انتقام الاشباح

→١٤←

حسام: طب ما نتفرق عشان نلقيه.

مازن: لاء كده هنموت واحد ورى التانى لازم نفضل مع بعض هما ميقدروش يجوا جنبنا واحنا مع بعض
وفضلوا مشين وفى صوت نفس قوى وراهم بس لما بيبصوا مش بيلاقوا حاجة.

مازن ماشى فى المقدمه ندى وراه و جنبها حسام ووراه دعاء كلهم عملين يتلفتوا حوليهم من الخوف وفجأه عادل جى يجرى من وراهم طبعا كلهم خافوا وجريوا الى دعاء و فجأه سمعوا صوت دعاء بتصوت عالى جريوا رجعوا يشفوها دعاء قعد فى الارض تعيت وعادل واقع على رجليها و فى سكينه فى قلبه بصت لهم دعاء بصت ان هما السبب جريوا وسبوه.

مازن حس بالزنب اوى يعنى هو ساب اعز اصحابوا وجرى قعد فى الارض جنب جثة صحبه.

مازن: انا اسف متزعلش منى انا كنت فاكر انك مت. (وقعد يعيط ندى قربت من مازن وحطت ايديها على كتفه).

حسام: احنا لازم نمشي من هنا هو كمان بقى خطر علينا.

دعاء: انا مش همشى انت فاهم امشوا انتوا بس انا هفضل هنا لحد لما يجى دورى كده كده كلنا هنموت مفرقتش اهو اموت جنبه بدل ما كل واحد يموت فى حته.

يوسف: متقلقيش هيحصل الى قلتهولك بالظبط وهو الى هيقتلك.

دعاء: انت الى قتلته يا يوسف صح؟

يوسف: اه انا.

دعاء: وانا بقى هخلى كلامك غلط و مش هو الى هيقتلنى وخرجت السكينه من قلب عادل وموتت نفسها.

بدأ يوسف يضحك بصوت عالى اوى اوى وصوته يعلى بالضحك و بعدها عيط.

مازن: ليه عملتى كده يا دعاء.

دعاء: عشان انا مش مستعده اموت حد فيكم بعد لما اموت ولا احب ان عادل يقتل حد ويكون معاهم
وماتت.

وهما جريوا.

ندى: انا عطشانه اوى مش قدره امشي خلاص وكمان جعانه.

حسام بدأ يحس بالغيره من مازن.

ندى: هى هى رشا فين انا مش شفتها خالص هى لسه فى علمنا؟

مازن: اه صح هى راحت فين دى كانت نزله معانه هى راحت فين دى وسبيتنا.

حسام: تلقيها ماتت سيبك منها دى مجنونة احنا لازم نخرج من هنا والى هنموت.

مازن: صح احنا لازم نلاقى باب نخرج منه و ندور عليها فى طرقنا.

حسام: (فى عقله بيقول) ده لو انت خرجت من هنا اساساً احنا اول من لاقي الباب هطلع واخد ندى و اقفل عليك جه الوقت بقى انك تموت واخد مكانك فى كل حاجه فى الشغل وفى قلب ندى كمان.

مازن: حسام حسام.

حسام: هم؟

مازن: ايه يبنى سرحان فى ايه قلتلك هنخرج متخفش حتى لو هموت انا مسئول انى اخرجك انت وندى من هنا.

حسام: ( فى باله) حتى لو انا مت و مخرجتش مش هسيبك تخرج من هنا.

ندى مشيا مبينهم مسكت ايد مازن.

حسام من الناحيه التانيه مسك ايديها ندى شدت ايديها.

مازن: فى حاجه ولا ايه؟

ندى: (وهى بصه لحسام باستغراب) ل لاء.

وبصت لمازن وضحكت ضحكه مصنوعه.

فى مكان اخر.

رشا : انا لازم القيهم لازم القيهم والى مش هقدر اخرج من هنا.

وبدأت تدور عليهم.

لقت غرفه دخلت فيها.

رشا: انا تعبت هما اكيد هيدوروا عليا واكلت وشربت ونامت.

عند ندى ومازن و حسام.

ندى: ايه ده بصوا ده باب يلا بسرعه.

مازن: لاء لازم نتأكد الاول لان شكلوا مختلف عن كل الابواب.

ندى: وعشان كده ممكن يخرجنا من هنا تعال بس.

حسام: انا مش مطمن باب ابيض انتى متأكده انك عايزه تخشى جوه؟

ندى: اه.

وفتحت الباب...........