And then I found you

Κεφάλαιο 7ο

(Megan's POV)

M(έγκαν):"Ξέρει κανείς τι έχουμε την επόμενη ώρα;"

Λία: "Νομίζω Άλγεβρα Μεγκ

Μ:"Θενξ ρε. Πάμε έξω;"

Λ: "Φώναξε τις άλλες τις ηλίθιες να κατέβουν. Πάω να δω τον Φίλιππο"

Μ: "Αμάν με αυτό το παιδί. Λιάκι προτιμάς τον τύπο από το squad(παρέα) σου; Οκέι οκέι"

Λ: "Σιγά μωρέ και εσύ. Ζηλεύεις μήπως;" μου απάντησε γελώντας.

Μ: "Δεν ξέρω αν θα τον συγχωρέσω που μπήκε ανάμεσα μας" έκανα παριστάνοντας την θιγμένη

Λ:"Καλά καλά. Λοιπόν τα λέμε κάτω κούκλα"

"Ρε θα έρθει καμία κάτω; Θα χάσουμε το διάλειμμα με τις μαλακίες σας" φώναξα στο υπόλοιπο παρεάκι

"Ερχόμαστε Μπιτς μισό" μου αποκρίθηκε η Κατ(από το Κατερίνα χαϊδευτικό)

Αφού επιτέλους αξιώθηκαν να σηκωθούν πήρα το κινητό μου και κατεβήκαμε τις σκάλες προς το κυλικείο.

Πήραμε το φαγητό και κάτσαμε στο προαύλιο. Εγώ βέβαια λόγω της διατροφής δεν πήρα κάτι γιατί το πρωινό στο σπίτι με είχε χορτάσει αρκετά οπότε αποφάσισα να φάω αργότερα. Τη στιγμή που σκάναρα το περιβάλλον γύρω μου μήπως βρω κανέναν ενδιαφέροντα (ωραίο δηλαδή) τύπο να τσεκάρουμε με τα κορίτσια χτύπησε το τηλέφωνο.

"Παιδιά η μαμά μου είναι σκάστε τώρα. Για σένα το λέω Χριστίνα με τα ωραία σου τα αστεία"

"Σσσσσ. Με αγαπάς"

"Ναι ναι σκάστε όμως"

Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια μου και δέχτηκα την κλήση. Άκουσα φωνές από το τηλέφωνο. Βασικά άκουσα τον μπαμπά να της λέει να μου το φέρει με το μαλακό. Πήρα μια βαθιά ανάσα σήκωσα τα μάτια μου προς τα πάνω με απόγνωση( το λεγόμενο eyeroll=η κίνηση που με χαρακτηρίζει τις τελευταίες εβδομάδες) και είπα.

"Μαμά καλημέρα. Συγγνώμη που με πήρες τηλέφωνο και διέκοψα την συζήτησή σας αλλά με ήθελες κάτι;"

"Αα. Καλημέρα Μεγκ" μου απάντησε ψυχρά και άκουσα κάτι ψιθύρους αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είπαν

"Oh come on mommy! Are you still mad with me? I told you I was really stressed out yesterday night. You know I didn't actually mean what I said. Right mommy?" της είπα με την αμερικάνικη προφορά μου(μητρική γλώσσα και τα αγγλικά bitches) προσπαθώντας να την καλοπιάσω για τα χθεσινά