Black or White?

Chapter 7

Heel voorzichtig zet ik weer een stap in zijn richting. Hij beweegt niet. Enkel zijn ogen die me volgen. Het lijkt wel of hij me in zich op neemt. Kijkt of ik een potentiële prooi zou zijn... toch verroert hij zich niet en blijft afwachtend naar me liggen kijken.

Pov Kailyn

Een paar meter voor de wolf ga ik op de grond zitten. Hij kijkt me doordringend aan. We blijven een hele poos zitten staren naar elkaar. Echt hoor, ik had verwacht dat hij me al lang aan zou vallen.

Na een hele poos staren verbreek ik het oogcontact door te gaan liggen. De wolf maakt een geluid, het klinkt bijna als een zucht. Ik hoorde hem opstaan en even later voelde ik een warme vacht tegen me aan. Ik durfde niet te kijken. Misschien maakte ik hem dan bang en ging hij weg...

Pov Jake

Ze was zo schattig zoals ze daar lag. Mijn wolf wilde haar heel graag marken, maar ik dacht niet dat het slim was. Ze is geen wolf... Ze ging in het gras liggen en ik zucht. Ik stond snel op en ging tegen haar aan liggen. "Goedzo, ga maar dicht bij onze mate liggen!" zei Chase, mijn wolf. Ik gromde tegen hem. "Ik ga haar niet marken als ze geen wolf is Chase... En dat weten we niet eens zeker. Of course, we zijn op de leeftijd om onze mate te vinden. Maar een mens? Not gonna happen" zei ik tegen hem. Ik verbrak het contact en keek naar Kailyn. Wel bijzonder dat ze niet bang voor me is. Ik stond op en schreef wat in het zand. Daarna duwde ik met mijn snuit tegen haar been, ze schrok even. Ze keek me aan. Hoe durfde ze... wow... Nog nooit durfde een mens, een mens nota bene! Mij aan te kijken. Ik wees met mijn snuit naar wat ik in het zand geschreven was. Ze was heel erg verbaasd. Als ik kon grinniken, zou ik het nu zowiezo gedaan hebben.

"Weet je de weg terug naar het dorp? Ik neem aan dta je daar vandaan komt... klopt toch? Anders breng ik je wel naar de bosrand."

Ze las wat er stond en haar ogen werden groot van verbazing. "H..hoe kan j..je schrij...ven in m... mijn taal...?" fluisterde ze. Ik haalde mijn schouders op. "I..ik weet de w..weg niet terug" fluisterde ze weer. Awh, ze is schattig als ze verbaasd is en stottert. "MATE MATE MATE MATE" tuurlijk Chase, dat wisten we al... Ik zucht inwendig. Soms is Chase echt de meest vervelende wolf ooit. Ik begin te lopen en ik hoor haar zachte voetstappen achter me aan komen.

Aan de rand van het bos, dicht bij "mijn" villa, stoppen we met lopen. "D...dankje" zegt ze bloosend. Misschien dacht ze dat ik haar ergens halverwege op zou eten ofzo, geen idee. Maar ze is echt te schattig voor worden als ze bloosd. "MARK MARK MARK!!!" Ugh, heb je hem ook weer... "Nee Chase! Jezus, weet je dan nooit van ophouden?" zeg ik geërgerd tegen hem. Ze loopt snel het huis in, en wanneer ik de deur dicht hoor gaan verander ik weer terug in mijn mensen vorm.

Na even gewacht te hebben, loop ik uiteindelijk toch nog naar binnen. Ik loop naar boven, naar mijn slaapkamer waar ze waarschijnlijk weer ligt. Ik open de deur van de kamer en daar ligt ze. Ze kijkt zelfverzekerd. "Mark har nou! Als ze zo ligt is ze de perfecte Luna!!!" Chase word langzaam gek hoe langer ik het marken uit stel. Toch ga ik het niet doen. Ik loop de kamer binnen. "Hey" zegt ze. "Hoi" antwoord ik.

"Ik ben naar het bos geweest, ik had frisse lucht nodig" zegt ze.

Weet ik... wilde ik atwoorden, maar besluit te vragen f het leuk was.

"Ja, ik zag een zwarte wolf" Ik trek mijn wenkbrauwen op wanneer ze dat zegt.

"Dat was jij hé? Het voelde vertrouwt, en hij rook naar chocolade, boslucht en vanille... Z.. zo ruik j..jij ook.." vervolgt ze.

Ik knik. "Ja dat was ik. Vind je die drie geuren het lekkerst?" vraag ik waarop zij knikt. Chase word nu helemaal lijp. Er klinkt opeens een harde schreeuw uit haar mond. Chase is geschokt. En ik ook. Ik ren snel naar haar toe. Ze probeerd de pijnlijke plek te pakken zoals je normaal ook doet als je bijvoorbeeld je voet stoot. Alleen is het probleem, zo lijkt het, dat het haar hele lichaam is wat zeer doet. Ik til haar op en storm het huis uit naar het bos.

"Sssh stil maar, het komt goed. Ik beloof dat de pijn weg gaat" blijf ik tegen haar mompelen terwijl ik snel een eindje het bos in ren, naar de open plek. Ik leg haar op de grond. Ze huilt van de pijn en ik wil haar in mijn armen nemen en troosten. Het probleem is alleen dat ze dit zelf moet doen, en ik hier niet echt bij kan helpen door te troosten.

"W... wat gebeurt er met m..me?" vraagt ze stotterend van de pijn.

"Laat het gebeuren, probeer je te ontspannen en denk aan leuke dingen" adviseer ik haar.

"O..kee" ze probeert te ontspannen en langzaam beginnen haar nagels te groeien en krijgt ze haar op haar armen. Ik zit rustig in kleermakers zit op de grond af te wachten. Ik kijk naar de lucht, hij is strak blauw. Wanneer ik weer naar Kailyn kijk, zie ik haar niet. Slechts een prachtige witte wolf...

En dat was het weer voor vandaag hahahaha. Beetje leuk hoofdstukkie? Let me know! En als er spelfouten in staan, let me know where! Dan ik het verbeteren :P

Goh, dus Kailyn is een witte wolf! Wow! Wie had dat nou verwacht O.O Ik niet hoor... (kijkt onschuldig) Oké eigenlijk wel HAHAHAH! Ik zal maar weer ophouden met de (A/N), want heb toch niks zinnigs te zeggen haha.

Ciao xx