Maybe one day

13

Help me als ik je nodig heb. 

Help mij vanuit boven.

Vanuit de hemel.

Leer mij hoe ik het leven kan leven zoals jij dat deed.

Alles wat jij deed was met zoveel perfectie.

Ik wil het leren.

Leren van jou.

Ik wil zijn zoals jou.

Omdat jij alles zo perfect deed.

Iets waarvan ik alleen maar van zou kunnen dromen. 

Het is enkel een illusie voor mij.

Hopelijk wordt het ooit werkelijkheid.

Maar soms is hopen niet genoeg.

Dat is wat wij beiden weten.

Anders zou ik al veel eerder hebben gehoopt.

Maar hoeveel ik hoopte, 

niks zorgde ervoor dat jij bleef.

Bleef naast mijn zijde.

Net als echte vrienden.

Dat waren wij, mijn vriend.

Wij waren echte vrienden.

Totdat de rand van de klif steeds verder afbrokkelde.

En het jou meenam.

Mij achterlatend.

Ik stond op een paar meter afstand toe te kijken.

Toe te kijken hoe jij schreeuwend naar beneden viel.

Ik zag het gebeuren.

Ik keek toe.

Tranen stroomden over mijn wangen en vonden zijn weg naar beneden. 

Wetend dat het voorbij zou zijn.

Jouw leven, mijn vriend.