VhongAnne: She's Dating A Dancer 💓

13

Anne's pov

Madilim ang paligid ko, (melemeng pikit e haha) tulog ba ako? tinry kong imulat ang mga mata ko pero di ko kaya. May naramdaman akong malambot...nilagay ako sa kama? Sandali, at sino?! At tinanggal pa ang sapatos ko. Juskooo! Baka kung ano ang gawin nito sakin.

Mga ilang sandali may naramdaman naman akong malambot na dumapi sa aking noo. parang labi? aba teka, sino itong hokage na ito? Tinry ko pa ring imulat ang mga mata ko at igalaw ang katawan ko, pero di ko kaya (bakiit?!!!) Biglang umimik yung...kung sino man ang kasama ko ngayon.

?: Oh Anne, if you only knew. If you only knew na mahal pa din kita, simula nung nawala ka. Hindi nawala ang pagmamahal ko sayo. At hinding hindi mawawala.

Parang, familar ang boses nito.. parang alam kong kung sino to. Di ko lang maimik, nasa dulo na ng dila ko.
Mga ilang sandali, di ko namalayan. Nakatulog na talaga ako ng tuluyan.

Great. (Note to sarcasm)

Kinabukasan..

No one's pov

It's 8:51 am, at nagising na si Anne, with sakit ng ulo.

Anne: *hawak sa ulo* ugh, stupid hangover. *napansin na nasa ibang lugar* what the? Nasan ako? Paano ako nakapunta dine?

Nagtaka ang dalaga, mga ilang segundo naalala niya lahat ng nangyare kagabi. Lalong lalo na yung sinabi niya kay Vhong nung lasing siya.

Anne: shit. *hopped off the bed at hinahanap ang kanyang sapatos* nasan na yun?

Panay ang hanap ng dalaga sa kanyang sapatos, nang biglang dumating si Vhong na parang kanina pang gising.

Vhong: looking for something? *serious look at parang may hawak nakatago sa kanyang likod*

Anne: *nagulat* ay! *tumingin kay Vhong* uhm, oo e.

Vhong: *nilabas ang sapatos na nakatago sa kanyang likod at binigay kay Anne* here.

Anne: *kinuha at sinimulang suotin* thank you, *di makatingin ng maayos kay vhong* wait, how did I got here?

Vhong: *namula* uhm, naisipin kong...dito ka muna dahil alam kong walang magaalaga sayo dahil lasing ka kagabi.

Tumango nalang si Anne at tapos na niyang isuot ang kanyang sapatos.

Anne: salamat Vhong, I think I should get going na. Thanks again. *papuntang pinto pero hinarangan ni Vhong si Anne*

Vhong: sandali *malapit nang magdikit ang kanilang ilong*

Nanlaki ang mga mata ni Anne, namula ang kanyang muka, tumibok ng napaka bilis ang kanyang puso, di maka kibo, di makaimik at nakatingin lang sa mga mata ni Vhong. Same with Vhong.

Vhong: Anne..

Anne: V-Vhong..

Vhong: totoo ba? *nakatingin pa rin sa mga mata ni Anne*

Anne: a-ang alin? *pulang pula na ang mga pisnge*

Vhong: yung mga sinabi mo kagabi?

Lumapit si Vhong kay Anne, pero umisod naman si Anne. Habang palapit ng palapit si Vhong, paosod ng paisod si Anne. Hanggang sa huminto si Anne dahil nakadikit na siya sa pader at hinarangan ni Vhong si Anne para di maka alis sa kanyang harapan ang dalaga.

Tahimik lang si Anne, dahil di niya alam kung ano ang sasabihin niya sa binata. Iniisip niya kung sabibin nalang yung totoo o kaya itago nalang.

Anne: *tahimik at nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha*

Vhong: bakit ka naiyak?

Anne:....totoo lahat ng iyun, totoo ang lahat ng sinabi ko. *umiyak*

Vhong: *pinunasan ang natulo na luha at hinawakan ang pisnge* shhhh, wag ka nang umiyak.  *at dinikit ang kanyang noo sa noo ni Anne* Ano naman kung totoo ang mga sinabi mo sakin?

Anne: *iyak* mahal mo pa rin ba ako?.*sniffs*

Di umimik si Vhong.

Anne: *tinulak si Vhong* just what I thought. *aalis na pero hinigit ni Vhong yinakap si Anne pero di nag response si Anne, nagulat lang siya*

Vhong: *bulong kay Anne* mahal kita, simula nung iniwan mo ko. Masakit man pero tinanggap ko dahil kasalanan ko naman ang lahat lahat. Ilang taon kong hindi ko napatawad ang sarili ko. Ilang taon din akong umiiyak tuwing gabi dahil sayo. Ilang taon ko ding pinagdadasal na sana. Na sana magkita uli tayo. Sana mapatawad mo na ako. Nung una ko nga kita nakita, sa photoshoot. Gustong gusto kitang yakapin, dahil na miss kita ng sobra sobra, kaso natakot ako, natakot ako dahil, akala ko glit ka sakin at ayaw mo akong makita.  *umiyak* may niligawan man ako nung wala ka pero aaminin ko, ginawa ko lang siyang panakip butas. 
Anne.......Mahal na mahal kita, di nawala ang pagmamahal ko sayo. At hinding hindi mawawala.

Anne: *umiyak lalo at yinakap si Vhong* I'm sorry, I'm sorry. I'm so sorry kung nasaktan kit---

Vhong: shhhh, wala kang kasalanan. *pinahid muli ang mga tumutulong luha ni Anne* wag mo nang alalahanin ang mga nangyare noon. *hinalikan ang noo ni Anne* ang mahalaga, nandito ka na uli sa harapan ko *ngumiti si Vhong*

Anne: *sniffs, tumango ahbang nakangiti* I love you..

Vhong: I love you too *nakangiti*

Anne: I love you three *napapatawa*

Vhong: I love you Four *pinagdikit muli ang kanilang noo* FOURever

Napatawa ng konti ang dalawa. Biglang nilapit ni Vhong ang kanyang muka kay Anne ng dahan dahan. Same with Anne. They became closer, closer, closer, closer, and closer. Hanggat sa ilang inches na lang ang kanilang labi.
.
.
.
.
Malapit na..
.
.
.
.
.
.
.
.
Malapit na malapit na!!
.
.
.
.
.
2 inches na lang!
..
.
.
.
.
.
.
.
Then their lips, finally touched. Their kiss was full of passion, full of love and no lust. (For today hahahaha)
- - - -

Hiiiiiii!
Sorry po kung maikli at panget po ngayon yung chapter. Pero promise po. Babawi po ako.

Thank youu! God bless.