Honger 》NIEUWSGIERIG

Verandering - I

   'Wees de verandering die je in de wereld wilt zien gebeuren.' - Mahatma Gandhi

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Maddison had best een leuke avond. Het akkefietje met David was ze al snel vergeten. Iedereen had genoten van Cyan's gezelschap. Hij vertelde hoe het leven op het paleis was. Niemand was natuurlijk op de hoogte dat hij een Royal was, dus ze hadden er geen idee van hoe fortuinlijk hij werkelijk was. Maar Maddison wist het en dat zorgde ervoor dat ze constant aan het glimlachen was. Haar ouders hadden het gemerkt. Toen Cyan gebeld werd en onverwachts weg moest, begonnen ze erover.

'Die jongen doet iets met je wat David nooit is gelukt.' zei haar vader lachend. 'Ik moet toegeven, het is een aardige jongeman.' 

'Jaaaaa Maddy, deze moet je houden. David is ook aardig, maar die zien we nooit meer. Cyan heeft veel meer verhalen. Hij is grappig.' zei Simon. Zelfs Saffira vond Cyan geweldig. Maddison werd rood. 

'Ik vind hem gewoon aardig okee. Hij vindt mij niet eens leuk.' zei Maddison. Haar moeder begon te lachen.

'Volgens mij probeer jij onder dit gesprek uit te komen. Maar ik hoop voor je dat hij nog een tijdje in Mouri blijft.' zei haar moeder. 

'Ja ja, nou we gaan het nog wel zien.' zei Maddison. Ze stopte demonstratief een hap pap in haar mond, zodat ze niet meer kon praten. Naar haar zin was het gesprek over Cyan nu afgelopen. Ze was blij dat iedereen hem aardig had gevonden. Als ze hadden geweten dat hij een vampier was geweest, hadden ze minder goede woorden voor hem over gehad. 

'Maddy heb jij je eten al op? Want dan gaan we zo naar huis.' zei haar vader. Ze stopte net het laatste restje in haar mond. 

'Alec, breng jij even de borden weg. Dan wachten wij buiten op je.' zei haar moeder. Het was prachtig weer buiten, waar ze met ze alle nog even van genoten. De tweeling was met elkaar aan het ravotten en Maddison genoot nog even van de warmte die de zon aan haar gaf. Ze zou vaker in de zon moeten zitten en minder vaak in de bibliotheek besefte ze. Als het morgen mooi weer was, ging ze lekker zonnen. Haar ouders hadden vast wel ergens een boek wat ze nog niet gelezen had. 

'Mam, ik ga morgen lekker in de zon niks doen, als het mooi weer is. Je hoeft toch niet tot laat te werken, ochtendienst toch? Want dan kunnen we lekker met z'n tweeën in de zon liggen.'  vroeg ze aan haar moeder. 

'Ja, dat kunnen we wel doen, weer even gezellig bijkletsen. Daar heb ik wel zin in.' zei haar moeder. Terwijl ze naar huis liepen, dacht Maddison na over wat Cyan gezegd had. Menselijke adviseur van de koning. Ze zou waarschijnlijk de eerste vrouw zijn die deze positie zou vervullen. Maar Maddison wist niet zeker of hij het had gemeend. Het zou leuk zijn, maar vampiers manipuleerden nou eenmaal. Dat deed hij waarschijnlijk ook bij haar. 

Eenmaal thuis gekomen ging iedereen wat voor zichzelf doen. Haar ouders zaten samen op de bank, een beetje naar de tv te kijken. De tweeling ging naar buiten om te spelen met hun vrienden, Alec had afgesproken met een meisje. Maddy besloot dat ze met haar ouders wat naar de tv zou kijken. Rond negen uur 's avonds kwam de tweeling weer terug en nog geen half uur later was ook Alec thuis. Ze zaten allemaal nog een programma op de tv te kijken toen er geklopt werd. Maddison stond op en liep naar de deur. 

'Cyan, wat doe jij nou hier? Hoe wist je dat ik hier woonde?' vroeg Maddison verbaasd. 

'Maddy, hier hebben we geen tijd voor. Je moet je ouders heel snel uitleggen over de bibliotheek en over mij, over een halfuur staan hier tientallen bewakers om jou op te pakken. Iemand heeft ons verraden en ik heb wel zo'n idee wie.' snoof Cyan. Maddison's mond viel open. 

'WAT?!? Wat heb je gedaan. Waarom heb je me verraden? Ik wou ook wel uit mezelf mee komen naar het paleis, daarvoor hoef ik niet opgepakt te worden. Wat zullen me ouders nu wel niet van me denken.' Maddison begon schreeuwend maar de laatste woorden kwamen er met een snik uit.