1. BÖLÜMM

18 3 0
                                    

Bugün yine acele ile kalktım.Otobüs ü kacirma korkusuyla hemen hazirlandim.Üniverste okuduğum için ailemle yaşayamiyordum.Kıyafetlerimi değiştirdikten sonra hemen evden çıktım cikmasina da ben evden  çıkinciya kadar otobüsü kacirdim zaten surekli otobüsün peşinden koşmaya alışmıstım bir nevi sabah sporum oluyordu ve yine kosmaya baslamistim ama bu sefer yetişmiştim.

Otobüse bindikten sonra okul arkadaşım sınif arkadasim ve okulun gözdesi Can ı gördüm Can da beni görünce gel işareti yaptı bende yanindaki boş koltuğa oturdum yani Canın yanına    oturdum ama işin garip tarafi o otobüslere binmezdi demek ki arabasini babasi almıştı.Yoksa hayatta otobuse binmezdi  yanimdan ses gelince Can  nin bana seslendigini duydum


''Okyanus''

"Efendim"

"Nereye gittin"

"Ne!anlamadim"

"Sürekli sana sesleniyorum da"

"Afedersin ya dalmişım"

.
Acaba bir şey mi demişti ne demişti ki?

"Okyanus yine mi geç kalktın"

"Evet"

Simdi okula gidecem Birceyi dövecem beni neden uyandırmıyor ki birde ev arkadaşı olacak...

"Saatini kursan da öyle uyusan erken kalkabilirsin"


"Alarmın sesini duyamıyorum ki"

"Niye"

"Uykum çok derin de".

O kadar güzel gülüyor ki gülüşüne hayran kaldigim tek insan diye bilirim.Onunla zaman çok hızlı  geçiyor ki İnanamıyordum.

HAYATIMIN  UFKUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin