O gece yanımda Buse ve Burak kaldı.İkiside benden daha önce uyumuşlardı çünkü henüz kimse yol yorgunluğunu atamamıştı.Sabah uyandığımda Burak çoktan gitmişti onun yerini Osman almıştı.Uyanır uyanmaz ''açım'' dedim.Osman hemen ''nasıl bir insan uyanır uyanmaz yemek yemek ister gözünü her açtığında yemek istiyorsun''dedi.Bende gülümsedim Buse bizi hiç takmıyordu ''Aloo noldu bizim yemek işi?''
-Neden ben getiriyorum Osman getirsin ben seninle bir şey konuşkıucam.
-Yine bana kaldı.Tamam tamam gidiyorum.
dedi ve gitti Osman.O çıkar çıkmaz Buseye ne oldu bakışı attım.Buse utana sıkıla konuya girdi.
-Su,benim için hepiniz çok değerlisiniz.Ama Osman'ın yeri benim için çok farklı bir süredir ondan hoşlanıyorum.Onun da bana karşı boş olduğunu düşünüyorum.Aramızda her an birşeyler olabilir.Bu yüzden ben bu süreci hızlandırmak istiyorum.Senden bu konuda bize yardımcı olmanı pistiycem yapabilir misin?
Şok olmuştum.Osman benim erkek olarak gördüğüm tek insandı o zamana kadar kendime hiç itiraf edememiştim ama onu seviyordum.Ölecek kadar değildi belki ama gerçekten seviyordum.Onun da bana karşı boş olmadığından emindim ama Buse'nin sözlerini duyunca düşündüm ve Buse'nin o zamana kadar hiç birini seviyorum ya da birinden hoşlanıyorum dediğini duymamıştım.Cevap veremedim.Olacakları düşünüyordum bir süre düşündükten sonra onlara destek olmaya karar verdim.Çünkü onlar benim için tüm fedakarlıkları göze almıştı.Kendimi durdurabilir miydim?Osman'ı sevmekten vazgeçebilir miydim?Bunları hiç düşünmedim düşündüğüm tek şey Buse'yi hayal kırıklığına uğratamam.''Tabi ki yaparım ama ne ?'' dedim ve gülümsedim.Çok doğal olmaya çalışsamda içim kan ağlıyordu.Erkeğimi en yakın arkadaşıma kaptırmak üzereydim.
-Şu gezi olayını Osman'la yapmak istiyorum yani yer değiştirsek ? Aşkım bak kimseye söyleme senin Osman'la gitmemen için bir bahane uydururuz kimse bilmemeli ondan hoşlandığımı.
Ne! İş gittikçe içinden çıkılmaz bir hal alıyordu.Bunu kabul edemezdim ama hemen bir bahane bulmalıydım.Aklıma gelen ilk şey buydu.
-Burak biletleri çoktan almadı mı?
dedim.Biran için kurtulduğumu düşünerek.
-Hayır ona alması için biraz daha beklemesini söyledim.Senin hastalığını bahane ederek.
dedi ve göz kırptı.Arkadaşımı kıramazdım ama Osman'la gitmek istiyordum bu geziye hemen bir şeyler düşünmeye başladım.
-Buse yanlış anlama lütfen ama ben Özbekistan'a gitmek istemiyorum.Güney Kore'ye gitmek istiyorum.
dedim.Ve kendimi bu bahane için içten içe tebrik ederken Buse yeni bir fikir buldu.
-Onu da düşündüm sen bana destek çıkarsan Burak'la Osman'ı yer değiştirmeye ikna edebiliriz.
dedi ve o masum gülümsemesini yapıp gözlerimin içine baktı.Benim için onca sıkıntı çekmişti Buse onun kalbini kırmamalıydım.Zaten Buse bana bunları söyledikten sonra artık Osman'la ilgili hiçbir şansımız kalmamıştı.Bu yüzden ''tamam o olur''dedim ve gülümsedim.Buse sevinç çığlıkları attıktan sonra bana sarılmaya başladı.İyi yaptım dedim kendi kendime.Sonra Buse'ye dönüp ''biraz daha dinlenmem lazım beni bir kaç saat yalnız bırakabilir misiniz ?'' dedim.
-Yemek yemeyecek miydin?Daha yeni uyandın ne uykusu bu?Doktor çağırmamı ister misin ?
dedi telaşla.''Gerek yok iyiyim.Sadece biraz daha uyuycam ama odada yalnız kalmak istiyorum etrafımda insanlar varken uyuyamıyorum.Siz gidin takılın ben uyanınca sizi ararım.''dedim.Buse istemeye istemeye kabul etti ve çıktı.Muhtemelen Osman'ın yanına gitmiştir,beraber yemek yiyeceklerdir diye düşündüm.Ve gözümden yaşlar akmaya başladı.Ağlamak istemiyordum çünkü bu beni çok güçsüz hissettiriyordu.Herşeye ağlayan bir sulugöz olmak istemiyordum.Ama gözyaşlarımı tutamadım.Ağladıkça ağladım ve uykuya daldım.Uyandığım da Ezgi ve Buse ağlıyordu.Murat gözlerimi açtığımı görünce heyecanla''UYANDII'' dedi ve hemen doktorun yanına koşturdu.Herkes başıma toplandı neden ağlıyorlar ne oldu ki diye düşündüm ve başımın sarılı olduğunu fark ettim.Başımda ki sargı bezini umursamadan ''ne oldu neden ağlıyorsunuz?'' dedim. Kimseden çıt çıkmıyordu.Ezgi:
-Sen görmedin mi?
