Maybe one day

8

Jouw toestand is onstabiel.

Ik wist dat je ziek was.

Ik wil van de klif springen,

als ik jou daarmee kan redden.

Kunnen we niet samen springen?

Ik zit naast het ziekenhuis bed.

Jouw bed.

Mijn handen liggen gevouwen om jouw handen.

Zachtjes streel ik met mijn duim over jouw hand.

Om jou nog enigszins gerust te stellen.

Voor alles wat gaat komen.

Want er komt een zware tijd.

Al die operaties.

Ik wil jouw plek innemen.

Jij verdient de pijn niet.

Ik wel.

Ik zelf ging ook achteruit.

Elke dag.

Ik krijg geen hap door mijn keel.

De mijn huid wordt met de dag witter.

Mijn lippen worden met de dag droger.

Ik zie er met de dag onverzorgder uit.

Maar het maakt me niet uit.

Het enige wat mij uitmaakt is jou, mijn vriend.

Jij bent het belangrijkst voor mij, 

mijn zieke vriend.