Just This Once [KYRU]

Just This Once

#JTOSimula

//Simula

HINDI ko alam kung ilang oras na akong nakaupo sa gilid ng pintuan ng condo niya. At hanggang ngayon ay undecided pa rin ako. Gusto ko nalang sana umalis at hindi nalang magpakita pero ayaw ko naman din madagdagan pa ang kasalanan at pagsisisi ko. I still wanted to see him kahit na sa huling pagkakataon.

At nang sa wakas ay makapagdesisyon na ako, biglang bumukas ang pinto. I stood in surprise and so was he.

"H-Hey! You're not supposed to be here." Bungad niya. Mabilis ko siyang niyakap and still unsure what to do next. Lahat ng mga gusto kong sabihin ay bigla ko nalang nakalimutan.

"I just missed you," I stated even though it was just a day.

"My bride can't wait." marahan niya naman akong inihiwalay sa yakap at saka hinarap sakanya. Tinitignan niya pa lang ako pero nawawala na agad ako sa katinuan. Kinakain na agad ako ng konsensya ko.

Hindi ko maiwasang hindi siya titigan habang siya naman ay nakatitig sa pinapanuod niya at masasabi kong hindi rin siya mapakali sa kinauupuan niya tulad ko. 

"You're going somewhere? Bihis na bihis ka." I asked as I notice what he's wearing. I run my fingers through his hair but when I felt my tears stinging at the back of my eyes inalis ko agad ang kamay ko at sandaling napaiwas ng tingin.

"H-Ha? I-I... I was just about to go to Raf's place. May hinanda kasi sila para raw sa 'kin pero I can cancel." I heard him say kaya ibinalik ko na ang tingin sakanya.

"You can go, babe. Pwede naman akong mag-grab ulit." paninigurado ko. Pinilit ko rin ang sarili na ngumiti nang titigan niya ako nang mariin.

Umiling siya. "No. You're here. You're my priority, Ali. Always."

Napangiti naman ako and without entertaining my thoughts I kiss him with all the tenderness I was feeling for him simula kanina but he did not respond kaya napatigil ako.

"Sorry. I was—caught off guard." He murmured.

"It's fine. I know I'm acting strange but can we make love?" Diretso ko ng tanong. Halatang nagulat na naman siya pero tumango rin naman siya dahilan para mapangiti ako. This time, hinawakan ko na siya sa batok para hindi na siya umiwas pa.

No more backing out, Nathalie.

I kissed him passionately with my hands traveling down his back. He kisses me slowly as he pulled down the zipper on the back of my dress.

"You know I love you so much, right?" He nodded. Hindi ko maiwasan hindi mapangiti na kahit gulong-gulo siya ay hindi pa rin niya nagawang magtanong sa akin na lubos kong pinagpapasalamat. Sa ngayon, gusto ko lang siyang maramdaman.

I grabbed his hands in mine, intertwining our fingers. I looked at him with a small smile.

Soon he's on top of me. He pulls his shirt over his head. And without wasting another minute I captured his lips in a passionate kiss. His hands doing the exploring this time. And I can't help but moan as I felt his fingers run along on my inner thigh. His room was filled with our moans until we finally reached our peak.

We made love until he gets tired kaya nang masigurado kong tulog na siya ay dahan-dahan na akong tumayo at pinulot isa-isa ang mga gamit kong nagkalat dito sa kwarto niya.

Matapos kong magbihis ay lumuhod ako sa tabi ng kama kung saan siya nakapwesto.

"I love you, Evo. So much." I leaned closer and slowly kiss his lips.

I immediately wiped my tears off. Mabigat sa loob kong hinubad ang engagement ring na bigay niya sa akin at saka ipinatong sa side table para sa ganon ay agad niya itong makita paggising. Alam kong mali, pero kailangan. "I'm sorry, Evo."