Chapter 5 Bracelet

91 1 0
                                    

(Maggie’s POV)

Uwian na!!!!!!!!!!!!!!!

Walking distance lang ang bahay namin mula sa school kaya naglalakad na lang ako pauwi. Napadaan ako sa isang gift store.May naalala ako bigla. One month pa naman yun pero mabuti na rin na maghanap ako ng ireregalo. Kaunti na lang ang mga customers dahil magsasara na din sila. Nagtitingin ako ng mga bracelets and necklace. Hmm ano kaya..

“Anong mas maganda?”

I looked up and saw him.And my heart jumped. It’s been a long time since Liam talked to me. He was holding two necklaces. One was with a black butterfly and the other one is a blue star of David.

“Huh? Kanino mo ba ibibigay?”

“Just for someone special.”

“Kilala ko ba?”

“Huwag ka ngang tanong ng tanong. sabihin mo na lang sa akin kung alin ang mas maganda.”

“Ang sungit naman nito. Ikaw na ngang nagtatanong! “

“Eh di wag…”

Lumakad na siya paalis. Hinila ko siya.

“Uy, wait. ang pikon naman nito. Mas maganda yung butterfly. Yun ang bilhin mo.”

“Talaga? Okay. Thanks.”

Tapos ayun pumunta na siya sa counter at binili ito. Umalis na ako. Ano ba yan! Ang sungit naman ni Liam! Hindi naman siya ganyan noon. Naalala ko may binigay siyang bracelet sa akin dati.

*flashback

December , 3 years ago. Katatapos lang ng Christams party namin. Pauwi na ako nang tinawag ako ni Liam.

“Maggie! Wait!”

“Oh bakit?”

“Akin na braso mo.”

“Huh? Bakit?”

“Basta akin na.”

Kinuha niya yung braso ko . Tapos nakita ko na lang na may sinuot siyang bracelet sa akin. Wooden tapos may nakasabit na cross.

“Stay safe always. Merry Christmas, Maggie”

Then he hugged me. Parang akong statue dun na nakatayo lang at hindi alam ang gagawin. Then he released me.

“Umm. Ano, Merry Christamas din. Sorry kung walang regalo”

He looked at his watch.

“I need to go…” Tumakbo na siya palayo. “It’s okay Maggie, you’re the best gift I have.”

Hindi ako sigurado kung tama ba ang dinig ko sa mga sinabi niya kasi naman itong tenga ko. Pag malayo ang kausap, hindi rin clear ang reception. Hay, pero sana nga yung ang sinabi nya.

*end of flashback

Nandito na ako sa bahay. Binuksan ko yung drawer ko at kinuha ko yung treasure box. I opened it and took his bracelet out. Tiningnan ko yung bracelet. I had feelings for him eversince. And now I wonder if I told him that before, would things work out for the two of us? Maybe. Maybe not.

 It’s been two years since I last wore this bracelet. I took it off the day he and my best bud Carmelli, became a couple. That moment, I knew that I should let him be happy with the person he loves. That’s why I let him go.

But three months after, Carmelli’s family migrated to New York. They broke up. He still got linked to other girls but they never took him seriously. And slowly he changed. And slowly I lost the sweet boy with the bracelet.

UPS AND DOWNS OF HIGH SCHOOLTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon