Toen ik er achter kwam dat je onvervangbaar was,
was ik teleurgesteld.
Ik wou zo zijn zoals jij.
Zo graag.
Maar jij had de plaats,
en je was niet van plan om de troon te verlaten.
Ik kon je niet van de troon af halen.
Zelfs wanneer ik je probeerde eraf te trekken,
gaf je niet toe.
Je was onvervangbaar.
Ik was dom.
Ik was naïef.
Ik dacht dat er maar één persoon van ons goed kon zijn.
Dat er maar één goede plek was.
Die jij in bezit had.
Maar helaas is het nu te laat.
Ik ontdek het te laat.
Ik ontdek te laat dat iedereen een ster is.
Iedereen kan schijnen.
Iedereen kan stralen.
Iedereen bijzonder en mooi is.
Echter is het te laat.
De enige plek waar ik nu nog kan schijnen is in de hemel.
Of de hel.
Er is slechts één gedachte die mij kan opvrolijken.
Dat ik door middel van mijn stralen jou zou kunnen vinden.
Jou in mijn armen zou kunnen sluiten.
En vervolgens samen met jou de hemel te kunnen bekijken.
Samen met jou, mijn vriend.
JE LEEST
Maybe one day
Short StoryIk zit naast je. Jij en ik altijd onafscheidelijk. Tenminste dat dachten we, totdat het lot ons het tegendeel bewees. Dit voorheen nog sterke meisje loopt op de rand. Op de rand van een klif. Een hoge klif. Telkens dreig ik te vallen...
