Me? Without you? Nah.. [ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ]

Κεφαλαιο 30 *regrets*

Λουκας POV
Εχει παει στην τουαλετα πολυ ωρα τωρα μηπως επαθε τιποτα? Γαμωτο δεν έπρεπε να την αφησω να πιει τοσο. Παω να δω αν ειναι καλα γιατι εχω αρχισει και ανησυχω. Αφου περναω μεσα απο ολο τον κοσμο που εχει το μαγαζι φτανω στις τουαλετες. Δεν βλεπω καποιον, καλα που πήγε? Ξαφνικά νοιωθω δυο χερια να με τυλιγουν απο πισω και να μου κλεινουν τα ματια
Ελ: μαντεψε ποιοοος....
Ειπε καθως γελουσε. Πουστη ηταν τύφλα....
εβγαλα τα χερια της απο τα ματια μου και άρχισε να τριβεται πανω μου με αισθησιακο τροπο.
Ελ: Λουκαα....
Ειπε ναζιαρικα και διαολε δεν θα συγκρατηθω...
Λου: Έλλη σταματα...
Ελ: φιλα με Λουκά...
Λου: Έλλη πρεπει να παμε σπιτι τελειωνε...
Ελ: ελα βρε μωρο μουυ...
Λου: ελλη γαμωτο....
Ελ: αφου το ξερω οτι το θες... Μπορω να το νοιωσω ξερεις...
Ειπε κλείνοντας μου το ματι και ειχε δικιο με ειχε αναψει για τα καλα. Αλλα θα συγκρατηθω λιγο ακομα γιατι ξερω οτι δεν μιλαει εκεινη αλλα το ποτο.
εγω: Έλλη δεν θελω να κανουμε κατι που θα μετανοιωσεις...
Ελ: Λουκαα..
Ειπε ψιθυριστά και παραπατησε αλλα την κρατησα
Λου: τι?
Ελ: σε θελω..
Ειπε αισθησιακα στο αυτι μου και μα το θεο θα την παρω εδω και τωρα. Με μια κινηση πλησιασα τα χειλη της και την φιλησα αγρια. Δεν σκοπευω να κανω κατι παραπανω απ αυτο... τουλαχιστον ετσι λεω τωρα.. αρχισα να την φιλαω στον λαιμο και γαμωτο το άρωμα της με κανει να μην μπορω να ελεγξω τον εαυτο μου. Σταματησα και την σηκωσα καθως βγαιναμε προς τα εξω. Εχω σκοπο να τελειωσω αυτο που αρχισα σπιτι της. Μπαινουμε στο αυτοκινητο και μετα απο ενα πενταλεπτο φτασαμε στο σπιτι. Το δευτερολεπτο που μπηκαμε μεσα την κολλησα πανω την πορτα και συνεχισα να την φιλαω με μανια. Κατευθυνομασταν προς το δωματιο της χωρις να σπασει το φιλι μας. Πλεον εχω ξαπλωσει εγω απο πανω της και αυτη ειναι ημίγυμνη. Πουστη μου ξερω οτι θα το μετανιώσει αλλα δεν μπορω να σταματησω τωρα. Αρχισα να φιλαω και να πιπιλαω καθε εκατοστο του κορμιου της και εκεινη δεν προσπαθούσε καν να κρυψει τους αναστεναγμους της. Μαρεσει η επιρροή που εχω πανω της.
Εγω: ξερω οτι δεν θα θυμασαι τιποτα απο αυτα αλλα αυτο ηθελα να το κανω χρονια τωρα...
Της ψιθύρισα αισθησιακα στο αυτι και εκεινη ανατριχιασε. Καθως την φιλουσα εικονες απο αυτην την απαισια μερα ηρθαν στο μυαλο μου. Οχι τωρα γαμωτο.

*flashback*
Εχει πεσει κατω και το μονο που κανει ειναι να ουρλιαζει και να κλαιει δεν ξερω τι να κανω. Το θεαμα του αδερφου της ειναι σιγουρα οτι χειροτερο εχει δει. Πρεπει να την παρω απο εδω. Πηγα προς το μερος της αλλα δεν με αφηνε να πλησιάσω. Ειναι σε κατασταση σοκ. Λογικο... και εγω δεν εχω συνειδητοποιήσει ακομα ακριβως τι συμβαινει αλλα δεν εχω χρονο για τον εαυτο μου πρεπει να βοηθησω την Έλλη.
Εγω: Έλλη αγαπη μου σηκω πρεπει να παμε σπιτι...
Της ειπα οσο πιο ηρεμα μπορουσα αφου δεν ηθελα να την τρομάξω.
*end of flashback*
Έδιωξα αυτες τις εικονες απο το μυαλο μου και αρχισα να βγαζω ολα της τα ρουχα. Δεν αντιστεκοταν, το αντίθετο μαλιστα, αριχσε να βγαζει και εκεινη τα δικα της. Ημουν ετοιμος να μπω μεσα της οταν κι άλλες εικονες απο εκεινη την νυχτα ηρθαν στο μυαλο μου