headmaster styles. → Türkçe

headmaster styles. // h.s

Yeni şeyler öğrenmekten asla korkma.

24 Aralık, 2011
Noel Arifesi

''Hayatım, biraz sabit durabilir misin?'' Annem bana sabırsız ve sert bir bakış attı. Eğer saçınız çekiliyorsa bu teknik olarak imkansızdı. Ve benim için de öyleydi.

''Üzgünüm anne. Sanırım arkadaşlarınla tanışacağım için biraz tedirginim.'' dedim o tekrar saçımı çekerken.

''Çocuklaşma. Tedirgin olmana hiç gerek yok. Seni seveceklerdir.'' Topuzumu bitirdi ve kulağımın arkasından biraz saç bırakmak için yine saçımı çekti. ''Sen benim kızımsın.''

''Evet. Sanrım haklısın.'' Onun önünde gözlerimi devirmemek için kendimi zorladım.

Korsemi bir kez daha sıktı. ''Çok güzel görünüyorsun.'' Yanaklarıma baktı, gülümsedi ve ben de ona inanmak için elimden geleni yaptım. Ama aynaya baktığımda tek gördüğüm kırılmaktan korkan porselen bir bebekti. Teni, çok solgun. Gözleri; korkuya bürünmüş, şişkin, mavi. Ve sarı saçları da onlara uyuyor. Önümde durmak için bile fazla güzel.

''Anastasia, akşam yemeğinde iyi iş çıkaracaksın. Bana güven. Sadece Bently'den bir kaç arkadaş.'' Bently. Berbat zengin çocuklar ve tutucu sinirli ailelerinin yeri. İyi olmanın yanından bile geçmiyor.

''Fauna! Hayatım, misafirlerimiz geldi!'' Babam aşağı kattan bağırdı ve annem de heyecanla ellerini çırptı.

Ben iç çekince annemin heyecanı endişeye dönüştü.

''Hadi ama. Eğlenceli olacak.'' Elimi tuttu, ama ben hala aynadaki efsane değişimime bakıyordum. ''Hazır olunca aşağı gel tatlım.'' Odadan çıktı, beni daha fazla endişeli bir şekilde bıraktı.

Daha rahat yürümek için elbisemin kuyruğunu ittirmeden önce bir kere daha iç çektim ve aşağı indim. Kapının yanında aile dostumuzu görür görmez yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim.

Topuklu ayakkabım yankı yaptı ve herkes bana baktı, o an hemen yukarı çıkmak istedim.

''Senin sevimli kızın nasıl giriş yapacağını biliyor.'' dedi babamın yaşlarında, smokin giyen ve aralarında griler de bulunan siyah saçları sıkı bir şekilde geriye taranmış olan adam.

Annemin bana gösterdiği gibi o bana reverans* yapmadan önce ona reveransla karşılık verdim. Biz kraliyetten değiliz ama sanırım ailem bir o kadar da zengin. Yani ne zaman yeni insanlarla tanışsak reveranslar çıkageliyor.

Annem bana ışıltılı bir şekilde gülümseyince şu ana kadar her şeyi doğru yaptığımı anladım. Ben de ona gülümsedim ve bir kadın bana yaklaştı.

''Sonunda sizinle tanışmak çok güzel Bayan Greene.'' Omuzlarından süzülen uzun kahverengi saçları vardı, lacivert elbisesiyle uyumlu lacivert ojeleri. Adamdan çok daha genç olduğu belliydi ama yaş problemmiş gibi gözükmüyordu.

''Sizinle tanışmak da öyle.'' Ona gülümsedim ve reveranslaştık.

''Benim adım Gina Styles. Bu kocam, Nicholas Styles. Ve oğlum,'' (Y/N: bismillahiramannirahim allahım başlıyoruz sen aklımıza sahip çık amin) Arkasını döndü, adamın kolundan tutup yanına getirdi ''Ve benim oğlum, Harry Styles.'' (Y/N: NFJSDHGJHFDLGJKJTSRLKDHJLKTRSDJFGLKDHSTFGJTHDGJTHGJLTJSKGJTHLJHGRJKLGJH)

Daha önce bana reverans yapan adama, Nicholas'a döndüm ve kafamı salladım. Ve oğullarına baktım. Dürüst olmak gerekirse, ona bakmak zorunda hissettim.

''Ben Anastasia Greene, ve ailemle tanışmaya geldiğiniz için müteşekkirim.'' Elimi annemin koluna sürttüm ve elimi tuttu, gurur duyduğunun göstergesiydi. İyi kelime seçimi, Ana.