2 Hafta sonra "Hala kimse atlatamadı.Üstelikte ben... O hançerin oraya saplanmasını... Her rüyalarıma giriyor.Kendimi boşluğa sürüklenip gidiyormuş gibi hissediyorum.Benden belki nefret ediyordu ya da öyleymiş gibi yapıyordu,bilmiyorum.Ama ben onu hep kardeşim olarak kabullendim.Gidişi...Daha doğrusu 2.kez gidişi,benim için felaketten öteydi,içim parçalandı.Beni anlıyorsun değil mi Wally?" Bu arada Wallet ile Deniz kıyısının orda günbatımında konuşuyorduk.Denize bir taş fırlattı."Anlıyorum Rob."Offf bıkmıyor. "Bana Rob demeyi kes.Ben Robin değilim." "Olmaz.Benim hoşuma gidiyor." "Wally..." "Off iyi be." Suratım aniden düştü."Yanlış bişimi dedim?"Wallet benim için cidden endişeleniyordu."Hayır.K.F."dedim.K.F lafını seviyordu havalı geliyordu."İşte bu!"Taşı on kere sektirdiği için seviniyordu."Bende yapıcam bekle."Wally arkama geçti.Taşı tüm gücümle fırlattım.20 kere sekti."İşte bu!Kim ezikmiş ha-..."Lanet olsun...Heryerde Damian ile anım var.Wally beni izlerken ben zıplamıştım,sevinçten tabi.Cebimden bir şey düştü.Wally onu o hızla tabi suya düşmeden önce aldı.Yanma geldi. "Dostum bu ne?" "Bilmem?Katlamışım.Bayağı eski görünüyor yanları yırtılmış." Kağıdı açtık.Alfred'in çektiği fotoğraflardan biriydi.Damian Benin aldığım tulumu giyip bana yaslanmıştı.Hatırladığım kadarıyla arkası dönük olan Bruce'du ve Ajan-37 olmadan önceki Noeldi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben bunları düşünürken sinirden ağlıyordum."YETER!!"Belki çok sinirlenmişimdir... Elimdeki fotoğrafı parçalara ayırdıktan sonra dizlerimin üzerine çöküp ağlamaya devam ettim.Wally beni tuttu."Dick sakin ol.Dick bana bak!Dick!"Suratına zorla baktım."Dick biz senin yanındayız.Sana yardım edicez.Söz-Ugh!" Suratına bir tane çakıp burnumu sildim ve ayağa kalktım. "Kimse bana yardım edemez.Hiç kimse..."
