Of de meisjes hadden al gekozen, of ze konden het niet aan. Het hoort erbij dat je graag wat tijd voor jezelf wilt. Dat snappen wij ook wel. Maar het is de bedoeling dat je de eerste vijf dagen getest word. Tenzij je natuurlijk al gekozen hebt.' Cyan trok zijn mond weer in een scheve grijns.
'Nee, ik heb nog niet gekozen, maar jullie maken het ook niet echt makkelijk om te kiezen.' zei Maddison.
'Daar komt het volgende aspect. Wij doen sexy en knap, omdat we dat ten eerste natuurlijk ook gewoon zijn, en ten tweede hopen we allemaal dat jij een van ons kiest. Ik hoop dat je mij kiest. Mercury hoopt dat je hem kiest. Hetzelfde geldt voor Pol en mijn andere broers, ookal heb je die niet ontmoet, toch?' Cyan keek haar vragend aan. Weer die groene ogen waar in ze zich kon verliezen, maar nu keken ze haar indringend aan. Alsof ze de waarheid al wisten. 
'Ik heb Tetro gisteravond ontmoet.' zei Maddison, leeg. Ze voelde zich een leeg omhulsel. Ze was gewoon een van de vele.
'Dus toch. Niet jou schuld, ik zal hem daarop aanspreken.' Cyan leek boos.
'Maar hoe zit dat dan als ik iemand kies. Ik heb begrepen dat ik dan tot vampier wordt gemaakt en dat ik dan koningin wordt, samen met degene die ik kies. Dat is de voorwaarde toch, om koning te worden?' vroeg Maddison. Ze wou alles weten.
'Ik weet niet wie je dat verteld heeft, maar het is niet helemaal waar.' Cyan haalde zijn schouders op. Een teken voor Maddison dat hij er niet verder over ging vertellen. Ze stonden nog steeds dicht bij elkaar. 
'Je weet dat je naar de volgende test moet.' merkte Cyan op. Ze stonden daar maar, tegenover elkaar.
'Ik wil niet.' was het enige wat Maddison zei. Cyan zuchtte, sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar een stevige knuffel.
'Ik weet het.' zei hij in haar haar. Eventjes bleven ze zo staan. Maddison vond het prettig. Ze voelde zich getroost en veilig. Ze hoefde maar een ding te doen om de volgende test niet te maken. Kiezen. Zou ze het kunnen? Zou ze nu al kunnen zeggen dat ze voor Cyan, Mercury of Polonium zou gaan, zonder ze echt goed te kennen? Maar aan de andere kant, zou ze de jongens wel echt leren kennen voor ze de keuze had gemaakt? Wat zei haar hart tegen haar, haar gevoel. Dat deed ze altijd als ze moeilijke beslissingen moest maken. Ze liet Cyan los en stapte naar achter.
'Ik wil dat je heel even tegen de muur aan gaat staan en je mond houd. Je mag pas wat zeggen als ik wat tegen jou zeg. Begrepen?' Cyan knikte verbaasd.
'Wat ga je doen dan?' vroeg hij terwijl hij naar de muur toe liep.
'Ik ga op mijn gevoel af.' antwoordde Maddison simpel. Ze ging op het bed zitten en deed haar ogen dicht. Ze probeerde om aan helemaal niks te denken, alleen maar aan een grijze vlakte. Dit lukte. Vier letters kwamen tevooorschijn. Test. Maddison ademde diep uit. Ze liet haar gevoelens nu ophoog komen. Het eerste wat ze dacht was kan ik alle vier de jongens tegelijk aan? Een bekend gevoel kwam naar boven en werd steeds groter en groter. Nieuwsgierig. Ze moest het weten of ze de jongens aan kon. En dat was dus ook wat ze ging doen. Maddison opende haar ogen en stond op. 
'Ik kom te laat voor mijn test.' zei ze tegen Cyan.
__________________________________________________