Honger 》NIEUWSGIERIG

Luxeproblemen

'Problemen ontdekken is even belangrijk als problemen oplossen.' - Leo Apostel

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Maddison had een deja vu moment. Ze lag weer in bed. Weer leek het op haar eigen bed en was het alsof ze naast iets hards lag. Dit keer zou ze niet dezelfde fout maken en eerst haar ogen open doen. 

'Hallo schoonheid.' zei Mercury zodra ze haar ogen loom open deed.

'Heb ik al mijn kleren nog aan?' vroeg Maddison meer aan haar zelf dan aan Mercury.

'Kon Cyan niet van je afblijven vanmorgen?' lachte Mercury. Maddison keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 

'Volgens hem was mijn shirt gescheurd en zou ik met mijn hand blijven hangen. Daarom was mijn shirt uit. Hij zei ook dat ik rustiger werd toen zijn blote arm mijn huid aanraakte, dus toen deed hij ook maar zijn shirt uit. Toen ik wakker werd dacht ik dat Cyan een muur was, waardoor ik met mijn hand over zijn buik ging. Naja toen ging hij boven op mij zitten en streelde mijn kaak, nek, sleutbeenderen. Vervolgens volgde hij mijn bh.' zei Maddison. Ze was verbaasd. Waarom vertelde ze dit aan Mercury, zijn broer nota bene. Mercury zat plotseling boven op Maddison. 

'Ongeveer zo?' vroeg hij. Voorzichtig streelde hij haar wang met zijn hand. Hij had 's ochtends gemerkt dat hun gevoelens beide nogal uiteenliepen. 

'Zo ja. Waarom wil iedereen toch boven op me zitten.' riep Maddison geirriteerd uit. Ze gooide haar armen in de lucht. Voor ze wist wat er gebeurde zat zij boven op Mercury.

'Nu blij schoonheid?' op zijn gezicht zat scheve grijns geplakt. Ook Maddison moest nu lachen. 

'Het is beter dan net ja.' zei ze lachend. Ze keek naar de kuiltjes in zijn wangen. Het maakte hem zo schattig. Terwijl ze hem bekeek vroeg ze zich af of Cyan en hij vroeger ook broers waren geweest. 

'Zijn jullie broers vanwege het bloed wat door jullie lichaam stroomt, of waren jullie hiervoor ook al vampiers?' vroeg Maddison hard op. Ze keek nog een keer naar zijn kuiltjes. Bij Mercury had ze aldoor het gevoel dat ze weinig fout kon doen, dat ze veilig was. Voorzichtig legde ze haar vinger op het kuiltje van zijn wang. 

'Wat doe je?' vroeg Mercury. Hierdoor verdween zijn kuiltje. 

'Ssst, je hoeft alleen maar te lachen. Dan krijg je van die schattige kuiltjes.' Maddison gaf hem een klein tikje tegen zijn wang. 

'Is dit jou aansporing om mij te laten lachen?' vroeg Mercury. Hij hield zijn gezicht zo neutraal mogelijk en probeerde om niet te lachen.

'Ja, hoe anders?' zei Maddison lachend. Ze had de behoefte om heel hard te lachen. Ze had echt zin om een hele dag alleen maar te schaterlachen. 

'Mer, ik heb best veel zin om alleen maar te lachen. Na vanochtend wil ik niet meer huilen. Vandaag in ieder geval niet meer. En morgen en overmorgen ook niet. Kan je mij alsjeblieft de hele dag laten lachen?' Bijna smekend keek ze hem aan.

'Natuurlijk. Wat krijg ik er voor in ruil dan?' Mercury wiebelde met zijn wenkbrauwen. 

'Nou, wat zou je graag willen?' zei Maddison plagend met haar armen over elkaar. Ze hoopte dat hij geen rare dingen zou vragen.

'Ik zou al heel erg blij zijn als je mij ook een kans gunt. Ik kan voelen dat je Cyan aardig vindt. Erg aardig. Dat is ook niet gek. Maar daardoor sluit je je gevoelens voor ons af. Die moet je open laten. Gun ons allemaal een kans en kom dan uiteindelijk bij mij.' zei Mercury. Bij de laatste woorden begon hij te grijnzen. Maddison zette een neutraal gezicht op. Ze wou graag weten waarom ze iemand moest kiezen. Als ze gewoon met allemaal vrienden kon blijven zou ze dat veel liever hebben. Maar van het idee dat meerdere jongens haar leuk vonden, jongens die heel erg knap waren bovendien, kreeg ze het warm. Een soort van gelukzalig gevoel wat haar hart verwarmde en helemaal uitspreidde naar haar vingers en tenen. Onbewust kreeg ze een glimlach om haar lippen.