Gitgide anlamını yitiriyor hayat. Elde avuçta hiçbir şey kalmıyor şiirden başka. Daha bir yapmacık geliyor kulağına atılan kahkahalar ve sinir bozuyor gitgide yapmacık olarak, boş yere edilmiş küfürler. Bulutlar sarıyor gökyüzünün dört yanını. Güneş, parmaklıkların arasından göz kırpan bir mahkum gibi, gözüküyor arada bir; ve yine bir dağın ardına süzülür gibi gizleniyor bir bulutun ardına. Mevsimden ötürü, en sevmediğim ses kulaklarımda. Bulduğu her yüzeyde ıslık çalan bir rüzgar nasıl sevilir ki acaba? Kulaklarımda çınlıyor ve sinirimi bozuyor gitgide bu melodisi olmayan ıslık. Arada bir yükseliyor sesi ancak, yalnız bir ölüm havası taşıyor aramızda. Kimse bunun farkında değil. Melodisiz bir ıslık. Bana sorulursa bu daha çok gizlenmiş bir çığlık. Ölüm aramızda. Aslında hepimiz duyuyoruz ama anlamıyoruz. Islık çalarak dolaşıyor yeryüzünde ve tuttuğunu ikiye bölüp bir yarısını fırlatıyor gökyüzüne. Diğer yarısı kalıyor toprağa, ya da ateşe. Beton yığınları arasında, insanlar ne kadar gizlenirse, o kadar açık hedef oluyor ölüme. Ve çiçekler ekiyor insanlar mezarlık bahçelerine. Ölüler besliyor çiçekleri kendileriyle, kendi bahçelerine bir gül dahi ekmedikleri hâlde. İnsan ölmeyi unutuyor yaşarken. Hatırlasa da bilemiyor tam olarak, nedir, ne değildir. Yaşarken ölmeyi unutanlar, öldüklerinde yaşamayı hatırlıyorlar bir daha unutmamak üzere. Yine elde avuçta hiçbir şey kalmıyor şiirden başka. yanlarına kâr kalıyor ne kadar şiir yaşadılarsa...
11:43
17/03/17
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLKEL BEY
Randomİlkelbey; içerisinde sert bir kişilik barındırdığı halde, gereken yerde bir beyefendi kişiliğiyle ön planda bulunur. Kendine karşı katılaşmış bir duygusal yöne ve iç güdüsel olarak sert bir yapıya sahip olmasına rağmen beyefendi bir kişilikle hayatı...
