-Neyi görmedim mi ya ne oldu?
dedim.Burak hemen yanıma geldi ve anlatmaya başladı.
-O psikopat amcan buraya gelmiş sen uyurken sana çiçek vazosuyla vurmuş.Kamera kayıtlarından baktık.Çok korktuk Su,3 gündür uyuyorsun yeni geldin kendine.
dedi ve sarıldı bana.Duyduklarım karşısında şok olmuştum kendi öz amcam beni öldürmek mi istemişti yani ? İnanmadım,inanmak istemedim ama doğruydu.Doktor geldi ve ''Nasıl hissediyorsun?'' dedi bi yandan gözlerimin içine kalemiyle bakarken bir yandan cevap vermemi bekliyordu.Herkes çok endişeliydi kulaklarını kocaman açmış benim sözlerimi bekliyorlardı.Doğruldum ve daha fazla endişelenmemeleri için ''Açım!'' dedim.Herkes gülüştü ve herkesin bir anda keyfi yerine geldi.Buse hemen kucağıma bir tepsi yerleştirdi.İçinde patates kızartması ve tavuk parçaları vardı.Ezgi:
-3 saatte bir tepsiyi değiştiriyordu.Uyanınca açım diyeceğini biliyordu.
Dedi ve hep beraber tekrar gülüştük sonra ben ''nasıl olurda bu kadarcık şeyle doymamı beklersin? 4 gündür yemek yemiyorum haberiniz var mı?'' dedim.Onlarda ''bizde yemiyoruz zaten sayende merak etme''dediler.''Ben burdan çok sıkıldım doktor bey ne zaman çıkıcam?'' dedim ve yemeğimi yemeye devam ettim.Doktor:
-Madem sıkıldınız yarın sabah taburcu olun.Ama kendinizi motive edecek ne varsa onu yapın.Kafanızı çok meşgul etmeyin.Arkadaşlarınızla vakit geçirip biraz eğlenin.Hatta yarın burdan sonra çıkıp yapmaktan en çok korktuğunuz şeyi yapabilirsiniz.Ama ben herşeye rağmen derim ki yalnız kalmanızda fayda var biraz yalnız yaşamaya çalışın.O zaman tek başınızada bir şeyler yapabileceğinizi göreceksiniz.
dedi.Ve gitti doktor sözlerinde çok haklıydı.Ben bir yandan onun söylediklerini değerlendirirken bir yandan da kucağımdaki tepsiye gömülmüş o harika tavukları yiyordum.Yemeğimi bitirdikten sonra üstümdeki kablolardan kurtulup tuvalete gitmek için ayağa kalktım.Osman hemen yanıma geldi ve koluma girdi.Hemen çıktım kolundan ''ben yapmalıyım kendim yapabilirim.''dedim.O gün hiç amcamı düşünmeyecektim.Banyodan çıktıktan sonra saçımı binbir güçlükle toplamaya çalıştım herkes bana yardım etmek istiyordu ama kimsenin yardımını kabul etmiyordum.Biraz kendime çeki düzen verdikten sonra hep beraber yürüyüş amacıyla hastanenin bahçesine çıktık.Biraz yürüdükten sonra bir banka oturdum ve Osman'dan sigara istedim.Herkes şaşkınlıkla bana bakıyordu.
Murat:Hala hastasın ve sigara mı içmek istiyorsun?
Dedi.''Doktor kendimi motive etmemi söyledi sigara beni mutlu ediyor.''dedim ve gülümsedim.
-Ee ben yokken neler yaptınız anlatın bakalım
dedim.Benden başka hiç kimsenin keyfi yoktu.Hepsi bana morarmış gözlerle bakıyordu.Anlaşılan uyuyabilen tek kişi bendim.
-Hadi evlerinize gidin yatın sabah beni almaya gelirsiniz hepiniz mala dönmüşsünüz.
dedim ve ayağa kalktım onların cevabını beklemeden ilerliyordum ki yere düştüm.Hemen hepsi koşup beni kaldırmaya çalıştı.
-Hayır istemiyorum kendim kalkabilirim.
dedim ve gülümsedim.En sonunda dayanamayan Osman bana herkesin içinde bağırmaya başladı.
-İyiymişsin gibi davranmaya çalışma hepimiz iyi olmadığını biliyoruz ve görüyoruz.Kendi başına yapmak mı hayır buna izin vermiycez sen düşüceksin biz kaldırıcaz sen bin kere düşersen biz seni bin kere kaldırıcaz bu yüzden kendi başının çaresine bakmaya çalışma.
dedi.Herkes bize bakıyordu.''Biraz daha yemek yemeliyim bana biraz tavuk alır mısın?'' dedim.Osman sinirli sinirli gözlerime baktıktan birkaç sn sonra hızlı adımlarla yanımızdan uzaklaştı.Odaya geri döndüğümüzde kimseden çıt çıkmıyordu.
-Ne zamana kadar size muhtaç yaşıycam? Ne zamana kadar sizi endişelendirerek yaşıycam? Ne zamana kadar sizinle yaşıycam? Kendimi idare edebilmeyi öğrenmem gerek.Her yerim sağlam bir kaç saçma sorun yüzünden sizide yoramam anlayın lütfen.
dedim.Çıt yok.Buse ''Biz sonuna kadar ne yaparsan yap,nerde olursan ol hep yanındayız bu yüzden bunları daha fazla düşünme'' dedi ve göz kırptı.Hemen konuyu değiştirmem gerekiyordu.
-Off çok sıkıldım!Çok kalabalıksınız Osman ve Buse yanımda kalsın geri kalanınız benim evime gidin yatın sabah hepinizi evimde görmek istiyorum.
Dedim ve bu seferde ben Buse'ye göz kırptım.Herkes mecburen kabul etti ve teker teker çıktılar.
-Sakın arabayla gidelim demeyin taksiye binin!Bu halde araba falan kullanamazsınız!
diye bağırdım arkalarından.Ve Buse'den telefonumu istedim.Ben telefonumu kurcalarken o konuşmaya çalışıyordu.''Amcan konusunda ne yapacaksın şikayetçi olacak mısın?'' dedi.Cevap vermedim.''Çok daha kötü şeyler olabilirdi neyse ki iyisin'' dedi yine cevap vermedim.''Acaba doktorla konuşsam mı bence bir kaç gün daha burda kalmalısın gibime geliyor'' dedi.İşte o zaman hızla kafamı çevirip ''Hayır asla bir an önce eve gitmemiz lazım yeni maceramız için hazırlık yapmalıyım.''dedim.
-Bence gidemiycez 3 gün sonra için biletler alındı ama sen bu haldeyken...
-Şştt!Sen Burak'la Osman'ı nasıl ikna ettin onu söyle bakalım.
dedim ve gülümsedim.
-Nerden anladın ikna olduklarını.
''Gitmek istediğini görüyorum da ondan.''dedim ve gülümsedim.Oda''Onları ikna etmek benim için çocuk oyuncağı biliyorsun'' dedi.Ağzım biraz daha zorlasam kulaklarıma değecekti.Ben kötü hissetsemde o kötü hissettiğimi anlamamalıydı.Biraz sonra kapı çaldı Osman elinde 3 kova tavuk ''Sana bağırdığım için özür dilerim'' dedi.Gülümsedim ve ''ayı besliyorsun herhalde bu kadar tavuğu yememi nasıl beklersin'' dedim Buse'yle Osman ''2 saat sonra açım dersen şaşırmayız'' diyip gülüştüler.İşte o zaman fark ettim ne kadar da yakışıyorlardı birbirlerine...
