BEKLENMEDİK SÜRPRİZ

BS-3

   Evet gerçekten başarmıştım ! Bugün deneme sürecinin son günüydü ve başarılı olduğum için işe alınmıştım. Bütün hafta boyunca yapılması gerekenleri öğrenip doğru bir biçimde uyguladım. Tabi bu süreç içinde müdürün gözü sürekli üstümdeydi. Her hareketimi izleyip bir yanlışımın olup olmadığını kontrol ediyordu. Bu biraz beni strese soksada sonuçta işi kapmıştım !

  Bu sureç içinde sürekli ev ilanlarına  baksamda bir sonuca varamamıştım. Kiralar çok yüksek olduğu için gözüm korkmaya başladı. Nasıl yapacağımı bilmiyorum ama bir an önce halledip yurdu terketmek istiyordum. Yarın mudurden ilk avansımı isteyecektim. Umarım ilk haftadan istediğim için terslemezdi. Ama ev için istediğimi söyleyip durumu izah edersem kabul edeceğini düşünüyorum.

Saat  01:30 olmuştu. Bunları düşünmeyip uyumak istiyordum. Ev işi aklımı kurcalayıp duruyordu. Derin bir nefes alıp yatağın başlığına yasladığım yastığımı düzeltip eski haline getirdim ve ellerimi başımın altına sabitleyip tavanı seyre daldım. Küçüklüğümden beri en sevdiğim şeyi yapıp birgün mutlu olacağıma dair hayallerimi kurmaya başladım. Hem böylece daha çabuk uykum geliyordu. Ne kadar kızgın olsamda belki birgün ailem beni bulup özür dileseler hic düşünmeden affedeceğim aklıma geldi. Affedermiydim ki ? Affederdim galiba.

Bir süre sonra gözlerimin yavaş yavaş kapanmaya başladığını hissettim. Uyku resmen bedenimi sarmalamıştı. Hiç tereddüt etmeden kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

****

Sabah kendimi çok iyi hissediyordum. Yatakta doğurulup saate baktığımda bunun nedenini çok iyi anlamıştım. Saat 09:30 olmuştu. Bu saate kadar nasıl alarmın sesine  uyanmadığımı düşünürken gözüm çalar saate kaydı. Çalışmıyordu. Büyük ihtimalle pili bitmişti. Aynı zamanda telefonumun sarjida bitmiş ve kapandığı için telefonun alarmıda çalmamıştı. Elimi alnıma vurup hemen dolabın karşısına geçtim. Bir an önce hazırlanıp işe gitmem gerekiyordu. Yoksa ilk günden kovulacaktım ! 

  Beyaz bir gömlek ve siyah kot çıkardıktan sonra üstümdekilerden kurtulup giyinmeye başladım. Saçlarımı da aynada gelişi guzel hallettikten sonra çantamın içine şarj aletini koydum. Telefonu mağazada kasiyer bölümünde olan yerde şarj edecektim mecbur.

**

Mağazaya geldiğimde müdüre görünmeden üstümü değiştirip yerime geçtim. Geç kaldığımı anlamaması iyi olmuştu. Çünkü   bugün avans konusunu söyleyecektim. Geç kaldığım için kabul etmeyebilirdi.

   Herkes öğle yemeğine çıktığı sırada bende müdürün odasına çıkıp konuyu konuşmaya gittim. Heyecanla titrek bir nefes alıp kapının önünde durdum. Elimi usulca kaldırıp kapıyı tıklatacağım sırada kapı açıldı ve benim heyecanım ikiye katlandı. Müdüre en tatlı gülümsemelerimden gönderirken kaşlarını sorar  bir biçim de kaldırıp konuşmaya başladı.

  " Birşey mi söyleyecektin Afra ? "

Başımı evet anlamında salladığımda içeriyi gösterip geçmemi söyledi.

İçeri girip koltuğuna oturdu. Bende karşısına dikilip heyecandan parmaklarımla oynamaya başladım. Mudur heyecanlı olduğumu anlamış gibi konuşmaya başladı.

  " Evet, seni dinliyorum Afra. Bir sorun mu var ? "

Sesimin titrek çıkmamasına özen göstermeye çalışarak konuşmaya başladım.

" Evet aslında bir sorun var. Kalmak için kendime bir ev ayarlamaya çalışıyorum. Ve bunun için paraya ihtiyacım var. Ama bende yeteri kadar olmadığı için sizden avans isteyecektim. " dedim çekingen bir tavırla.

Müdür rahatlamış bir şekilde gülümserken neden güldüğünü anlamadım.

" Bunu söylemek için mi bu kadar çekingensin. Bende birşey oldu sandım."
Bir süre durup tekrar konuşmaya başladı.

" Peki Afra, sana avansını vereceğim."

Yuzumde kocaman bir gülümseme meydana geldi.

" Çok Teşekkürler efendim "

" Çıkmadan önce yanıma uğrayıp paranı alabilirsin. "

Tekrar teşekkür edip çıkacağım sırada adımı seslenişiyle durup geri döndüm.

" İstersen sana ev işini ayarlayabilirim ? "

Heycanlanıp hemen atıldım

"  Nasıl ? "

Müdür, bir süre düşünüp konuşmaya  başladı.

" Tanıdığım biri var. İsmi Deniz. Onunda, ona arada sırada ev yemekleri yapıp haftada bi evini temizleyebilecegi bir ev arkadaşına ihtiyacı varmış. Bunun karşılında da kiranın %70'lik kısmını ödeyeceğini söyledi. Senin için iyi olur diye düşündüm. Hem cok fazla evde duran biri değil. O yuzden rahat da edersin. Boyle bir zamanda kira parasıyla başaçıkabilmen zor olur. Bu ev arkadaşlığını kabul edersen sana kiranin %30'luk kısmı kalır. Ben düşün derim. Eğer kabul edersen senin için ayarlayabilirim. Düşün, kararıni bana çıkışta paranı almaya geldiğinde haber ver."

Ne diyeceğimi bilememiştim. Boyle bir şeyi daha önceden hic düşünmemiştim. Ama mantıklı gelmişti. En azından kira parasının az bir miktarıni ödemek kalıyordu bana. Yemek ve temizlik işi kolay nasıl olsa. Ama yinede müdüre biraz düşüneceğimi söyleyip odadan çıktım.

   Aşağı kata indiğimde  kadın bağırışlarını duymaya başladım. Ah bir dakika ! Ben nerede çalıştığımı söylemedim değil mi ?  Hemen söyleyeyim. Ben  bayan giyim mağazasında çalışıyorum. Ve su anda iki kadın bir elbise için tartışıyorlar sanırım. Müdahale etmek için yanlarına gidip ayırmaya çalıştım ama iki birden bana dönüp " Sen karışma !" diye bağırınca direk oradan uzaklaşmaya karar verdim. Zira başımı şişirmelerine ve bağırışlarına maruz kalmak hiç istemem.

  Diğer müşterilerle ilgilenmeye başladığımda öğle yemeğinden dönenler olmuştu. O an kafama dank etti ki ben yemek yetmemiştim !. Guruldayan karnımı ovalayıp açliğımı unutmaya çalıştım. Çünkü bu saatten sonra yemek yemeye gidemezdim
Bende bayanlarla ilgilenmeye devam ettim.

***

Ahh, o kadın görünümlü canavarların dağıttığı elbileseleri yerlerine tekrar dizene kadar canım çıkmıştı. Birazdan mudurun yanina gidip hem avansimi alacaktım, hem de ev arkadaşlığı konusundaki kararimin olumlu olduğunun haberini  verecektim. Herşeyin guzel olacağına inanıyorum nedense.