Ik sta op het randje van de rif.
Nadenken.
Ja, ik zou eens gaan nadenken.
Nadenken over alles wat ik fout doe.
Je zou je afvragen waarom ik dat op de rand van een klif doe.
Je zou het denken.
Zodra ik het niet meer zie zitten,
het leven,
hoef ik enkel 1 stap naar voren te zetten.
Het is makkelijk, zou je denken.
Maar nee.
Dat zou laf zijn.
Aangezien jij degene bent die ziek is,
en je er niks tegen kan doen.
Je bent machteloos want de ziekte heeft de macht in jouw lichaam.
Zelf kan je niet kiezen voordat de ziekte de keuze voor je heeft gemaakt.
Ik kan wel kiezen,
en ik zou dan degene zou zijn die mezelf van het leven beroof.
Levensdief.
Echter wel de dief van mijn eigen leven.
JE LEEST
Maybe one day
Short StoryIk zit naast je. Jij en ik altijd onafscheidelijk. Tenminste dat dachten we, totdat het lot ons het tegendeel bewees. Dit voorheen nog sterke meisje loopt op de rand. Op de rand van een klif. Een hoge klif. Telkens dreig ik te vallen...
