AŞKLA KARIŞIK - Güzel seven adamlar serisi 1

AK -10-

Kitap kapağı için yardımcı olabilecek varsa mesaj atabilir mi? 

Şafak'tan...

Ölüm neydi? Kimler ölümü hak ediyordu? Mutluluğu buldum derken ellerimden kayıp gitmesini mi izleyecektim? Hayır, bu böyle olmamalıydı. Böyle hayal etmemiştim. Önce Esin'in kalbini kazanacaktım. Sonra evlenecektik, sadece ve sadece benim olacaktı. Tamamen bana ait. Belki arada kavga edecektik ama yine de asla ayrı kalamayacaktık. Kıskançlığım yüzünden bana kızacaktı ama akşam yatağa girince yine bana sokularak uyuyacaktı.

Ben onsuz, o bensiz nefes alamayacaktık. Nefes alabilmek için birbirimize muhtaç olacaktık. Belki iki çocuğumuz olurdu. Biri kız biri erkek... Kızımız annesine benzeyecekti onun kadar güzel, asil, sevecen ve iyi niyetli, oğlumuz bana benzemeli ki hem annesine hem kardeşine ben yokken sahip çıkabilmeli.

Tüm bunlar hayal olarak mı kalacaktı? Esin ve ben bunu mu hak etmiştik? Ne sanıyordum ki benim hayatım anca bu kadar düzgün gidebilirdi. Bir yerlerde tökezleyeceğimi anlamalıydım. Eğer o gece yanına gitmeseydim şuanda hayatta olacaktı. Peşime takılan piç heriflerin hedefi olmayacaktı. Benim canımı daha çok yakabilmek için onu hedeflediklerini biliyordum. Peki, bundan sonra ben ne yapacaktım. Esin, Esinim yokken nasıl ayakta kalacaktım. Onunla kısa süredir beraberdik ama sanki bana yüzyıllar gibi gelmişti. Sanki bu dünyaya geldiğimden beri yanımdaydı. Onunla büyümüştüm, onunla gülüp onunla ağlamıştım. Hayatımın her anında o varmış gibi...

Şimdi yine gelse karşıma geçse o taptığım gülüşünü yerleştirse yüzüne; ''Canın neden sıkkın? Bana her şeyi anlatabilirsin Şafak'' dese. Bana sevgi sözcüğü kullanmasa da adımı ağzından duymak bana dünyanın en güzel kelimesi gibi geliyordu. Esin, bu dünya da sevgimi hak eden üç kadından bir tanesi annem, ablam ve o...

Annemi de çok zamansız kaybettim. Öyle ki onu hiç görmedim bile... Eğer yaşasaydı bir kardeşim daha olacaktı Damla. Zaten annem Damlayı dünyaya getirirken veda etmişti bizlere ben daha 1 yaşındayken. Sırf annemi hatırlamak için 1 yaşına dönmeyi o kadar isterdim ki. Damla, o da annesizliğe dayanamadı ve sadece birkaç aylıkken onu da kaybettim. Hayatın benden aldıklarına bir kişi daha mı eklendi şimdi. Ben yine mi yenildim. İçinde bulunduğum karanlık bir ton daha mı koyulaştı?

Hayır, bu sefer seyirci kalmayacağım. Ne olursa olsun canımı yakanların canını en az benim kadar yakacağım. Sevdiğim, âşık olduğum, değer verdiğim kız o odada ölümle savaşırken ben burada boş boş durmayacağım.

''Ahmet hemen hazırlan çıkıyoruz'' Ahmet şaşkın şaşkın bakmaya başladı. '' Esin bu haldeyken mi? Ya bir şey olursa ya bir daha göremezsen nasıl ayrılacaksın yanından?''

''Sen ne diyorsun be? Esin'e hiçbir şey olmayacak anlıyor musun? Onu da kaybetmeyeceğim.''

''Şafak seni üzmek istemiyorum ama durumu kötü biliyorsun. Doktor fazla ümitlenmememizi söyledi açık açık'' aptal herif ağzından çıkanı kulağı duymuyor her halde. Esin yapmaz ki, beni bırakıp gitmez.

''Ahmet, ya çeneni kapat ya da bırak ben kapatayım'' anlamalıydı Esin'in uyanmaktan başka seçeneği yoktu.

''Ben ümitlenip te kahrolmanı istemiyorum o kadar. Baksana ailesine ne durumdalar. Kalıp onlara destek olman lazım''

''Bana kim destek olacak peki? Ne haldeyim görmüyor musun? Esin'i bu hale düşürün piç hala dışarda elini kolunu sallaya sallaya geziyor. Belki de beni alt ettiğini sanıyor. Esin benim yüzümden vuruldu. Bende hiçbir ley yapmadan öylece oturacak mıyım? O şerefsizi bulup canını almadan bana huzur yok'' o adinin ölmesi bile beni rahatlatmaz. Öyle acılar çekmeli ki benim ne halde olduğumu anlamalı.

''Sen delirmişsin. Katil mi olacaksın Şafak? Her ne kadar o herif yaşamayı hak etmese de onu öldüremezsin!''

''Neden? O benim Esin'imi elimden almaya çalıştı. Beni ondan mahrum bırakmak istedi. Etlerimi bıçakla un ufuk etse canımı bu kadar acıtamazdı. Peki, Esin ne hissetti ve hissetmeye devam ediyor. Ben ona bakmaya kıyamazken o piç onun canını yaktı. Onun yüzünden kaç gündür yoğun bakımda yatıyor. Belki bir daha...'' artık sesimi kendim bile duyamıyordum. Onu bir daha görememe düşüncesi bile kalbimin teklemesine sebep oluyordu. Ahmet kolumdan tutup yeden kaldırdı.

''Ulan bir gün beni siniden patlatacaksın. Tamam, dediğin gibi o şerefsizi bulalım. Sonra sinirlerin yatışana kadar girişelim hatta yorulduğunda ben devam ederim ama öldürmek falan yok. Biz kimiz de Allah'ın verdiği canı alacağız. Bir yerde tutarız canın sıkıldıkça ağzını burnunu kırarsın ama sonra yani eğer Esin kendine gelirse onu polise vereceğiz ve o şekilde cezasını çekmesini sağlayacağız.'' Bir anda yüzümde küçük bir gülümseme oluştu. Zevkten, mutluluktan uzak aklıma gelen düşünceye gülümsemekti bu.

''Peki, nasıl istersen o herifi bulalım ve Esin uyanana kadar doğduğuna pişman edelim. Sonrada adalete teslim ederiz'' Ahmet şüpheyle baktı yüzüme

''Bu gülüşün hiç iyiye benzemiyor inşallah bir aptallık yapmazsın. Bizim çocuklara haber verelim mi?''

''Evet ihtiyacımız olacak''    

Merhabalar kim vuruldu diye merak edenler buyurun yeni bölüm karşınızda. Yorum ve beğeniyi unutmayın lütfen :) :) :) :)