"Vergeef me en vergeet me. Maar weet dat ik je altijd bijzonder heb gevonden. Ik weet dat je zonder mij zwak bent. Vergeet niet dat je sterker kan worden. Vriend, wordt alsjeblieft sterker en leef voor mij".
Jouw laatste woorden blijven zich steeds herhalen in mijn hoofd.
Tranen stromen bij elke gedachte aan jou naar beneden.
Echter zorgden de herinneringen er ook voor dat er op mijn gezicht een voorzichtige glimlach verscheen.
De enige persoon die mij kon laten glimlachen.
Jij bent nog steeds de enige persoon.
Ook al ben je er niet meer.
Toch zorg je nog steeds ervoor dat er een glimlach op mijn gezicht komt.
Geen grote glimlach.
Nee, daar is het gemis te groot voor.
Een voorzichtige glimlach.
Een glimlach is een glimlach.
Net zoals jouw laatste glimlach een gemeende glimlach was.
Een gemeende glimlach die ervoor zorgde dat de wereld een paar secondes stil stond.
Een gemeende glimlach met stralende ogen.
Jij, mijn vriend.
Jij bent alles voor mij.
JE LEEST
Maybe one day
Short StoryIk zit naast je. Jij en ik altijd onafscheidelijk. Tenminste dat dachten we, totdat het lot ons het tegendeel bewees. Dit voorheen nog sterke meisje loopt op de rand. Op de rand van een klif. Een hoge klif. Telkens dreig ik te vallen...
