Me? Without you? Nah.. [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Κεφαλαιο 7 *Want some help?*

Εγώ: δεν είσαι μαλακας εγώ σου ζήτησα...
Μα:είναι και... Κάτι ακομα...
Εγώ:τι είναι?
Μα: δεν ξέρω...μου φάνηκε λίγο κάπως το χθεσινο...
Δεν απαντησα όντως φερομουν περίεργα χθες, απλα δεν είχα όρεξη και αυτός το πήρε πολύ προσωπικά

Ε λογικό αφού ήσουν με την αδερφή του και δεν του ειπές καν οτι ήσουν εκεί!

Σου ειπαα δεν είχα όρεξη!

Και γιατί δεν ειχες ορεξη?

Γιατί..... Δεν ξέρω γιατί μην με πιεζεις!

Καλααα.....

Και γιατί σου μιλάω καν!

Μην Ρώτας εμένα!

Δεν ρωταω εσε-

Μα:Έλλη? Όλα καλά?

Ηταν όλα καλά δεν ξέρω τι με έχει πιασει είναι όλα καλά ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ

Γκουχου Γκούζου

ΠΝΙΞΟΥ

εγώ: ναι γάμωτο όλα καλά είναι μην μου δίνεις σημασία
Μα: είσαι σιγουρη?
Εγώ:νομιζω...
Με φίλησε στο μέτωπο και μου χάιδεψε απαλα τα μαλλια
Μα: σαγαπω να το θυμάσαι

Ειπε σιγανα και σηκώθηκε να φύγει, για μια στιγμη σκέφτηκα να τον σταματήσω αλλά και αν τον σταματούσα τι θα του έλεγα?

Τον αγαπω ... Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να του πω τι νιώθω?

                        ...................

Σήμερα το απόγευμα είναι το Σάββατο που θα μείνω στον μπαμπά μου και το πρωτο Σάββατο που θα έχω παρέα.... Γιειιι
(Σημειώστε την ειρωνία μου παρακαλώ)
Τουλάχιστον θα έχει ενδιαφέρον
Βάζω τις πιτζάμες μου σε μια τσάντα και ολα τα υπολοιπα απαραίτητα και πηγαίνω προς το σπίτι του μπαμπά μου. Πετυχα την καινούρια του εξω οπότε δεν χρειαστηκε να χτυπησω την πόρτα. Ηταν αρκετά ευγενική πάντως νομιζω την συμπαθω!
Μπαμπάς: Έλλη μουυ τι κανεις?
Είπε χαρούμενα και ήρθε να με αγκαλιάσει
Εγώ: καλά ειμαι
Είπα χαμογελώντας
Βλέπω τον στέφανο να βγαίνει απο το δωμάτιο μου με πιτζάμες ενω ετριβε τα ματια του
Στ: ωπ καλημέρα!
Εγώ: είναι 2 το μεσημερι... Αλλά καλημέρα
Στ: υγεια να έχουμε!
Εγώ: τωρα αν δεν σε πειράζει πρεπει να αφήσω τα πραγματα μου μέσα
Θα ειμαι πολυ bitch μαζι του μετα απο αυτό που έκανε στη γιορτή! Απλα δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα είχε γίνει αν η μαμά μου έβρισκε το τσιγάρο! Τον σπροχνω και μπαίνω στο δωμάτιο μου... Τουχαστον πρωην δωμάτιο μου...*Σαντ παπί φεις*
Ο στεφανος με ακολούθησε μέσα και με κοίταζε να προσπαθώ να κουβαλισω τα  παπλώματα ενω κρατούσα με το άλλο μου χερι το μαξιλάρι μου. Αυτός είχε γυρει πανω στην πόρτα και πορπαθουσε να κρατήσει μέσα του τα γέλια. Το διασκέδαζε το μουλάρι!

Στ: θες βοήθεια?

Είπε και του ξέφυγε ένα γελακι στο τέλος. ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΘΩ ΤΗΝ ΒΟΗΘΙΑ ΣΟΥ!

Εγώ: μια χαρά τα καταφερνω και μον-
Δεν πρόλαβα να τελειώσω αυτό που έλεγα και σκονταψα στα σεντονια του και επεσα κάτω. ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΞΕΣΤΡΩΤΟ Ο ΑΝΕΠΡΟΚΟΠΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΚΟΝΤΑΨΑ! Αυτός έτρεξε προς το μέρος μου και με βοήθησε να σηκωθω. Με σήκωσε και για μερικά δευτερόλεπτα απλα κοιτουσαμε ο ένας τον άλλο σιωπηλοί. Ώσπου μας έπιασαν τα γέλια και τους δυο
Στ: έλα να σε βοηθήσω
Ειπε καθώς κατευθυνόταν στο χάος που είχα προκαλέσει στο πατωμα.
Εγώ: ευχαριστώ...
Με κοίταξε παραξενεμένος και είπε τελικα
Στ: παρακαλώ
Μου χαμογέλασε
Στρωσαμε τα κρεβάτια και μας φώναξαν για φαγητο

Καθησαμε όλοι στο τραπέζι ο μπαμπάς μου, η Έλενα (έτσι έλεγαν τη μαμά του Στέφανου), εγώ και ο στεφανος
Ελ:Στεφανε βοηθήσες το κορίτσι να τακτοποιήθει?
Ο στεφανος με κοίταξε και πήγε να γελάσει και εγώ το ίδιο
Στ: ναι μαμά
Είπε τελικα
Ελ: χαιρομαι. Ελλη δεν νμζω να σου είπε τιποτα που δεν έπρεπε!
Είπε και τον κοίταξε αυστηρά κανοντας τον να χαμογελάσει πονηρά.
Εγώ: εε... Όχι τιποτα μην ανησυχειτε
Ελ: άντε μπορείτε να πάτε μέσα θα μαζεψω εγώ τα πιάτα
Στ: οκεε αντιοζζ
Πήγαμε προς τα μέσα
Ξαπλωσαμε ο καθένας στο κρεβάτι του και δεν μιλούσαμε ημασταν και οι δυο στα κινητά μας ώσπου αποφάσισα να μιλήσω
Εγω: στεφάνε?.....
Στ: Έλλη?.....
Είπε σαρκαστηκα και μετανοιωσα αμέσως που του Μίλησα

Χαλοοο
Το κεφάλαιο είναι σουπερ μικρο αλλά το έβαλα μετα απο μια μέρα!
Δέχομαι συγχαρητήρια
Όχι?
Καλά...
ΑΣΤΕΡΑΚΙΑΑ?
ΚΟΜΜ???
Μην είστε ghost readers:(
Ενιγουειζζ
τα λέμε αγάπες
~Ευα~