Maybe one day

10

Ik nam afscheid van je.

Zoals van mij verwacht werd.

Je leeft nog.

Maar het leven zal voor jou niet meer lang duren.

Ik heb het moeilijk.

Ik neem jouw glimlach diep in me op.

Jouw glimlach zou ik voor geen goud willen missen.

De glimlach die zoveel moed uitstraalde.

Die is er niet meer.

Nu zal ik het moeten doen met een trieste glimlach,

want we weten beiden dat het niet lang meer gaat duren.

Uit jouw mond kwamen woorden.

"Vergeef me en vergeet me. Maar weet dat ik je altijd bijzonder heb gevonden. Ik weet dat je zonder mij zwak bent. Vergeet niet dat je sterker kan worden. Vriend, wordt alsjeblieft sterker en leef voor mij". 

Je sprak de woorden liefdevol uit.

Maar wat ik niet wist was dat dit het laatste was wat jij had verteld.

Het laatste.

Dit waren jouw laatste woorden, mijn lieve vriend.