Chapter 13 Time

59 1 0
                                    

Mahirap i-overnight ang project na dapat isang buwan ginawa. – Bob Ong

(Maggie’s POV)

Alam niyo yung sinasabi nila na “ mabilis tumakbo ang oras”?

Eh yung sinasabi nilang “Huwag ipagpabukas ang pwedeng gawin ngayon”?

Eh yung “Nasa huli ang pagsisisi.”

Ang lahat ng ito nag-make sense sa amin noong August 13.

Third period ang Research. Bale may ilang oras pa bago ipasa yung project namin. Natapos ko naman yung akin kagabi. Kahit hell ang pinagdaanan ko para lang matapos yun.

Dahil nga wala kaming computer sa bahay, sa kalapit naming computer shop ako gumawa. 10 pm na nandun pa rin ako. Grabe, ang hirap talaga. Idagdag na yung frustration dahil sa bagal nun computer. By quarter to 11 pm. Natapos na rin ako.

 May project is an OKAY Project. It’s not really great but it’s fine for me. I did it with my own blood and sweat and I’m proud of it. :)

Nagbell para sa flag ceremony pero iilan pa lang kaming nasa room. Mukhang napuyat lahat sa paggawa ng IP.

7:15 na at dapat magsisimula na ang first period naming pero dahil nga kaunti lang kami at sigurado late na papasok yung iba, hindi na kami nagklase.

At tama nga ako late nga yung iba. Yung ilan sa kanila may dalang laptop at nagtatype pa rin. Yung iba naman nag-uusap sa tabi. 

Noong second period, hindi na rin nagklase, naawa siguro sa amin yung teacher namin kasi nga halos lahat ay nagpapanic na.

Recess ang kasunod at dito nakakita ng opportunity ang mga classmate ko na lumabas ng school para magpaprint. Halos lahat lumabas at natira na lang kami ni Skye sa room. Kamote! Dapat pala sumama ako sa kanila.

Ang tahimik!

Ano naman pag-uusapan namin?

Hay, ang antok. Makatulog na lang nga, sigurado wala naman kaming pag-uusapan na maganda.

Doon ako pumunta sa may teacher’s table. Si Skye naman nandun lang sa upuan niya, nagtetext ata.

Hay, ang antok talaga. 5 hours lang ang tulog ko. Tumingin ako sa relo, 9:00 pa lang. May halos 45 minutes pa bago magsimula ang klase. I better get some sleep.

(Skye’s POV)

She sat there. Sleeping. Mukhang napuyat din siya kagabi. I heard nasa computer shop daw siya ng 11 pm. She’s so amazing. Yung iba niya dyan may sariling mga computer at laptop hindi pa rin natapos yung project nila. She’s just so determined. Simula nung tinuruan ko siya sa Math, nakaya na niyang sagutan mag-isa. Minsan nga mas mabilis pa siya sa akin. And unlike any other girls, hindi siya maarte. Hindi siya nagsasalita sa likod ng kapwa niya. She’s so…. admirable.  She’s so perfect.  :)

I walked to where she’s sleeping. I tried to brush away the hair from her face. And then she said something.

“I miss you...”

……

……………….

…………………………….

………………………………………….

……………………………………………………….

………………………………………………………………………….

 ………………………………………………………………………………………..

.…………………………………………………………………………………………………Liam."

I walked back. Don’t know what I’m feeling. But I’m sure there’s sadness in my heart.

UPS AND DOWNS OF HIGH SCHOOLTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon