headmaster styles. → Türkçe

Settling Down

Söylenilen şeylere alışmayı öğren.

23 Ocak, 2012

Bently Köşkü

''Bugün kalpler tutuştu! Kemiklerimin alev aldığını hissediyorum! Savaş gibi, savaş! Kemiklerimin alev aldığını hissediyorum' Savaş gibi, savaş! Savaş gibi, savaş!'' Ben odamı temizlerken ATL hoparlörde yüksek sesle bağırıyordu.

Ama birden durdu, nefesimi tuttum. Evde tektim. Bu imkansızdı...

''Ne istiyorsun?'' dedim ve iç çamaşırlarımı çekmeceye koymayı bıraktım.

''Pekala. Seni göremeyecek miyim?'' Malina'ya bakmak için arkamı döndüm ve gülümsedim.

''Evet. Ama sana ne zaman evime şapadanak girebileceğini söyledim?'' Kıkırdadım, başka yöne baktı.

''Şapadanak giren tek ben değilim.'' diye fısıldadı.

Ben daha bir şey söylemeden Harry Syles odamdan içeri girdi.

''Sana hazır olmanı yoksa seni arabaya taşıyacağımı söylemiştim, değil mi?'' Ona cevap vermedim, bir şey söyleyemeyecek kadar şok olmuştum.

''Değil mi?!'' Bağırdı.(Y/N: BAĞIRMA LAN MİLLETİN İÇİNDE) Korkuyla inledim.

''Evet söyledin.'' Duruşumu dikleştirdim, derin bir nefes aldı.

Bavul bulmak için dolabıma baktı, oraya koyduklarımı aldı ve yatağıma koydu.

Sonra çekmecemi yerinden çıkartıp eşyalarımı bavula döktü. Hepsini bir seferde hazırladı. (Y/N: Güzel taktik diyenler?)

''Seninle gelmiyorum.'' Kollarımı göğsümde birleştirdim, bana baktı.

Yanımdan geçip dolabıma ilerleri ve ''Dene ve seni götürmeme engel ol.''

Dişlerimi sıktım ve yanımdan bir kez daha geçerken kolunu tuttum.

''Bunu yapmana izin vermiyorum.'' Kolunu çektim, beni yere itti, elindekileri yere attı ve saçlarını düzeltti.

''Ailenden sana kalmasını istediğin şeyleri alsan iyi edersin çünkü buraya bir daha asla dönmeyeceğiz.'' Dedi kesin bir şekilde, ona olan korkum daha da güçlendi ve ailemin odasına doğru resmen kaçtım.

Odalarına girdiğimde, annemin parfümü yüzüme vurdu. Çok güzel kokuyordu, gitmeden önce bana güle güle dediğindeki gibi. Duvardaki resimleri çoğunlukla bendim, ama düğün resimleri beni ağlattı.

Çok mutlu gözüküyorlardı, çok heyecanlı. Çok... Aşık.

Bu resimdeki gerçek sevgi, asla böyle aşık olamayacağımı biliyordum. Artı, sadece 17'ydim. Eğer 'aşık' olursam kalbim tamamen kırılırdı.

Dolaplarındaki hepimizin olduğu fotoğrafa bakınca dizlerimin üstüne düştüm.

Malina koşarak geldi ve bana sıkıca sarıldı.

''İyi olacak. Bebeğim, düzelecek. Bunu atlatman da sana yardım edeceğim.''

Ben de ona sarıldım ve gözlerimi kapattım. Ailem yoktu.