PAİNİTE #Wattys2017

P-4

Hello karşlerim. Nasılsınız?

Kitabımız yavaş yavaş büyümeye başladı sayenizde🖤. Çok müğkosunuz la siz kdkfkdl

Her neyse. Bundan sonra şöle yapmaya karar verdim. 2 günde bir bölüm yazacağım. Çünkü hikaye 2. ve 3. bölümlerde 1. bölüme nazaran daha az okunmuş. Bu yüzden belli bir süre vereceğim okunması için.

Kapaktaki kişileri karakter olarak ekleyem mi, yoksa sizin hayal gücünüze mi bırakayım. Bu bölümü okuyan herkesin yorumunu istiyorum buraya. Çünkü biraz önemli.

Ne gada konuştum ya. Hadi siz bölüme geçin.

Çalışması için siyahkralice55 ye teşekkürler 🖤

~•~

"Bıçak sinirlerini son anda sıyırmış. Eğer gelseydi yürümesi zorlaşacaktı. İlk atılan dikiş yanlış atılmış bu yüzden ilk dikiş yerleri acıyacak fakat 1-2 güne geçer. İstirahat etmesi en iyisi. Bir de ona hem ağrı kesici hem de krem verdim. İlacı sabah akşam kullanacak,  kremi sabah akşam sürecek."

"Tamam doktor." Onun sesi kulağıma gelirken gözlerimi iyice sıktım. Bacağımı hala hissetmiyordum. Gözlerimi yavaşça açtım. Fakat ona bile gücüm yoktu.

Kollarımdan destek alarak yatakta yavaşça doğruldum. Sesler kapının arkasından geliyordu. Fakat sanki onun sesi bir adım uzaklığımdaymış gibi gürdü. Etrafıma bakındım. Beyaz bir komidin, beyaz çalışma masası, makyaj masası ve asıl dikkatimi çeken şeyse duvarda büyük bir rafta tek başına duran bir taş.

Gözlerim taşta sabit bir şekilde kalmıştı. Kırmızıydı. Etrafı cam kaplıydı. Bu kadar değerli miydi ya da bu odada tek başına bırakılacak kadar yalnız ?

Gözlerimi kapayıp açtım. Taytım artık yoktu. Bir bacak kısmı mini bir şort hatta boxer halini alırken diğer bacak kısmı bileğimin biraz üstünde bitiyordu. Ayak bileğimdeki halhal neredeydi peki ?

Elimi yatakta gezdirmeye başladım. Kan olan yatakta...

Ancak elime gelen tek şey çarşafın soğuk yüzüydü. Gözlerim büyürken başucuma dahi baktım, yatakta olmadığını idrak edince hemen yere eğildim. Ancak tahta zeminden başka bir şey yoktu. Ah bir de şu makas.

Ayağa kalkmaya çabaladım. Ama bu halde zordu

İlk deneme: Başarısız.

İkinci deneme: Eh işte.

Üçüncü deneme: ayağa kalkıp düşmesem iyiydi.

Dördüncü deneme: Başardım !

Biraz da olsa eğilip yataktaki makası aldım ve kot ceketimin bilek kısmının içine sakladım. Kapıyı yavaşça açtım. Adım atarken duvardan destek alıyordum. Fakat o ise beni tutmuyor yalnız bırakıyordu.

Derin bir nefes aldım tekrardan. Başımdaki ağrı ile birlikte yataktan kalktığım için gözlerim hafif kararıyordu.

Önümde uzanan geniş koridora baktım. Lanet olsun neden bu kadar büyük bir yer !

Gözlerim sinirden doluyorken önümü net göremiyordum. Bu yüzden tek dayanağım çıplak duvarlardı. Arkamdaki merdivenden adım sesleri gelirken hızla yanımdaki bir odaya girdim. Gözlerim kapalıydı fakat ağzım sanki nefes almakta zorlanıyormuşum gibi gözlerimin aksine açıktı. Artık şu içten sayarak sakinleşme olayının bende de işe yaraması lazımdı!