Me? Without you? Nah.. [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Κεφαλαιο 20 *hotel Stephan*

Το πρωι όταν ξυπνησα ηταν εκεί δίπλα μου. Ήταν αρκετά αργά το πρωι. Ο Ματεο νόμιζε οτι είχε φυγει. Θεέ μου το ξέχασα τελείως σήμερα το πρωι θα ερχόταν ο Ιβάν! Τι κάνω? Είμαι με τον Ιβάν! Και αν πιασει εδω τον Στεφανο δεν θα ειμαι για πολυ...
Εγώ: Στεφάνε! Στεφανε!
Ειπα καθως τον σκουνταγα για να ξυπνήσει
Στ: Μμμμ... Κάτσε ρε Νάνσι...
Εγώ: σήκω πρεπει να φυγεις!
Στ: με διωχνεις?
Ειπε με το ενα του φρυδι σηκωμενο
Εγώ: ακριβως! Αυτο όλο ηταν λάθος!
Στ: δεν σε είδα να το μετανιώνεις ιδιαίτερα χθες...
Ειπε με ενα γελακι και θεε μου υα τον σκοτωσω!
Εγώ: σήκω γαμωω ο Ιβάν θα είναι εδώ απο στιγμη σε στιγ-
Δεν πρόλαβα να τελειώσω και ο Ματέο ειχε βαλει ηδη τον Ιβαν μεσα. Ερχόταν προς το δωμάτιο μου.
Εγώ: ντυσου τωραα!
Ο στεφανος έβαζε γρήγορα τα ρούχα του όσο εγώ κλείδωσα την πόρτα. Ο Ιβάν προσπάθησε να ανοιξει.
Εγώ: Εμμ μισο λεπτο έρχομαι.
Ιβ: όλα καλά Νάνσι?
Εγώ: Εμμ ναι μισο λεπτοο
Πήγα και ανοιξα την πόρτα. Ο Ιβάν κοίταξε τον Στεφάνο με ενα δολοφωνικο βλέμμα και υστερα ρώτησε
Ιβ: ποιος είναι αυτός?
Εγώ: αυτός είναι...ο νεκρός πρωην μου...
Στ: γεια...
Είπε εντελώς αμήχανα
Ιβ: δεν μου μοιάζει και πολύ νεκρός εμενα
Εγώ: μεγάλη ιστορία...
Ιβ:δεν με νοιαζει η ιστορία με νοίαζει τι κανει αυτός στο δωμάτιο σου με κλειδωμένη την πόρτα
Εγώ: εε όχι το παρεξηγησες απλα με τον Στέφανο ημασταν μαζί για παρα πολύ καιρό και απλα μιλούσαμε. Έτσι δεν είναι στεφανε?
Στ:εεεε....ναι...έτσι είναι... Εγώ να πηγαίνω τωρα...
Ιβ: καλά θα κανεις
Ο στεφανος με κοίταξε μια τελευταια φορά και έφυγε
Ιβ:γιατί δεν σε πιστεύω ακόμα?
Εγώ: σου λέω αλήθεια! Δεν μου εχεις εμπιστοσυνη?
Ιβ: σου έχω αλλά όλο το σκηνικό ηταν λίγο κάπως...
Ένιωθα τόσο άσχημα που τον κοροηδευα έτσι... Να πω την αλήθεια μου άρεσε όλη η φαση με τον Στέφανο..... Ακόμα τον θελω! Δεν το πιστεύω! Δεν θα μπορέσω ποτε να προχωρισω.. Ο Ιβάν μου αρέσει αλλά τον Στέφανο τον αγαπώ.. Και δεν νομιζω οτι θα αλλάξει ποτε αυτό όσο και αν προσπαθήσω. Ο Ιβάν με αγκάλιασε και με φίλησε. Δεν το συνεχισα, δεν μπορουσα. Δεν το ενοιωθα να πω την αλήθεια. Το μυαλό μου ηταν στο Στεφανο. Αφού έφυγε ο Ιβάν έστειλα μυνημα στον Στέφανο
Εγώ( γεια...σορρυ για αυτό σημερα)
Στ(οκ..)
Εγώ( δεν το είχα προγραμματισει έτσι..)
Στ( δεν είχες προγραμματίσει ποτε θα ερθει ο ένας γκομενος για να κρυψεις τον άλλο?)
Εγώ( έλα ρε Στεφανε)
Στ( άστο ρε Νάνσι ξενερωσα τωρα)
Εγώ( οτι πεις)
Στ( όταν αποφασισεις ποιον απο τους δυο θες πες μας και εμας)
Εγώ(πφφ)
Στ( καληνυχτα)
Εγώ( καληνύχτα)
Ηθελα σιγουρα τον Στεφανο. Ναι. Αλλά ο Ιβάν δεν φταίει σε τιποτα. Ηταν τέλειος σε όλα. Και εγώ απλα τον παραταω για αλλον. Ειναι τόσο λάθος εκ μέρους μου. Στα αλήθεια ήθελα να μπορουσα να είμαι με τον Ιβάν αλλά ο Στεφανος είναι αλλιως... Νοιωθω οικεία μαζί του.
Εγώ( Στεφάνε....)
Το είδε μα δεν απάντησε. Ειμαι ηλίθια. Γιατί έπαιζα με δυο? Στον Ιβάν πως θα το πω? Πήρα τηλεφωνο τον Στεφανο αλλά δεν το σήκωσε.  Μου είχε λείψει να είμαστε μαζι. Υπερβολικά παρα πολύ. Κοιμηθηκα σκέφτηκα οτι αρκετά του εκανα για μια μέρα αύριο θα δω τι θα κάνω. Το πρωι ξυπνησα και έφαγα πρωινό με τον Ματεο
Μα: πως τα βλέπεις τα πραγματα με τον Στέφανο?
Εγώ: τι εννοεις?
Μα: θα ξαναειστε μαζί?
Εγώ: με τον στέφανο είμαστε μονο φίλοι...
Όταν ειπα αυτό μου ήρθε η εικόνα απο εμας εκείνο το βράδυ... Δεν υπήρχε περιπτωση να πω σε κανέναν γι αυτό.
Μα: δηλαδη εσύ δεν νοιωθεις τιποτα γι αυτόν πλεον?
Εγώ: δεν θα κάνω αυτή τη συζήτηση μαζί σου
Μα: απλα το απόφεύγεις
Εγώ: λες βλακειες
Μα: αφού όλοι ξέρουμε οτι δεν τον ξεπεράσες ποτε
Εγώ: οκ αυτό ηταν πάω να φάω στο δωμάτιο μου
Μα: καλά να περάσεις
Εγώ: οτι θέλω θα κάνω

