Yoongi'nin suratına ciddi misin der gibi baktım. Sanırım yanlış duymuştum.
"Bana öyle bakma. Yaptığın çok saçma ve ben bir karar vermeni istiyorum. Benim üzerime yalanlar söylüyorsun ya da yanlış duruma düşüyorsun. (Elleri ile kafamı sabitledi ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.) Ya yalancı duruma düşmemek için yalanını gerçeğe çevir ya da yanlış anlamaları düzelt ve yalanını ortaya çıkar. Sen karar vereceksin."
Kafamı bırakıp dönüp gitti. Olduğum yerde bir müddet hareketsiz durup bekledim. Beynim dediği şeyleri anlamamaya yemin etmiş gibiydi. Yutkunup kendime gelmeye çalıştım. Yaptığım şey bu kadar kötü mü?
***
Zar zor eve gelip duş aldım. Bu konuyu akşam düşünmeye karar verip hazırlandım. Asya' ya on dakikaya orada olacağımı belirten bir mesaj attım. Bir şeyler atıştırıp evden çıktım. Yolda giderken bir markete uğrayıp ablamın sevdiği abur cuburlardan aldım. Hastaneye varınca ablamın odasına gittim. Kapıyı çalma gereği duymadan içeri girdim. Ablamı uyurken görünce sessizce Asya' nın yanına gidip selam verdim. Poşetleri özenle yere koyup koltuğa oturdum.
"Kalk, konuşacağım seninle."
Asya fısıldayarak konuşmuş daha sonra bir şey demeden odadan çıkmıştı. Arkasından gittim.
"Ne oldu?"
"Sana sormalı? Ne yaptınız, neden geldi?"
Sabah olanları, Yoongi'nin bana dedikleri hariç, anlattım. Birkaç bir şey söyleyip gitti. Bende rahat bir şekilde uzanıp telefonumla oynamaya başladım. Arada ablamı kontrol ediyordum.
***
Telefonuma gelen bildirim sesi ile yerimden sıçradım. Uyuyakaldığımı fark edince kendime söylendim. Telefonuma bakmadan evvel ablama doğru kafamı çevirdim. Yattığı yerde göremeyince kaşlarımı çattım. Daha sonra lavabodan ses gelince yine eski pozisyonumu alıp telefona baktım. Saat sekiz buçuk gibiydi. Mesajı gönderen Yoongi idi. Nedensizce huzursuz hissedip yutkundum. Mesaja baktım.
Gönderen; Yoongi
Yarına kadar kararını ver. Bu benim kararını merak ettiğimden değil, çocuklar susmuyor. O yüzden.
Kaşlarımı çattım. Zaten ona merak ettiğini söyleyen olmadı ki. Sıkıntılı. Sinirle telefonumu bırakıp ayağa kalktım. Bu sırada ablam lavabodan çıkmıştı.
"Uyandın mı? "
"Sence abla?"
Gülüp yatağına geri yattı. Poşetteki abur cuburlar aklıma gelince hızla yerden alıp ablama götürdüm.
"Al. "
"Bunlar ne? Ah, teşekkür ederim kuzum."
Gülüp yanına oturdum. Nedense ona karşı suçlu hissediyordum.. Sessizce ablamı izledim. Ablam birkaç abur cuburu bitirmiş, yemeye de devam ediyordu. Bir anda kalkıp önündeki poşeti aldım.
"Daha fazla yeme. Zararlı."
Bir şey demesine fırsat vermeden poşeti uzağa koydum. Tekrardan koltuğa geçtim ve yattım. Telefonu elime almaya da korkuyordum. Öylece boş boş tavana bakmaya başladım.
~~
"Anlatmak istediğin bir şey var mı?"
Ablamın sesi ile yerimden fırladım. Elimi kalbime koyup ablama baktım.
