Sonunda evimdeyim ben yokken herkes burayı temizlemiş ve o günden kalan bütün izleri yok etmişti.Eve girer girmez kafamın üstünde bir konfeti patlatıldı.Ev ağzına kadar balon dolmuştu.Şişko Selin'den Kıskanç Eda'ya Apaçi Gökhan'dan Güzel Merve'ye herkes bizdeydi tüm arkadaşlarımız....Eve girdiğimde herkes beni kucakladı önce ''Bunlar nerden biliyor hasta olduğumu inşallah ağızlarından birşey kaçırmamışlardır''diye düşünürken Burak geldi ''merak etme her şey kontrolüm altında sakar olduğunu herkes bildiği için düştü dedim '' dedi göz kırptıktan sonra elindeki meyve suyunu elime tutuşturduktan sonra yanağımı öptü ve gitti.Gözlerim Ezgiyle Murat'ı arıyordu.Odama çıktım ikiside odamdaki koltuklara uzanmışlar gözlerinin altı mosmor şekilde nefes almaya çalışıyorlar.''Ne oldu size bu haliniz ne ?'' dedim ve koşarak yanlarına gittim.Murat:
-Öldürücem o Burağı ben alışverişe gidiyorum dedi bütün balonları bize şişirttirdi ölüyoruz 600 tane balon rahat şişirmişimdir.
-Aşkımm kıyamam benimde dudaklarım morardı ne yapsak ki bir şey içmek ister misin ?
İkisinede şöyle bir bakış attıktan sonra kalktım ve popolarına vurmaya başladım ''odama girebileceğinizi kim söyledi aşkımmışmış Burağın ipiyle kuyuya inmeyin demiyor muyum ben size kalkın aşağı gidin bende üstümü değiştirip geliyorum hadi hadi...'' Onlar Offlaya Pofflaya aşağı indiler bende o sırada balkondan geçenlerde duyduğum sesin aynısını duydum bu sefer bakmaya üşenmedim.Balkonun kapısını açtım o dağınıklıkta pek bir şey belli olmuyordu tam kapıyı kapatıyordum aynı sesi bir daha duydum.Bir kutu vardı balkonda yavaş yavaş yaklaştım tahminen içinde bir kedi vardı.Kedilerden nefret ediyorum bu yüzden açmaya korktum.Hemen aşağı inip bizimkileri çağırdım hepsi söylene söylene de olsa beni takip ediyordu.Osman en sonunda açmaya gönüllü tek kişi olduğundan kutuyu açtı.Ben içinden kedi çıkacağından emindim bu yüzden içeride bekliyordum camdan onları izliyordum.Kutunun içinde ne olduğunu bilmiyordum ama Osman kutuyu açıp içindekini görünce bembeyaz oldu belli ki içinde çok korkunç bir şey vardı.Osman çoğu zaman duygularını belli etmez ama bu sefer farklıydı hemen içinde ki açlıktan neredeyse ölmek üzere olan kediyi çıkardı kutunun içine bakan şoka giriyordu.Herkesin gözleri büyümüştü Ezgi ve Buse neredeyse bayılacaklardı.Burak ''bunu kim neden yapsın?'' dedi.Osman hemen kutuyu kapatıp ''kimse hiç bir şey görmedi tamam mı?''dedi.Kimseden cevap yok o öyle söylemiş olsa bile herkes her şeyi görmüştü ben hariç.Osman tekrar etti bu sefer sesini çok daha yükselterek.
-KİMSE HİÇ BİR ŞEY GÖRMEDİ.BU KONU AÇILMAYACAK.KİMSE BU KONU HAKKINDA KONUŞMAYACAK.
dedi.Buse ağlamaya başladı.Ezgi onu teselli etmeye çalışıyordu.Bense ne yapacağımı bilemez halde herkes gibi bekliyordum.Murat koşarak aşağı indi.Bütün herkesi evine gönderdi.Evde sadece biz kalmıştık.Osman kutuyu kucakladı ve sıkıca kapatıp aşağı doğru iniyordu.Kutunun içinde ne olduğunu şimdi öğrenmezsem bir daha öğrenemeyeceğimden adım gibi emindim.Osman hızlı adımlarla aşağı iniyordu.Koşarak peşinden gittim ve tam çıkacağı sırada onu yakaladım.''Bana ver onu'' dedim.Cesaretimi toplamıştım her şeye hazırlıklıydım içinden tabanca çıksa bile korkmayacaktım.Osman cevap vermedi gitmeye yeltendi ama izin vermedim.''Bakıcam'' dedim ''üstesinden gelebilirim.''Ama yok en kötü ne olabilirdi ki içinde diye düşünüyordum bir yandan da gözlerimle Osman'a yalvarıyordum.Osman:
-Bu senin ya da benim üstesinden gelebileceğimiz bir şey değil.Gir içeri.
dedi.Tam gidiyordu ki onu tekrar tuttum ve
-Bakıcam bakmalıyım içinde ne olduğunu görmeliyim.Üstesinden gelicem söz veriyorum ve yalvarıyorum o kutuya bakmam gerek.
Böyle düşünüyordum çünkü o kutu benim hayatımı değiştirecek olan kutuydu biliyordum.Öyle hissediyordum. Osman beni engellemeye çalışıyordu.Burak :
-Osman bırak baksın biz burdayız bir şey olmayacak.
dedi.Ezgi bağırdı ''Hayır Osman SAKIN açma o kutuyu açarsan hayatı boyunca o kutudaki şeyi düşünecek SAKIN!'' dedi.Buse'de Ezgi'de hıçkıra kıçkıra ağlıyordu.O ana dek hiç konuşmamış olan Murat ''Eğer kutuyu açmazsan hayatı boyunca o kutuda ne olduğunu öğrenmek isteyecek bizi bu hale neyin getirdiğini eğer sorumlu hissediceksen kutuyu bana ver.'' dedi.Çıldırmak üzereydim ne olabilirdi o lanet olası kutuda.
-Bakıcam bakmak gerektiğini hissediyorum.Lütfen beni anlayın
dedim.Burak ''biz burdayız ve her zaman yanındayız sakın bakınca korkma tamam mı''dedi ve kutuyu Osman'ın elinden aldı hep beraberdik o bana kutuyu göstermek için açıyordu ki.''DUR!'' Dedim korkuyorum.'' Burak ''tamam hazır olunca bana söyle'' dedi.Biraz bekledim kalbim yerinden fırlayacak gibiydi daha kutuyu görmeden bayılacak gibi oldum bir süre kendimi toparladıktan sonra ''uzakta dur kutuyu ben açıcam'' dedim.Herkes arkama geçti aramızda yaklaşık 2 metre vardı kimse kutunun içini tekrar görmek istemiyordu.Biraz daha düşündüm.Ya kutuyu açtığıma pişman olursam ? dedim ama sonunda açtım...