                                ...........

Οι μέρες περνούσαν ο Στεφανος και εγώ δεν επικοινωνουσαμε. Τον Ιβάν τον απέφευγα όσο μπορουσα και είμαι σίγουρη οτι τι είχε καταλάβει. Ήταν 11 το βράδυ, έβρεχε εξω και εγώ καθόμουν μονη μου στο δωμάτιο μου. Πλεον δεν μιλούσα με κανεναν. Γιατί έγιναν όλα τόσο σκατα? Δεν μπορω να κάθομαι έτσι και να κλαίω την μοίρα μου. Αποφάσισα να παω στο σπιτι του στεφανου και να του πω ακριβως τι νοιωθω. Βγήκα εξω στο σκοτεινό δρόμο με την βροχή και πήγα σπίτι του. Έβαλα τα κλάματα στον δρομο. Ήμουν ενα χάλι. Χτυπησα το κουδούνι και ο Στέφανος βγήκε να δει ποιος είναι. Με είδε σε αυτή τη κατασταση και έκπληκτος κατέβηκε να ανοίξει την πορτα. Στεκομασταν και οι δυο στην βροχή. Δεν μιλούσε κανεις. Απλα κοιταζομασταν. Πολλές φορες τα ματια μπορούν να πουν πολλά περισσότερα απο τις λέξεις. Σήκωσε το χερι του και σκουπίσει τα δάκρυα μου. Τα χείλη μου συνάντησαν τα δικά του. Τον φιλουσα για πολύ ωρα.
Εγώ: Στεφανε εσένα αγαπω. Εσένα αγαπούσα παντα. Δεν σταμάτησα ουτε δευτερόλεπτο.
Δεν απάντησε και απλα με ξαναφιλησε.
Εγώ: δεν θέλω να σε ξαναχασω...
Στ: ποτέ ξανά...
Εγώ: σαγαπω Στεφανε και αυτή τη φορά το εννοώ περισσότερο απο όλες τις αλλες.
Στ: κορίτσι μου...
Κρυωνα παρά πολύ, για την ακρίβεια ετρεμα ήμουν βρεγμενη απο την βροχή και φυσούσε
Στ: έλα μεσα. Δεν υπάρχει περιπτωση να σε αφήσω να γυρίσεις ετσι μονη σου στην βροχή και τόσο αργά.
Εγώ: δεν χρειαζεται να με φορτωθεις για τις βλακειες μου μπορώ να γυρίσω.
Στ: ναι καλά. Ελα μέσα
Τύλιξε το χερι του γύρο απο τους ώμους μου και με οδηγησε μεσα στο σπίτι. Όλοι κοιμόντουσαν έτσι κάναμε ησυχία. Πήγαμε στο δωμάτιο του και μου έδωσε ενα φουτερ του που το φορούσα σαν φόρεμα γιατί μου ηταν αρκετά μεγαλο. Ξάπλωσε δίπλα μου στο κρεβατι. Μου χαϊδεύει τα μαλλια μέχρι που με πήρε ο ύπνος αγκαλιά του. Όταν ξυπνησα είχε σηκωθει ηδη και άλλαζε. Όταν έβγαλε την μπλούζα του είχε μια τεραστια ουλή στο στήθος του που δεν ειχα ξαναδει. Κοίταξα στην ουλή και υστερα εκεινον. Με κοίταξε πίσω και έβαλε γρήγορα την μπλούζα του νευρικα για να την κρύψει.
Εγώ: καλημέρα
Είπα χαμογελώντας
Στ: καλημέρα
Εγώ: απο το χειρουργείο είναι έτσι?
Ειπα αναφερωμενη στο σημαδι που ειδα πριν απο λιγο
Στ: ναι
Ειπε βιαστικά και άλλαξε αμέσως θέμα
Στ: τι θες να φας για πρωινό?
Εγώ: δεν ξέρω οτιδήποτε
Στ: έχουμε δημητριακά αν θες ή μαρμελάδα ή μελι, καφέ αν δεν θες γάλα
Εγώ: οκευ οκευ ουτε σε ξενοδοχείο να ήμουν
Στ: το δουλεύω ακόμα
Είπε και και μου χαρισε ενα ζεστο χαμογελο
Στ: όποτε είσαι έτοιμη έλα στην κουζίνα οι γονεις μου λείπουν οπότε έλα ελεύθερα
Εγώ: χαχα εντάξει
Στ: σε περιμένω
Είπε και με φίλησε

Αλοχαα
Τι μου κανετεε?
Παντα καλα
Πηγα colour dayyy
Και εχω πιαστει παντου:(
Γιευυ
.
.
Σποιλερ: ξυλοο:)